Weet je al wanneer je ons museum gaat bezoeken? Je bestelt alvast eenvoudig je tickets online.

Koop je tickets alvast online

Kom nog één keer, voordat de deuren sluiten

Willem van Oranje

Een rommelige tafel, een kat en een vegende vrouw. Is dit schilderij een willekeurig inkijkje in een 17de-eeuws huishouden? Zeker niet. Tijdgenoten van de schilder Cornelis de Man begrijpen direct dat elk detail een betekenis heeft.  

Pikante details en een dienstmeid

Prinsenhof delft homepage

Het museum is tijdelijk gesloten voor verbouwing en venieuwing

Plan je bezoek

Johannes Lutma (I)

John Osborne

Ovaalvormig medaillon met een halfportret van Amalia van Solms

Medaillonportret van Amalia van Solms

If you know when you will be visiting the museum, book your tickets now, online.

Book your tickets online

William the Silent

In februari 2024 heeft de gemeenteraad van Delft het definitieve akkoord gegeven op de verbouwings- en vernieuwingsplannen van ons museum. De deuren zijn op 5 januari 2025 gesloten. We zijn nu echt gestart met de verbouwing. Graag lichten we de grote veranderingen die het historische monument binnen én buiten zal ondergaan toe.

Bouwen aan een nieuw Museum Prinsenhof Delft

Verbouwing & vernieuwing

Anoniem

'Stadhuis te Delft voor den brand van 4 februari 1618'

Bokaal Delftsche schutterij

Jan Schoonhoven

'Jezus en Petrus op de zee wandelende'

'Landschap (naar Dix)'

Peter Paul Rubens

Het doek verbeeldt een afschuwelijk tafereel. Te zien is koning Salomon, die moet beslissen van wie het kind is dat schreeuwend op z'n kop aan een been door een soldaat wordt vastgehouden, terwijl deze een zwaard in de aanslag houdt. Een andere baby ligt al dood op de grond. Twee moeders claimen het kind dat wordt vastgehouden. De echte moeder probeert nu met alle macht Salomon er van te weerhouden het jongetje te doorklieven. Alleen de echte moeder zal het niet zover laten komen om haar zoon te offeren. Daarmee is voor Salomon duidelijk wie de echte moeder is. 
 
tekst op de lijst: ex dono nobilissimi et generossimi domini henricici a bleyswyck ewaldi fily delphensium civitatis saepius consulis et reipublicae senatoris. ao 1703

De rechtspraak van Salomon

Museum Prinsenhof Delft gaat verbouwen en vernieuwen. We openen ons monumentale klooster voor de wereld. Iedereen is welkom. Vanaf 2027 kom je het museum binnen via de heringerichte Prinsentuin en de uitnodigende en centrale entree in het hart van het voormalige kloostercomplex. Daar tref je een compleet gerestaureerd museum dat toegankelijk en duurzaam is. Met mooie, goed geklimatiseerde museumzalen waar het daglicht door openstaande luiken en ramen naar binnen valt. Het museum opent zich naar de stad.

Steun het museum

'De zonen van Seth'

Miniatuur in de vorm van een West-Sumatraanse moskee, mesjid

R70-56

Reliëf van vijf horizontaal uitstekende, onder elkaar geplaatste stroken.

R81-13

Tien horizontale rijen, bestaande uit elk vier witte vierkante 'panelen', dakpansgewijs onder elkaar geplaatst.

R84-4

Relief van de verdediging van de Nederlandse maagd. De Nederlandse leeuw en Willem van Oranje verdedigen haar tegen de hertog van Alva (links) en don Luis de Requesens y Zuniga (rechts). In het midden staat Don Juan van Oostenrijk voor het hek, een halfbroer van Filips. Alle zijn landvoogd over de Nederlanden geweest en hebben geprobeerd de opstand neer te slaan.

