Weet je al wanneer je ons museum gaat bezoeken? Je bestelt alvast eenvoudig je tickets online.

Koop je tickets alvast online

Kom nog één keer, voordat de deuren sluiten

Willem van Oranje

Een rommelige tafel, een kat en een vegende vrouw. Is dit schilderij een willekeurig inkijkje in een 17de-eeuws huishouden? Zeker niet. Tijdgenoten van de schilder Cornelis de Man begrijpen direct dat elk detail een betekenis heeft.  

Pikante details en een dienstmeid

Prinsenhof delft homepage

Het museum is tijdelijk gesloten voor verbouwing en venieuwing

Plan je bezoek

Johannes Lutma (I)

John Osborne

Ovaalvormig medaillon met een halfportret van Amalia van Solms

Medaillonportret van Amalia van Solms

If you know when you will be visiting the museum, book your tickets now, online.

Book your tickets online

William the Silent

In februari 2024 heeft de gemeenteraad van Delft het definitieve akkoord gegeven op de verbouwings- en vernieuwingsplannen van ons museum. De deuren zijn op 5 januari 2025 gesloten. We zijn nu echt gestart met de verbouwing. Graag lichten we de grote veranderingen die het historische monument binnen én buiten zal ondergaan toe.

Bouwen aan een nieuw Museum Prinsenhof Delft

Verbouwing & vernieuwing

Rijk van Lavieren

Broer oud 5 M.

Jaap Gidding

Adrianus Koert

De Porceleyne Fles - Royal Delft

Naast de traditionele bloem- en landschapsdecors van het Blauw-Delfts, was er ook ruimte voor nieuwe ontwerpen. 
Hiervoor werden decors ontworpen door schilders die werkzaam waren bij De Porceleyne Fles zoals Leon Senf, J.T.M Visser, W.D. Oosterloo. 
Ook verleende De Porceleyne Fles opdracht aan zelfstandig werkende kunstenaars. 
Vooral in de crisisjaren '30 van de vorige eeuw werd geëxperimenteerd met vernieuwde decors. 
Daarmee werd getracht een groter, artistiek bewust publiek te bereiken door de productie van minder traditionele vormen en decors in gang te zetten. 
De omzet van het Blauw-Delfts was immers drastisch gedaald. 
Eén van de kunstenaars die werd gevraagd decors te ontwerpen was Jaap Gidding. 
Kenmerkend voor zijn werk is de expressieve wijze van decoreren die bestaat uit grillige lijnen in combinatie met op de natuur geïnspireerde vormen. 
De meeste ontwerpen van Gidding zijn symmetrisch. 
Opvallend is de overeenkomst die de decors op het aardewerk vertonen met die op de vazen van glas en de gordijnstoffen van zijn hand. 
De Porceleyne Fles behaalde hiermee niet de beoogde verkoopresultaten en de ontwerpen van Gidding werden slechts in blauw en goud uitgevoerd. 
Toch werden in 1943 opnieuw enkele ontwerpen van Gidding in productie genomen. 
Behalve voor De Porceleyne Fles ontwierp Gidding omstreeks 1925/26 ook voor de Plateelbakkerij Zuid-Holland (PZH) en Regina, twee aardewerkfabrieken in Gouda. Voor de PZH maakte hij circa 40 decors in de Art Deco-stijl die vergeleken kunnen worden met zijn ontwerpen voor de Glasfabrieken in Leerdam waar hij in de periode 1916-1930 glas versierde. 
Nadat Gidding in eerste instantie bestaand glas versierde, ging hij over tot het versieren van glas naar eigen ontwerp. 
De glasmodellen waren vergelijkbaar met bijvoorbeeld het hier afgebeelde vaas uit 1933 voor De Porceleyne Fles. 
De vorm is slank, met een getrapte voet en een licht naar buitengebogen liprand. De versieringsmotieven op het glas en aardewerk vertonen onderlinge overeenkomsten in de grillige lijnen en abstracte naturalistische motieven.

Bord

onbekend

Compendiario schaal met op het plat engelenkopje omgeven door radiaal geplaatste ajour ovalen. Hieromheen een aigretterand. Op de rand twee banen van ajour cirkeltjes. 
 
De term 'compendiario' betekent 'schetsmatig en beknopt' en deze term is geïntroduceerd door G. Bellardini. Hij wordt beschouwd als de grondlegger van de historiografie van Italiaanse majolica en faience. Bij compendiario wordt er veel witruimte door middel van tinglazuur gecreëerd en speelt de vorm van het object een belangrijke rol.

Schaal

De karaf is afgeplat eivormig en heeft een concaaf-conische voet en twee gekromde, van elkaar wegdraaiende halzen met uitstaande mondingen. De halsranden en de voet hebben een band met golfvormig, alternerend gearceerd servetwerk. De buik en halzen zijn gedecoreerd met bloeiende planten. Langs de binnenzijde van de halsranden loopt een band met zijderupsvormig servetwerk.