De verdediging van de Nederlandse maagd

François Spiering

Karel van Mander (II)

De zoon van Karel van Mander de Oude, de schrijver der schilderlevens, kwam in 1608 bij Spiering als ontwerper in dienst. Hij ontwerpt de voorstellingen die tot de beroemdste uit Spierings atelier behoren, zoals de Scipio-tapijten. Er zijn diverse series vervaardigd met de geschiedenis van de Romeinse veldheer Scipio. Dit tapijt toont het moment dat de Carthaagse gezanten met Scipio onderhandelen over de belegering van de stad, 202 voor Chr. 
 
Dit wandtapijt laat de episode zien uit de geschiedenis van Scipio Africanus, waarin de stad Carthago zich aan hem overgeeft. Links zit Scipio op een met een kussen bedekte rotsrand, omgeven door zijn krijgslieden. Rechts knielen de met zware tulbanden bedekte hoogwaardigheidsbekleders van de stad. Een bos vormt voor beide groepen de achtergrond. Tussen de boomgroepen door zijn de vage omtrekken van gebouwen te zien met in de vlakte ervoor ruiters die al vechtend voetvolk voortjagen. Het geheel is omgeven door een brede boord, gevuld met ranken van bloemen, vruchten en vogels. In de hoeken zijn de ronde medaillons. De bovenste twee gevuld met oorlogssymbolen, onderaan een van het paard geworpen krijger. Onderaan komt in de smalle lijst tussen het tafereel en de onderboord de signatuur voor: Franciscus Spieringius fecit

De overgave van Carthago

Apostelhuis

Willem Claesz. Brugman

Jean Bellekin

Late nautilusbeker met een voet uit een stuk en vlinders en insecten gegraveerd op de schelp. 
Late Nautilus cup with a solid foot and butterflies and insects engraved on the shell.

Nautilusbeker

Louis Victor

De Dubbelde Schenkkan

Ondanks het gebruik om Delfts aardewerk in kokers te bakken, worden er ook proenen gebruikt. Met proenen kunnen borden in de oven op elkaar worden gestapeld zonder aan elkaar te plakken. Wel blijven er storende beschadigingen achter in het glazuur omdat de proenen na het bakken worden afgebroken. Dat is goed te zien bij de majolica productie. Het is bijzonder dat deze proen is gemerkt omdat ze normaal worden weggegooid.

Proen

Pieter Michielsz. van Mierevelt

Michiel van Mierevelt

Michiel van Mierevelt maakte in 1617 het ontwerp voor deze oudste Delftse anatomische les. De uitvoering van het schilderij berustte bij zijn zoon Pieter. Op het schilderij zijn de medici gegroepeerd rond de stadsanatoom Willem van der Meer. De aanwezige artsen schenken geen aandacht aan de sectie die de stadsanatoom verricht, hun gezichten zijn naar de toeschouwer gekeerd. De enige man die wel naar de dokter kijkt, is de schilder Pieter van Mierevelt. Het lijk ligt in het Theatrum Anatomicum van de Oude Kerk. Op het schilderij is dokter van der Meer begonnen met de sectie op de organen in de buikholte omdat deze het snelst bederven. 
 
Vanuit de banken rondom de sectietafel hebben de medici een goed overzicht op de verrichtingen van de arts. Op de achterste galerij staan enkele skeletten die dienst deden als lesmateriaal. Opvallend aan het schilderij is de aanwezigheid van twee boeken. Linksboven houdt een man een opengeslagen boek van de 16de-eeuwse medicus Vesalius vast. De afbeelding is die van de "spierman". Op de voorgrond houdt een chirurgijn een gesloten boek vast van de geleerde Galenus, die in de tweede eeuw na Christus was gestorven. In de 17de eeuw werd het standaardboek over het menselijk lichaam van Galenus, vervangen door de moderne ideeën van Vesalius. Het geopende boek luidt de nieuwe tijd in, terwijl het gesloten boek van Galenius een periode afsluit. De Delftse medici hebben op deze manier duidelijk willen maken dat zij niet achterbleven bij de nieuwste ontwikkelingen. 
 
'In welcke schilderije, zijn deze navolgende persoonen, nae 't leven afgemaelt 
In 't midden 
 Dr. Willem van der Meer 
 anatomicus. volgt van onder 
aen sijn rechter handt, opwaerts te stellen, 
 dr. Jacobus Valenzis 
 dr. Clemens Overschie 
 dr. Gijsbert van den Hove, met 'et 
 belken in zijn hant. volgt 
 dr. ...... van der Wel 
aen zijn linkerhant, van onder opwaerts 
 dr. Vinsent Swijs, met 'et laurier-blat 
 in zijn hant 
Pieter Mierevelt die 't stuk geschildert heeft. volgt 
 Mr. Corn(elis) Haverhoek 
 Mr. Jacob Schilperoort, met 'et 
 ruijkballetje 
 Mr. Willem Tol, met sijn groten baert 
aen de linkerhant, boven aen, 
 burgem(eeste)r Schilperoort, met den aeker 
 op sijn borst, deken van 't 
 gilde. volgt 
 Mr. Dirck van der Wel 
 Mr. Pieter van der Burgh 
 Mr. David Dijkman, op Delftshaven. 
tusschen beyde de scelata 
 Mr. Assuerus Moerkerken 
 Mr. Jacob Poelenburgh 
 de drie in 't verschiet; discipulen 
 vanden schilder.'

Anatomische les van Willem van der Meer

Jaap van den Ende

Strookjes in meerdere felle kleuren op witte achtergrond. Kleur en vorm vormen samen een structuur.

LS 19-72

Reinoud Kuipers

Delft

Koos van de Water

Een gele band als kader. Daarbinnen rechts een gele 'wig' met bruin/blauwe punt (naar links wijzend)' geplaatst tegen een lichtgele achtergrond.

Zonder titel

Adolf le Comte

Leon Senf

De Porceleyne Fles - Royal Delft

Omstreeks 1908 heeft Adolf le Comte enkele schotels ontworpen waarvan de uitvoering en de voorstelling bijzonder kunnen worden genoemd. Voor de vervaardiging ervan werd geen witbakkende klei gebruikt, maar een kleisamenstelling die na het bakken een beige scherf opleverde. Na de eerste bakgang werd het voorwerp bedekt met een witte engobelaag waardoor het voorwerp een roomwit fond kreeg. 
De decoratie bestond uit verschillende kleuren blauw, geel, groen en paars die soms uitvloeiden. Deze techniek, het schilderen op een met engobe bedekte, gekleurde scherf werd vanaf 1909 gebruikt voor de vervaardiging van het Nieuw Delfts. 
 
Deze schotel is hiervan een voorloper vanwege de deels vergelijkbare techiek. 
De zonder rand uitgevoerde schotel is beschilderd met het stadswapen van Delft met daaronder het fabrieksmerk van de Porceleyne Fles, het opschrift 'Delft' en een lauwerkrans. Aan weerszijden van het wapen is een figuur afgebeeld met respectievelijk een boek en een vaas in de hand.

Schotel

Arthur Stam

Dirk van de Goorberg

Mosterdpot

Vredestein

Koninklijke Begeer [Voorschoten]

Het Prinsenhof complex te Delft

Henriëtte Boerendans

De Kolk, 6 januari

penning op de herdenking van 700 jaar stadsrechten Delft

Het montuur van het komfoor bestaat uit twee horizontale banden, versierd met C- en S-voluten, onderling verbonden door drie poten. 
Het is geen pijpkomfoor maar een tafelkomfoor, waarop, rustend op de drie steuntjes, boven gloeiende houtskooltjes een schotel kon worden warm gehouden. Pijpenkomforen hebben meestal een naar buiten buigende golvende rand. Gebruikelijk is het komfoor vastgeschroefd op een houten onderblad om het tafelkleed te beschermen tegen hitte.

Komfoor

onbekend

Ovaalvormige penning op de verheffing van Frederik Hendrik tot ridder in de Orde van de Kouseband met op de voorzijde een geharnaste buste van Frederik Hendrik naar rechts gewend omhangen met de ridderorde, met omschrift: 'Fredericus.Henr.Pr.Aur.Co.Nas.Cat.Marc.Ver.Et.Ulis.' waaromheen een parelrand. 
Op de keerzijde het wapenschild van Frederik Hendrik, gekroond, omhangen door een riem waarop 'Honi Soit Qui Mal Y Pense', en omschrift: 'Patriaeque.Patrique.', waaromheen een parelrand.