Olie-en-azijnkaraf

Henricus Arnoldus Piccardt

Vaas met portret van Koning Willem I

Fragment van een pot

Isaac van Haastert

Gezicht op de Nieuwe Kerk gezien naar het oosten

De toren van de Nieuwe Kerk

J.C.J. Vanderheyden

Het vlak is verdeeld in twee kleurbanen. De onderste baan is wit en loopt in het midden iets bol. De bovenste baan is lichtblauw.

Gebogen Horizon

De Porceleyne Fles

Bord met transferprint in mangaan. Op het plat is een bloempot met diverse bloemen en rondom bloemranken en vogels. Op de rand zijn diverse florale motieven. Op de achterkant staat in een zwart geschilderde tekst: 'Steen uit Engeland // En Glans van den Heer Piccardt // gebakken alhier den 2e Junij 1845 // Delft' 
 
H.A. Piccardt had veel concurrentie van het populaire Engelse industriële aardewerk, waardoor hij zijn traditionele tinglazuuraardewerkproductie aanpastte aan dit modernere goed. 
 
In 1804 verkoopt Dirck Harlees de plateelfabriek aan Henricus Arnoldus Piccardt. Harlees gaat hierbij tevens de verplichting aan Piccardt gedurende een periode van twee jaar wegwijs te maken in het plateelbakkersvak. Om concurrentie vanuit zowel het binnen- als buitenland het hoofd te bieden, ontwikkelde Piccardt een nieuwe techniek om een harder soort aardewerk te fabriceren. In vergelijking met de bestaande Delftse faience was dit een sterkere en goedkopere keramieksoort met een witte scherf. Hiermee werd getracht het Engelse roomkleurige aardewerk, het zogenaamde creamware van met name Josiah Wedgwood (1730-1795) te imiteren. Dit creamware werd al vanaf het midden van de achttiende eeuw geïmporteerd en vormde een serieuze bedreiging voor de Delftse markt. 
Piccardt reisde naar Engeland om het productieproces nader te bestuderen. In 1811 ging hij een compagnieschap aan met een zekere Herman Bezoet de Bie om 'te exerceeren de fabricq van Delftsch en Engelsch aardewerk', voor een periode van twaalf jaar. Twee jaar later werd deze overeenkomst ontbonden. Piccardt doet opnieuw een poging tot een samenwerkingsverband. Dit keer met de graveur Leonardus Schweickhardt die zich bezig zal houden met het 'drukken op aardewerk'. Alle moeite werd uiteindelijk beloond; voor bevredigende resultaten ontving hij diverse prijzen en eervolle vermeldingen.

De met een fraai decor beschilderde vaas maakt deel uit van een groep voorwerpen die tot het tinglazuuraardewerk behoren. Vanaf circa 1895 trachtte de latere technisch directeur H.W. Mauser (1868-1940) de techniek van het traditionele Delftse tinglazuuraardewerk in ere te herstellen, dat zowel in een blauwe als een polychrome variant werd uitgevoerd. 
Naast de bekende vormen werd vooral voor dit type aardewerk een grote verscheidenheid aan modellen ontworpen door Adolf le Comte. Tot deze langgerekte vormen, vaak met decoratieve oren, behoren vazen, kannen en kandelaars die zijn beschilderd met Hollandse florale motieven en vrouwen in klederdracht. Zo werd het Hollandse karakter benadrukt. Behalve Le Comte leverden Leon Senf en de schilder L.E.F. Bodart (dienstverband 1888-1933) eveneens ontwerpen voor decors voor tinglazuuraardewerk. 
Evenals bij het in blauw gedecoreerde tingoed kampte de productie van het polychrome tinglazuuraardewerk eveneens met problemen. De oorzaak lag mogelijk in de veranderde samenstelling van de grondstoffen, de productiewijze en het stoken. De tinglazuur brokkelde af hetgeen moeilijkheden opleverde voor de schilders. In 1907 is nog een poging gewaagd met dezelfde techniek, maar nu met gebruikmaking van loodvrij tinemail. Helaas slaagde ook die toepassing niet en omstreeks 1910 werd de productie dan ook gestaakt.

Op een met grauw linnen omspannen paneel is een kleiner maar dikker paneeltje bevestigd, beschilderd met lichtblauw en wit (voorzijde), en langs de randen (omtrek) zwart.

Skyline op hout

Bobbejak schenkkan met deksel

Burgemeester F.H. van Kinschot aan het werk

Sigil Minus Oppidi Delft

Cornelis Bogerts

Reinier Vinkeles

Jacobus Buys

Huwelijk van Willem van Oranje en Charlotte de Bourbon in een kerk te Den Briel, 12 juni 1575. De prins en prinses staande voor een predikant in een preekstoel.