Penning op de verheffing van Frederik Hendrik tot ridder in de Orde van de Kouseband

Leonaert Bramer

Iphigeneia is de oudste dochter van het Myceense koningspaar Agamemnon en Klytaimnestra. Wanneer Agamemnon met zijn vloot vanuit Aulis wil uitzeilen om strijd te gaan leveren met de Trojanen, blijkt dat de godin Artemis de winden heeft stilgelegd: Zij is hevig ontstemd over het doden van een aan haar gewijd hert door de koning. Agamemnon kan de vloek ongedaan maken door zijn dochter Iphigeneia te offeren. Na een lange tweestrijd besluit de vorst om haar onder valse voorwendselen naar Aulis te lokken, waar zij zogenaamd in het huwelijk zal treden met de Griekse held Achilles. Op het moment dat Iphigeneia daadwerkelijk dreigt te worden geofferd op een altaar, vervangt Artemis haar door een hinde. De offering van Iphigeneia in Aulis werd in de 17e eeuw enkele malen uitgebeeld, onder andere door Rombout van Troyen, Willem de Poorter, Jacob de Wet, Pieter Codde, Jan Steen, Richard Brakenburg en Arnold Houbraken. De versie van Leonart Bramer kenmerkt zich door een uitgesproken maniëristische compositie, waarbij de centrale handeling naar de achtergrond is verplaatst en het beeld voor een groot deel in beslag wordt genomen door bijfiguren op de voorgrond. Niettemin zorgen de heldere opbouw en effectieve belichting van het tafereel voor een pakkend resultaat, waarbij de blik van de toeschouwer onmiddellijk naar de wanhopige Iphigeneia wordt getrokken die op het punt staat geofferd te worden. Met een laatste smeekbede richt zij zich tot de links bovenin de wolken tronende Artemis, herkenbaar aan de maansikkel op haar voorhoofd. Mogelijk stelt de geharnaste ruiter rechts op de voorgrond Achilles voor. Deze Griek speelt nog na zijn dood een rol in de strijd om Troje, zoals te zien is op het pendant van dit schilderijtje met de Twist tussen Ajax en Odysseus om het bezit van Achilles' wapenuitrusting na diens sneuvelen voor de muren van Troje. 
Eveneens als de offering van Iphigeneia is het ontwerp ontleend aan Ovidius' Metamorphosen. In de populiere uitgaven van Muller welke respectievelijk de offering van Iphigeneia en de twist tussen Ajax en Odysseus laten zien. Dit verklaart wellicht de combinatie van deze thema's in het Delftse pendantenpaar. Mogelijk hebben de schilderijtjes zelf deel uitgemaakt van een grotere serie scènes uit de Metamorphosen.

Het offer van Iphigeneia

Jacob Maris

De Oostpoort te Delft

Claes Jansz. Visscher II

Peter Odijk

Krijttekening met een portret van een vrouw met strik in het haar, 'Petite Carmen'

'Petit Carmen'

Christina Linaris-Coridou

Beschrijving van het (kunst)werk: Het gebroken schoteltje van chinees porselein bord met een motief van medaillons met landschapjes en aanvullende bloemen in blauw waarbij een derde deel van de rand ontbreekt en is aangevuld met een lapje stof uit een Griekse bruidskrans. De onderzijde van het schoteltje heeft een bruin glazuur.

Bord met Bruidskrans

Peter Peereboom

studie voor Gezicht op Delft en een vrouw (Sandra Nelissen)

De blanc de Chine wierookstokjeshouder heeft de vorm van een boeddhistische leeuw op een sokkel. De leeuw bijt op een slang en heeft lange manen en een bal onder de rechter voorpoot. Naast de rechter achterpoot bevindt zich het houdertje voor de wierookstokjes.