Huwelijk van Willem van Oranje en Charlotte de Bourbon, 1575

De schotel heeft een standring en een brede, schuin oplopende rand. Het plat heeft, binnen een dubbele cirkel, een decor van een veranda met hekjes en een ronde vaas met bloemen. Op de vertreding en het plat bevinden zich twee grote blauwe, golfvormige cartouches met daarin bloemenranken en een bloemvormige cartouche met bloemen. Tussen de cartouches bevinden zich voorstellingen van een karashishi tegen een achtergrond van pioenrozen.

Schotel

Jan Schoonhoven

64 Rectangles

Eduard Houbolt

Kopie naar 'Gezicht op Delft' van Johannes Vermeer

Kopie naar Vermeers Gezicht op Delft

De Jubelflora wordt geopend

Krijgsman, schutter in vroeg 17de eeuws kostuum staande op een achthoekig grondvlak en met een geweer in zijn rechterhand.

Miniatuur

Albertus Willem Wijkniet

Beschrijving van het (kunst)werk: Paarden in verschillende kleuren op een ondergrond van bont gekleurde vlakken. 
Op de achterkant op het houten frame staat de naam A.W. Wijkniet, de titel 'Kudde wilde paarden' en een prijs f 750,- geschreven. 
Daarnaast staat er een stempel van A.W. Wijkniet met het adres Sperwerlaan 8, Den Haag.

Kudde wilde paarden

Einddiploma Herman Veldhuis School voor Kunstnijverheid Haarlem

Anoniem

Op de voorzijde plant een geknielde hovenier boompjes, een symbool van het handhaven van de vrijheid. Op de speer rust de vrijheidshoed. Het rondschrift luidt: 'Si non nobis saltem posteris' (Zo niet voor ons, dan voor onze nakomelingen). Op de keerzijde staat het gekroonde wapen van Zeeland met het rondschrift: 'Vos terra at ego excubo ponto' (Gijlieden waakt te land, ik te water) met het jaartal 1580.

Gedenkpenning op de onderhandelingen over de soevereiniteitsoverdracht aan Willem van Oranje

Insculpatieplaat

Hynes Haag

Portret van Adriaan van der Goes

De gevangenis te Tasikmalaja

Jacobus Anthonie Meessen

Banka, logement te Muntok

De Waterslootse poort, ook wel St. Jorispoort, van buiten de stadsmuren van Delft af gezien. De Waterslootse poort werd in 1847 afgebroken.

De Waterslootse poort

Namen vermeld op de voorzijde: 'Doede (Willems) de Man; Adriaan (Adriaen) Brant (Brandt); Johannis Cruifweg; Goswynus (Goswinus) van Oever; Nicolaus (Nicolaes) Keyser; Eliseus van Rense (Rensen); Cornelis van Amsterdam; Hendrik van Ankeren (Anckeren); Anthony (Antonis) Groen; Anthony (Anthonij) (Gijsbrecht) Velse (Velsen); Jan Kruifweg; Jacobus Havershoek (Havershoeck); Willem de Man; Dirk (Dirck) van Ryk (Ricken); Francois Duseldorp (Fransoys van Dusseldorp); Alewijn Verbrugge; Pieter Brant; Cornelis van Dyk (Dijck); Johannis (Johannes) de Swart; Petrus Coops (Pieter Koops); Adriaan (Adriaen) van den Velde (Arij van den Velden); Jacobus van Zyl (Zijl); Andries van Rense; Joseph Gautier (Goutje); Leonardus (van) Amsterdam; Charle Serval; Jacobus Leopold (Leopoldus), Hendrick (Pieter) Cornaal (Cornael); Jacobus van der Knoeck (Knock); Wynant de Kort (Wijnant de Kort); Jacob van Ankeren (Anckere); Casper de Jager; Nicolaes Basijn; Abram (Abraham) Littel; Simon van Malen (Male(n)); Jacob Benselaer (Jacobus Benselaer); Wilhelm Rynck; Johannis Clant; Hendrik Wyntje; Zacharias (Zacharia) Dixstra; Cornelis de Lack (Lach); Cornelis Velse; Wilhelm (Wilm) Hoed; Albertus van Oosten; Adriaan (Adriaen) van den Ende; Johan van Tonningen; Wouter van Dyk (Dijck); Barent (Barnardus) van Hasselt' 
 
Namen vermeld op de achterzijde: 'Pieter Wyntje (Wijntje); Cornelis van Staevoren; Saemuel (Samuel) van Graeuwenhaen (Gravehaen)'

Coen de Jong

Het kunstwerk is onderdeel van het project 'Delft is here'. 
De beeldend kunstenaar Coen de Jong heeft dit project in opdracht van de gemeente Delft gemaakt. Het thema van deze opdracht was Buiten de Muren. 
 
Met het project Buiten de muren wil de gemeente Delft via een opdracht aan een beeldend kunstenaar een plek of meerdere plekken in de openbare ruimte zichtbaar maken, zowel in materiële als in emotionele zin. Dit betekent dat anders dan bij reguliere opdrachten niet alleen de materiële aspecten zoals stedenbouw en architectuur een rol in de opdrachtformulering spelen. Ook aan de sociale kanten van een plek, bijvoorbeeld wat is de functie ervan en waarom komen er veel of weinig mensen, wordt aandacht besteed. 
De Jong heeft daar zijn eigen invulling aan gegeven door letterlijk over de muren van Delft te kijken naar drie gelijknamige oorden elders in de wereld. Zo heeft hij een bezoek gebracht in de andere Delft-en in zuid-Afrika (het township Delft bij Cape Town), de Verenigde Staten (Delft Minnesota) en Sri Lanka (het eiland Delft). Op basis van het videomateriaal dat hij tijdens zijn bezoeken heeft gemaakt, stelde hij voor elke Delft zowel een artistieke impressie als een documentaire samen.

Delft = Here, Sri Lanka

Cornelis Tulk

Nadat Joost Thooft in 1876 de fabriek had overgenomen van Geertruida Piccardt, begon hij met proeven om het Blauw-Delfts aardewerk te verbeteren en de productie hiervan nieuw leven in te blazen. Wel bleef hij vuurvaste stenen en gebruiksaardewerk vervaardigen. 
In tegenstelling tot het traditionele Delftse aardewerk met een gele scherf, trachtte Thooft uit te gaan van witbakkend aardewerk. Dit aardewerk werd samengesteld uit vier soorten aarde waarvan een witbakkende plastische klei uit Devon (Engeland) het hoofdbestanddeel vormde. Hieraan werd onder andere porseleinaarde (kaolien) toegevoegd om de gewenste witheid te verkrijgen. Na de eerste bakgang kon direct op de witte, harde scherf worden geschilderd. 
De eerste jaren na de overname bestonden uit een reeks experimenten om de kwaliteit te verbeteren. 
De cilindrische bekervaas is evenals de andere voorwerpen uit deze groep beschilderd met het zogenoemde 'Tulk-zonnebloemmotief' dat is ontworpen door de plateelschilder Cornelis Tulk die van 1814 tot 1887 bij het bedrijf werkte. 
Dit decor werd in de eerste jaren van de wederopbouw veelvuldig op het nieuwe product toegepast. Het zonnebloemmotief is uitgevoerd in een blauwe beschildering en wordt vooral gebruikt om cartouches op te vullen. 
 
Op 24 februari 1884 herdacht 'de laatste der oud-Delftsche plateelschilders, de tachtigjarige Cornelis Tulk, den dag waarop hij, tien jaren oud, als leerling zijns vaders in dienst trad bij de plateelbakkerij' zo vermeldt een artikel uit 1885. 
Toen werd in een aflevering van De Navorscher uitgebreid stilgestaan bij dit heuglijke feit. 'De tegenwoordige eigenaars dier fabriek, de heeren Joost Thooft en Labouchere, boden hem te dezer gelegenheid een feest aan' zo wordt gemeld. Opvallend waren de vele blijken van waardering, 'die den wakkeren en nog onvermoeiden grijsaard ten deel vielen, niet alleen van zijne patroons, maar ook van zijne mede-werklieden en vooral van de schilders en schilderessen, die allen erkenden, dat zij de kunst, die het Delfsch aardewerk weder in eere bracht, van hem hebben geleerd'.

Bekervaas met 'Tulk-zonnebloemmotief'

Rederijkers-kamer Withuys te Delft

Gruwelijke moordpartij aangericht door de Spaanse soldaten op de bevolking van Oudewater, 8 augustus 1575. De stad wordt geplunderd en in brand gestoken door de soldaten onder bevel van Gilles van Hierges.

Moord te Oudewater, 1575

Oogstende boeren

Atelier van gebrandschilderd glas 'T Prinsenhof

Glas-in-loodraam '1884'

Johannes Tidding

Mosterdpot in Lodewijk XIV-stijl: tuinvaas

Belangstelling voor de tijdens de Jubileumfeesten gemaakte film

Kwartierstaat van Mr. Maximiliaan 's-Gravesande en Anna van der Aar de Sterke

Lakdoosje met een liggend hert bij een boom.