Wierookhouder

Nijgh & Van Ditmar

H.K.H. Juliana Louise Emma Maria Wilhelmina Prinses der Nederlanden

Adriaan Carel Maria Tonino

De collectioneur F.E. Vlielander Hein, die in 1913 zijn omvangrijke verzameling 'oud' Wit-Delfts legateerde aan het Gemeentemuseum Den Haag, stelt in een artikel uit datzelfde jaar vast dat voor velen het 'oud-wit Delftsch aardewerk' onbekend is of zelfs 'het als niets waardig' aan hen voorbijgaan. Volgens hem verdient 'het witte goed' dat hem zo na aan het hart ligt, in meer dan 'één opzicht belangstelling'. Hij benadrukt de historische waarde van deze Delftse productie. De voorwerpen zijn immers slechts met een ondoorzichtig wit tinglazuur bedekt, waardoor dergelijk goed de onderzoeker alle mogelijkheden biedt de basis van de technische aspecten van het tinglazuuraardewerk grondig te bestuderen. 
Vervolgens gaat Vlielander Hein uitvoerig in op een in 1778 gezamenlijk door de Delftse plateelbakkers opgestelde prijslijst. Evenals de prijs van het 'blauw of geschilderd goed' komt de prijs van het aanzienlijk goedkopere witgoed aan bod, dat als alledaags gebruiksgoed kan worden betiteld. Bovendien werden de prijzen vastgesteld van zowel het 'schone' oftewel ongeschonden Delfts als van het 'wrakke' goed met bakfoutjes. 
Een grote groep Wit-Delfts is in 1980 op het voormalige terrein van plateelbakkerij De Porceleyne Fles aan het licht gekomen. Deze bodemvondst, waartoe overigens tevens gedecoreerd goed behoort, dateert uit 1660-1680. Aangezien Wit-Delfts nagenoeg nooit een merk vertoont, is het in tegenstelling tot het wel gemerkte goed, onmogelijk de fabriek van herkomst vast te stellen. Gelet op de locatie van de bodemvondst is dat dus niet het geval met de in onze recente publicatie over De Porceleyne Fles beschreven groep wit-goed. Het belang van deze bodemvondst is dan ook groot. Enerzijds gaat het daarbij om Wit-Delftse producten waarvan de herkomst wél bekend is. Anderzijds werpt deze omvangrijke groep licht op het productieassortiment dat men toentertijd voerde, nota bene slechts een zevental jaren na de start van De Porceleyne Fles in 1653. 
Drie eeuwen later produceert De Porceleyne Fles opnieuw ongedecoreerd Delfts waarvan een aanzienlijk aantal tot de collectie van de Gemeentemusea Delft behoort. Bij het bekijken van deze uit 29 voorwerpen bestaande groep 'nieuw' Wit-Delfts aardewerk blijkt dat menig voorwerp is ontleend aan vormen van weleer. Zo is de plooischotel uit de jaren 1930-1976 het evenbeeld van het exemplaar uit de beerput. Ook het tweetal 'vaasjes' met een brede rand is niet te bestempelen als een nieuwe creatie, maar vindt zijn oorsprong in het vertrouwde model van de kwispedoor. 
In de jaren dertig van de twintigste eeuw hervatte men de productie van het wit-goed, omdat het vanwege de lage onkosten immers aanzienlijk voordeliger was dan het beschilderde. Vooral deze prijsfactor bracht De Porceleyne Fles ertoe om tijdens de crisis van de jaren dertig opnieuw het ongedecoreerde Delfts aan de man te brengen. Wellicht zou het een gunstige invloed hebben op de omzet van de fabriek.