Dirk van de Goorberg

Mosterdpot

Jacobus Harlees

Het productassortiment van eigenaar Jacobus Harlees, die gedurende vijftien jaar (1771-1786) de leiding had over de fabriek1, bestond onder meer uit kaststellen en het hier afgebeelde type schotels. Voor de decoratie op dergelijk schotelgoed greep men terug op succesvolle motieven van weleer. De schotel toont drie oosterse figuren op een terras in een landschappelijke omgeving. Rechts is een pagodeachtig bouwwerk afgebeeld. 
1.De voorstelling is ontleend aan Delfts aardewerk uit de late zeventiende eeuw dat is beschilderd naar voorbeeld van het uit China geïmporteerde Overgangsporselein (1644-1662). Ook de kleuren blauw en mangaan werden overgenomen. 
2.Dit traditionele decor werd tot in de negentiende eeuw gebruikt door plateelbakkerij De Porceleyne Fles waarvan een 'P:C' met een flesje gemerkt bord getuigt.

Rond het wapen van de Koning-Stadhouder zijn in circkelvorm de geslachtswapens geschilderd. De hoeken zijn gevuld met wapens van Nassau, Engeland, Solms en Frankrijk.

Kwartierstaat met 128 kwartieren van Prins Willem III

Banka, Havenbureau te Muntok

De drie kandelaars zijn voorzien van een klokvormige geschulpte voet beschilderd met panelen met diverse bloemen. Het baluster middengedeelte wordt aan de boven- en onderkant begrenst door een gefacetteerde knop en een ring. Hierboven is de kaarsenhouder. Het geheel is versierd met bloemen

Kandelaar

Lambert Eugen Florian Bodart

Gekristalliseerd glazuur, dat zich kenmerkt door kleine vlekjes die het object een schittering verlenen, is een bekend fenomeen in de keramiek. 
In eerste instantie was dit glazuur alleen geschikt voor architectonische producten. 
Voor de vorming van kristallen was een glazuurtype nodig dat tijdens de bakgang min of meer vloeibaar werd waardoor het alleen toegepast kon worden op tegels die horizontaal werden gebakken. 
Bij het gebruik van meerdere kleuren op één vlak moest worden voorkomen dat deze doorliepen. 
Dit was mogelijk door de glazuren te scheiden door middel van de cloisonné- dan wel de hollijn-techniek. 
Bij de cloisonné-techniek (verhoogd) werden met behulp van een ballonspuit verhoogde lijnen van klei op het ongebakken aardewerk gespoten die zich tijdens de eerste bakgang hechtten aan het oppervlak. 
Vervolgens werden de glazuren opgebracht. Bij de tweede techniek, de hollijn-techniek (verdiept) werden lijnen op het biscuitgebakken aardewerk gelegd. 
Hiervoor werd een mengsel met weinig kleur en glazuur gebruikt, waaraan was werd toegevoegd. 
De gestolde contouren werkten als een soort dam die de glazuren scheidde. Tijdens de tweede bakgang verbrandde de was en kwamen de lijnen wat dieper te liggen ten opzichte van de aangrenzende kleuren. 
Omstreeks 1914 ontwikkelde Mauser een nieuw glazuur dat bij het bakken voldoende stroperig bleef om op verticale vlakken gebruikt te worden. 
Hierdoor konden kristalglazuren tevens op vazen en bijvoorbeeld de hier afgebeelde schaal toegepast worden. 
Hiervan heeft met name de schilder en ontwerper L.E.F. Bodart gebruik gemaakt. Tevens legde Bodart zich toe op het ontwerpen van tegels waarbij hij eveneens het gekristalliseerde glazuur toepaste. 
Door de eerder genoemde verbetering van kristalglazuren werd een nieuw soort aardewerk ontwikkeld. 
Bodart leverde hiervoor niet alleen de decors en de modellen, maar voerde deze tevens uit. 
Dit grèsachtige zogenaamde 'Bodart'-aardewerk bestaat voornamelijk uit vazen en schalen.

Tineke van Gils

Bolronde theepot, met deksel, op basis van een ronde voet. Het deksel ligt op een opstaande rand die op de bol rust. Op de overgang tussen de bol en rand zijn lussen aangebracht waardoor twee lusvormige touwen. De twee zijden hebben binnen een cirkel een waterig kobaltblauw landschap (met de hand beschilderd door een Chinese porseleinschilder). Op diverse plekken is de bol ingedeukt, elke plek voorzien van een afgeplatte knop of knoop met een spiraalmotief in reliëf.

With your head on my pillow

Penning op het vertrek van de hertog van Alva uit de Nederlanden. Na in 1571 zijn ontslag te hebben aangeboden aan Filips II, vertrekt Alva in december 1573 teleurgesteld uit de Nederlanden. Op de voorzijde zit een Nederlandse maagd met opgeheven zwaard in de Hollandse tuin. Op haar hoofd heeft zij de vrijheidshoed. Het rondschrift luidt: 'Libertas patriae 1573' (Het vrije vaderland 1573). Op de keerzijde staat Willem van Oranje als een herder afgebeeld bij een geit die door een hond wordt uitgezogen. Oranje probeert de hond te verjagen met zijn staf. Het rondschrift luidt: 'Diffigute caprimulgi' (Hoed u voor de geitenmelkers).