Plooischotel

Trekkerhuis

J.D. van Velzen

Aan het einde van de negentiende eeuw bewerkstelligde tsaar Nicolaas II van Rusland (1868-1918) dat conflicten tussen volkeren door middel van arbitrage worden opgelost. 
Over deze kwestie werd in 1899 te Den Haag de eerste internationale conferentie gehouden. Hierbij werd besloten het nog op te richten Internationale Hof van Justitie en het Hof van Arbitrage in deze stad te vestigen. De Franse architect L.M. Cordonnier kreeg de opdracht een gebouw hiervoor te ontwerpen. Hij werkte daarbij samen met prof.ir. J.A.G. van der Steur. In 1913 werd de bouw voltooid van 'Het Vredespaleis' zoals dit bouwwerk al spoedig in de volksmond werd genoemd. De bouw werd mede mogelijk gemaakt door een genereuze schenking van de Amerikaanse filantroop Andrew Carnegie. Alle naties droegen bij door kunst- en kunstnijverheid objecten te schenken, hetgeen de samenwerking tussen de landen symboliseert. De decoratie van deze 'tempel voor de vrede' werd uitgevoerd door diverse kunstindustriële bedrijven waaronder Brouwers aardewerkfabriek Leiderdorp, De Porceleyne Fles en meubelbedrijf H. Pander en Zonen uit Den Haag. De leiding was in handen van de Haagse architect en decorateur Herman Rosse (1887-1965). 
Een schenking van de Nederlandse regering bestond uit de zeven glas-in-lood ramen boven de hoofdtrap. De opdracht tot vervaardiging werd verstrekt aan het atelier van Jan Schouten (1852-1937) die de opdracht doorspeelde aan Adolf le Comte. 
De zeven grote ramen bestaan uit een rond venster met hieronder een dubbel boograam en een titelraam. Volgens een verklaring van Le Comte symboliseren de afbeeldingen op deze ramen enerzijds de zegeningen van de Vrede, anderzijds de Oorlog en de hieruit voortvloeiende Dood met alle gevolgen van dien. Het ronde venster boven het middelste raam 'Pax in Terris' (Vrede op aarde), toont een zittende vrouwenfiguur met een muts op het hoofd. De armen houdt zij gestrekt aan weerszijden van haar lichaam. Deze zittende vrouw vertoont sterke overeenkomsten met de vrouw op deze schotel, die wordt geflankeerd door de personificaties van De Vrede en Justitia. Ongetwijfeld verwijst het opschrift 'Anno 1913 pax in terras' eveneens naar de voorstelling op dit roosvenster in het Vredespaleis.

Herinneringsschotel ter gelegenheid van de opening van het Vredespaleis

Carel Adolph Lion Cachet

Rijk van Lavieren

Boom in zon

Boten bij maanlicht

Schetsen van witte lelies

M.C. Bruigom

Flamingo's

Deze schotel met het opschrift 'Amor' vertoont het signatuur van de ontwerper Adolf le Comte (1850-1921). 
Het decor is in neorenaissancistische stijl uitgevoerd, waarbij Le Comte teruggreep op motieven als de hoorn des overvloeds en een maskaron. 
Toen eenmaal het Delftse aardewerk met een, op een witte scherf in blauw uitgevoerd decor de markt had veroverd, ontstond er ruimte voor nieuwe ideeën op het gebied van vormgeving en versiering. 
Dergelijke vernieuwingen kwamen met name van Le Comte in 1877 door Joost Thooft werd aangetrokken als artistiek adviseur en ontwerper. 
Naast het opleiden van een aantal schilders, waren zijn belangrijkste taken het ontwerpen van nieuwe decors en het vergroten van het modellenbestand. 
Vanaf het moment dat Le Comte werd aangesteld, zijn de door hem ontworpen objecten op tentoonstellingen bekroond. 
Uit een herinneringsdocument uit 1885 waarin de jury 'eene Eerste Bekroning' toegekend heeft aan 'Joost Thooft en Labouchère voor geschilderde tegels', blijkt dat Le Comte ook bemoeienis heeft gehad met de organisatie van de Internationale Tentoonstelling van Decoratief Aardewerk en Gebrand Glas uit dit jaar. 
In 1903 vierde Le Comte zijn 25-jarig jubileum dat door bekende kunstenaars en kunstindustriëlen werd bezocht.

Schotel 'Amor'

Komfoor staande op voluutpootjes, de randen c-voluten en eikentakken, de steunsels asymmetrische cartouches. Roodkoperen bak, rust op onderstel van cirkel.

Hermanus Serin

Portret van Cornelis van der Goes (1688 - 1764)

Would you like to request a loan for an exhibition or a project? Or are you looking for images for a publication? We would be happy to work with you.

Request a loan or image

Adriaen Brandt

Lepel met een rattenstaartverbinding van steel en bak, en een pied-de-biche (hertenpoot) steeluiteinde.