Gedenkpenning op het vertrek van Alva uit de Nederlanden

Herman Veldhuis

Gregorius van den Toorn II

Cachet met gegraveerd geometrisch ornament en zegel van de familie Graswinckel. Het schild in rococo-vorm, gekroond en geflankeerd door blad- en bloemwerk.

Cachet van de Familie van Graswinckel

Mairie de Delft (Bouches de la Meuse)

Delft = Here, Amerika

Vanaf 1876 wordt het traditionele tinglazuuraardewerk (Delfts blauw) vervangen door een nieuw type keramiek. Vanwege hernieuwde interesse in het ambacht in 1885 zorgt technisch directeur H. W. Mauser (1868-1940) dat dit opnieuw in productie wordt genomen. Er worden diverse producten met nieuwe modellen en kleuren op de markt gebracht. Vanwege technische problemen zal de productie in 1910 weer gestaakt worden.

Banka, weggezigt te Muntok

In 1804 verkoopt Dirck Harlees de plateelfabriek aan Henricus Arnoldus Piccardt. Harlees gaat hierbij tevens de verplichting aan Piccardt gedurende een periode van twee jaar wegwijs te maken in het plateelbakkersvak. Om concurrentie vanuit zowel het binnen- als buitenland het hoofd te bieden, ontwikkelde Piccardt een nieuwe techniek om een harder soort aardewerk te fabriceren. In vergelijking met de bestaande Delftse faience was dit een sterkere en goedkopere keramieksoort met een witte scherf. Hiermee werd getracht het Engelse roomkleurige aardewerk, het zogenaamde creamware van met name Josiah Wedgwood (1730-1795) te imiteren. Dit creamware werd al vanaf het midden van de achttiende eeuw geïmporteerd en vormde een serieuze bedreiging voor de Delftse markt. 
Piccardt reisde naar Engeland om het productieproces nader te bestuderen. In 1811 ging hij een compagnieschap aan met een zekere Herman Bezoet de Bie om 'te exerceeren de fabricq van Delftsch en Engelsch aardewerk', voor een periode van twaalf jaar. Twee jaar later werd deze overeenkomst ontbonden. Piccardt doet opnieuw een poging tot een samenwerkingsverband. Dit keer met de graveur Leonardus Schweickhardt die zich bezig zal houden met het 'drukken op aardewerk'. Alle moeite werd uiteindelijk beloond; voor bevredigende resultaten ontving hij diverse prijzen en eervolle vermeldingen. 
Het bord met standring toont een Oosterse decoratie van drie figuren op een terras in een tuinachtige omgeving met exotische bomen. Rechts is een pagode-achtig bouwsel afgebeeld. Bij het aanbrengen van de decoratie is geen rekening gehouden met de overgang van het middendeel naar de rand. 
De beschildering van dit bord is vrijwel identiek aan de schotel uit de periode van Jacobus Harlees.

Enige fraai verlichte punten der stad

Leon Senf

Dick Elffers

Lakstempel 'Juge de Paix à Delft'

Portret van man met baard

Willem Jansz. Verstraeten

Bord in het plat beschilderd met een centraal medaillon met een putto met een kruis in zijn rechterhand en een sjerp over zijn schouders, gezet op een grondje met bosschages. Een aigretterand bedekt de rand.

Museum Nusantara, 2000 - 2013

Affiche van de 'Asmat arts & culture'

Tekening interieur De Porceleyne Fles

Johannes Adrianus van der Toorn

Het gladde kannetje is ovaal van doorsnede en rust op een standring, versierd met een filetlijst. Het hoog omgebogen oor is iets hol gebogen en gevuld met een filetlijst. Op de buik is een helmteken aangebracht van een zwaard met een weegschaal in de vuist (niet geidentificeerd)

Namen vermeld op de voorzijde: 
'Isaack Abrahamsen de Hees; Johannis Jacobse Bouwery; Josias du Lai; Philippus Luyda (Luda); Doude (Doe(de)) (Willems) de Man; Adriaen Brandt; Wouter Arentse (Arentsz.) van Kessel; Johannis Cruysbach; Dirck (Jacobsz.) Stolck; Joachem (Jochem) (Jansz.) van der Hulst; Arent Cranenborch, Goswinus van Oever; Claes Keiser; Jacobus van Kranenborch, Eliseus van Renssen (Rensen); Gillis (Pietersen) van Limburgh; Klaes Rires; Cornelis van Amsterdam; Jacobus van Hasselt; Joris van der Toren; Estienne Ronou; Hendrickus (Hendricus) van Anckeren; Jacobus Adriaense Brant; Nicolaes Spieringhshoeck (Spierijnxhoeck); Christiaen (Cristiaen) van Renssen (Rensen); Anthony (Antonis) Groen' 
 