Lepel

Twee nieuwe muurschilderingen in Buitenhof Delft

Onthulling uniek mural-tweeluik

Aan het einde van de negentiende eeuw bewerkstelligde tsaar Nicolaas II van Rusland (1868-1918) dat conflicten tussen volkeren door middel van arbitrage worden opgelost. 
Over deze kwestie werd in 1899 te Den Haag de eerste internationale conferentie gehouden. 
Hierbij werd besloten het nog op te richten Internationale Hof van Justitie en het Hof van Arbitrage in deze stad te vestigen. 
De Franse architect L.M. Cordonnier kreeg de opdracht een gebouw hiervoor te ontwerpen. 
Hij werkte daarbij samen met prof.ir. J.A.G. van der Steur. 
In 1913 werd de bouw voltooid van 'Het Vredespaleis' zoals dit bouwwerk al spoedig in de volksmond werd genoemd. 
De bouw werd mede mogelijk gemaakt door een genereuze schenking van de Amerikaanse filantroop Andrew Carnegie. 
Alle naties droegen bij door kunst- en kunstnijverheid objecten te schenken, hetgeen de samenwerking tussen de landen symboliseert. 
De decoratie van deze 'tempel voor de vrede' werd uitgevoerd door diverse kunstindustriele bedrijven waaronder Brouwers aardewerkfabriek Leiderdorp, De Porceleyne Fles en meubelbedrijf H. Pander en Zonen uit Den Haag. 
De leiding was in handen van de Haagse architect en decorateur Herman Rosse (1887-1965). 
Een schenking van de Nederlandse regering bestond uit de zeven glas-in-lood ramen boven de hoofdtrap. 
De opdracht tot vervaardiging werd verstrekt aan het atelier van Jan Schouten (1852-1937) die de opdracht doorspeelde aan Adolf le Comte. 
De zeven grote ramen bestaan uit een rond venster met hieronder een dubbel boograam en een titelraam. 
Volgens een verklaring van Le Comte symboliseren de afbeeldingen op deze ramen enerzijds de zegeningen van de Vrede, anderzijds de Oorlog en de hieruit voortvloeiende Dood met alle gevolgen van dien. 
Het ronde venster boven het middelste raam 'Pax in Terris' (Vrede op aarde), toont een zittende vrouwenfiguur met een muts op het hoofd. 
De armen houdt zij gestrekt aan weerszijden van haar lichaam. 
Deze zittende vrouw vertoont sterke overeenkomsten met de vrouw op deze schotel, die wordt geflankeerd door de personificaties van De Vrede en Justitia. Ongetwijfeld verwijst het opschrift 'Anno 1913 pax in terras' eveneens naar de voorstelling op dit roosvenster in het Vredespaleis.

Bram Bogart

Div. grijstonen. Bovenste helft vrij egaal donkergrijs, midden en onder lichtere grijstonen, dik opgebracht, zodat relief ontstaat.

Écriture satirique


Kerkexterieur

Vierkante doorsnede met afgeschuinde hoeken. De verhoogde voet versierd met schuin staande knorren en profielen. De gekanneleerde stam onderbroken door een platte nodus. De kaarsenhouder is eveneens gekanneleerd. De versiering van de vetvanger is overeenkomstig met die van de voet.

Willem van der Lelij

Pieter Jansz van Asch; Leonard Bramer; Adam Pijnaker; Johannis Verkolje;

katoenen snoer met een koperen uiteinde om knopen aan te rijgen om te bewaren

De groep Berbas en Reflet Métallique bestaat eigenlijk uit twee groepen, maar het onderscheid is niet altijd even duidelijk. Het gaat bij beide groepen om vazen in nieuwe vormen en ondoorzichtige glanzende glazuren die over de vaas heen lopen. Bij deze vaas is zichtbaar dat het glazuur oneffen en dof is, waardoor de Porceleyne Fles het stuk heeft afgekeurd.