Namen vermeld op de achterzijde: 
'Anthoni (Anthonij) (Gijsbrecht) Velsen; Johannis van Renssen (Rensen); Jan Gailliard; Willem Koperman; Jan Kruysbergh; Jacobus Haverschoeck (Havershoeck); Michgiel (Michiel) van Hasselt; Abram van Omering ( (Abraham Omrings); Willem de Man; Gerard Willebrantz (Willebrant); Dirck van Rijck; Pieter van der Hiel (Hiele(n)); Francois (Fransooys) van Rees; Johannis van der Pijl (Johannis Pijl); Johannes (Johannis) Santvoort; Michiel (Miegiel) van den Ende; Francois (Fransoys) van Dusseldorp; Cornelis de Man; Alewijn Verbrugge'

Guillaume Bossche

Schotelfragment

Michiel van den Ende

Zilveren lakstempel met initialen onder een grafelijke kroon. Het handvat met afgewende c-voluten op een halfrond benedenstuk.

Lakstempel

Francois Marcus Simons

De spits ovalen zilveren mosterdpot heeft een opengewerkte wand met blauw glazen binnenbakje en scharnierende deksel; zij rust op vier bokkenpootjes. De wanden zijn versierd met twee banden met bladranken, waartussen golvende guirlandes en draperieën, hangend aan vier ramskoppen; op de onder- en bovenrand zijn filetranden opgelegd. Wandversieringen, bokkenpootjes en ramskoppen zijn fijn gedetailleerd. Het gladde gewelfde deksel wordt bekroond door een spitse knop; alleen het oude exemplaar uit 1804 is voorzien van een gegraveerd wapen. Het originele glazen binnenbakje van nr. A is aan de onderzijde in stervorm geslepen. 
De wand bestaat uit twee in een ovale vorm rondgezette platen, waarin de versieringen zijn uitgezaagd en details zijn gegraveerd. De merken in de binnenkant van de wand wijzen erop dat de wandplaat voor het aan elkaar solderen is gekeurd. De filetranden, gegoten ramskoppen en bokkenpootjes zijn opgesoldeerd. Het deksel is opgehamerd, scharnier en massief gegoten knop geappliceerd. 
Op het deksel van nr. A is het wapen van de familie Van Harinxma thoe Slooten gegraveerd.

Mosterdpot met wapen van de familie Van Harinxma thoe Slooten

Maggi Giles

Pot met geranium

Het lekkerste winkeltje van Delft

Ontdek Winkeltje Kouwenhoven

Een collectie Wit Delftse faience.

Fotografie Kramer [Groningen]

Wouter Muller

Penning met op de voorzijde borststuk van Maerten Harpertsz. Tromp omhangen met het ordeteken van Sint Michaël, omgeven door palmtakken, oorlogsattributen en bovenaan twee bazuinblazende engelen een kroon vasthoudend. Onderaan een lint met opschrift 'mijn hert en handt was voor het landt'. 
Op de keerzijde Engels en Hollands oorlogsschip met op de voorgrond een zinkend schip. en het omschrift 'Waarom doet muller Tromp door kunst van gout en silver leeven: om dat hij d’ijser eew door krijgsdeugd heeft verdreven.obijt den 10 aug 1653'

Penning op het sneuvelen van Maerten Harpertsz. Tromp op 10 augustus 1653 in de zeeslag bij Ter Heijde

Pieter Gerritsz. Groen

Bierpuldeksel met het wapen van de Delftse rederijkerskamer 'Wij Rapen gheneugt', De Rapenbloem gegraveerd in een wapenschild met helm en helmversiersel.

Bierpuldeksel

Cazerneering te Delft

Gillis van Oosten

Staand naakt

De omgekeerd conische kom en de gewelfde schotel hebben een standring. De schotel heeft een decor van bloementakken en twee vogels. De kop is op het plat versierd met een bloem en op de buitenwand met een decor van een pioenroos en prunustakken.

Adolf le Comte

Deze schotel met het opschrift 'Amor' vertoont het signatuur van de ontwerper Adolf le Comte (1850-1921). 
Het decor is in neorenaissancistische stijl uitgevoerd, waarbij Le Comte teruggreep op motieven als de hoorn des overvloeds en een maskaron. 
Toen eenmaal het Delftse aardewerk met een, op een witte scherf in blauw uitgevoerd decor de markt had veroverd, ontstond er ruimte voor nieuwe ideeën op het gebied van vormgeving en versiering. 
Dergelijke vernieuwingen kwamen met name van Le Comte in 1877 door Joost Thooft werd aangetrokken als artistiek adviseur en ontwerper. 
Naast het opleiden van een aantal schilders, waren zijn belangrijkste taken het ontwerpen van nieuwe decors en het vergroten van het modellenbestand. 
Vanaf het moment dat Le Comte werd aangesteld, zijn de door hem ontworpen objecten op tentoonstellingen bekroond. 
Uit een herinneringsdocument uit 1885 waarin de jury 'eene Eerste Bekroning' toegekend heeft aan 'Joost Thooft en Labouchère voor geschilderde tegels', blijkt dat Le Comte ook bemoeienis heeft gehad met de organisatie van de Internationale Tentoonstelling van Decoratief Aardewerk en Gebrand Glas uit dit jaar. 
In 1903 vierde Le Comte zijn 25-jarig jubileum dat door bekende kunstenaars en kunstindustriëlen werd bezocht.

Schotel 'Amor'

A.J. van Kampenhout

Gekristalliseerd glazuur, dat zich kenmerkt door kleine vlekjes die het object een schittering verlenen, is een bekend fenomeen in de keramiek. 
In eerste instantie was dit glazuur alleen geschikt voor architectonische producten. 
Voor de vorming van kristallen was een glazuurtype nodig dat tijdens de bakgang min of meer vloeibaar werd waardoor het alleen toegepast kon worden op tegels die horizontaal werden gebakken. 
Bij het gebruik van meerdere kleuren op één vlak moest worden voorkomen dat deze doorliepen. 
Dit was mogelijk door de glazuren te scheiden door middel van de cloisonné- dan wel de hollijn-techniek. 
Bij de cloisonné-techniek (verhoogd) werden met behulp van een ballonspuit verhoogde lijnen van klei op het ongebakken aardewerk gespoten die zich tijdens de eerste bakgang hechtten aan het oppervlak. 
Vervolgens werden de glazuren opgebracht. 
Bij de tweede techniek, de hollijn-techniek (verdiept) werden lijnen op het biscuitgebakken aardewerk gelegd. 
Hiervoor werd een mengsel met weinig kleur en glazuur gebruikt, waaraan was werd toegevoegd. 
De gestolde contouren werkten als een soort dam die de glazuren scheidde. Tijdens de tweede bakgang verbrandde de was en kwamen de lijnen wat dieper te liggen ten opzichte van de aangrenzende kleuren. 
Omstreeks 1914 ontwikkelde Mauser een nieuw glazuur dat bij het bakken voldoende stroperig bleef om op verticale vlakken gebruikt te worden. 
Hierdoor konden kristalglazuren tevens op vazen en bijvoorbeeld de hier afgebeelde schaal toegepast worden. 
Hiervan heeft met name de schilder en ontwerper L.E.F. Bodart gebruik gemaakt. Tevens legde Bodart zich toe op het ontwerpen van tegels waarbij hij eveneens het gekristalliseerde glazuur toepaste. 
Door de eerder genoemde verbetering van kristalglazuren werd een nieuw soort aardewerk ontwikkeld. 
Bodart leverde hiervoor niet alleen de decors en de modellen, maar voerde deze tevens uit. 
Dit grèsachtige zogenaamde 'Bodart'-aardewerk bestaat voornamelijk uit vazen en schalen.

Bord

Object details

Any comments?

Explore our collection

R70-54

De bewening van Christus

Gezicht in de Nieuwe Kerk te Delft met de memorietafel van Adriaen Teding van Berkhout

Nautilusbeker met zingende faunen

Portret van Willem van Oranje op 22-jarige leeftijd

R70-54

De bewening van Christus

Gezicht in de Nieuwe Kerk te Delft met de memorietafel van Adriaen Teding van Berkhout

Nautilusbeker met zingende faunen

Portret van Willem van Oranje op 22-jarige leeftijd

R70-54

De bewening van Christus

Gezicht in de Nieuwe Kerk te Delft met de memorietafel van Adriaen Teding van Berkhout

Nautilusbeker met zingende faunen

Portret van Willem van Oranje op 22-jarige leeftijd

View

About us

Address

Towards a new museum

Stay in touch

Will you accept our cookies?

Bord

Object details

Any comments?

Explore our collection

R70-54

De bewening van Christus

Gezicht in de Nieuwe Kerk te Delft met de memorietafel van Adriaen Teding van Berkhout

Nautilusbeker met zingende faunen

Portret van Willem van Oranje op 22-jarige leeftijd

R70-54

De bewening van Christus

Gezicht in de Nieuwe Kerk te Delft met de memorietafel van Adriaen Teding van Berkhout

Nautilusbeker met zingende faunen

Portret van Willem van Oranje op 22-jarige leeftijd

R70-54

De bewening van Christus

Gezicht in de Nieuwe Kerk te Delft met de memorietafel van Adriaen Teding van Berkhout

Nautilusbeker met zingende faunen

Portret van Willem van Oranje op 22-jarige leeftijd

View

About us

Address

Towards a new museum

Sign up to our newsletter

Stay in touch

Will you accept our cookies?