Réflet Métallique vaas

De op 29 juli 1842 geboren Lambertus Anthonie - zijn roepnaam is Lambert - van Meerten stamt uit een Delftse brandersfamilie. Van Meerten hielt van musiceren. Hij speelde violoncel en blies hoorn en verzorgde kwartetavondjes. 
Lambert van Meerten gebruikte zijn vrije tijd voor het verzamelen van kunstvoorwerpen. Als muziekliefhebber had hij aanvankelijk een voorkeur voor muziekinstrumenten en later voor bouwfragmenten, Delfts aardewerk en vooral meubilair. Lambert raakte steeds meer geïnteresseerd in het meubelmakersvak, durfde het aan voorwerpen te restaureren en toonde zelfs vaardigheid in het maken van zitmeubels. Met name in het draaien van hout was hij bedreven. De collectie van Lambert kreeg spoedig zo'n omvang dat zijn woning aan het Noordeinde 27 (hij woonde in het ouderlijk huis) te klein werd. Het idee ontstond een patriciërswoning in de zeventiende-eeuwse stijl te laten bouwen, waarin, in nagebootste oudhollandse interieurs met eiken betimmeringen, zijn originele bouwfragmenten ingepast moesten worden, gecompleteerd met nieuw werk in oude vormen. Dan kwamen ze immers het best tot hun recht. Op 1 april 1892 verzocht Lambert van Meerten officieel bij de gemeente Delft om toestemming van afbraak van pand Oude Delft 199 - een gewoon grachtenhuis met de eigenaardigheid dat het voortuintje had, jarenlang bewoond door burgemeester mr Johannus van Kuyk (1819-1885). De vergunning werd zonder problemen verleend. De bouw begon in april 1892 en eindigde precies een jaar later. 
Zijn woonhuis werd dan een passsende omgeving voor zijn grote kunstcollectie. Kortom, gebouw en collectie behoorden samen een harmonieus geheel te vormen. De bedoeling van Van Meerten was om het pand na zijn overlijden te bestemmen als museum van kunst en kunstnijverheid.

Portret van Lambert van Meerten

Adam van de Goorberg

Het kistje, waarin zich drie zilveren bussen bevinden is belijmd met ivoren ajourwerk en paneeltjes met bloesemtakken. De zijkanten zijn bekleed met goudlakpaneeltjes, eveneens met bloemversiering. De deksel is aan de binnenzijde gestoffeerd met karmijnrood fluweel. In de bodem zijn ovale gaten uitgespaard voor de theebussen en vier kleine openingen waarin waarschijnlijk lepeltjes hebben gezeten. Hoogstwaarschijnlijk is het ivoren ajourwerk ingevoerd vanuit het Verre Oosten (Japan of Ceylon, nu Sri Lanka), maar het zwart houten kistje zelf met zilveren hengel en zilveren pootjes is in Delft vervaardigd. De beide buitenste bussen hebben een smal dekseltje, omringd door een parelrand. Zij zijn van een eenvoudige gravering voorzien. De middelste bus wordt van binnen door een tussenschot in tweeën gedeeld. Het deksel van de middelste bus is voorzien van een sierlijk opgelegde bloesemtak, die aan de binnenkant met een vleugelmoer is vastgezet om het poetsen te vergemakkelijken. Het tussenschot zou erop kunnen wijzen dat het om een mengbus gaat.

Theekist

Jan van der Dorst

Beurs

Jan Reghter

Achtkantige vorm op geprofileerde voet met geprofileerd balustervormig lijf. Acht zijden afwisselen vlak en concaaf. Doppen in ajour werk van tot ruiten gelegde rozetten of symmetrische bouwsels van bandwerk met palmet, rozetten en lambrequin.

Suikerstrooier in rococo-stijl

De collectioneur F.E. Vlielander Hein, die in 1913 zijn omvangrijke verzameling 'oud' Wit-Delfts legateerde aan het Gemeentemuseum Den Haag, stelt in een artikel uit datzelfde jaar vast dat voor velen het 'oud-wit Delftsch aardewerk' onbekend is of zelfs 'het als niets waardig' aan hen voorbijgaan. Volgens hem verdient 'het witte goed' dat hem zo na aan het hart ligt, in meer dan 'één opzicht belangstelling'. Hij benadrukt de historische waarde van deze Delftse productie. De voorwerpen zijn immers slechts met een ondoorzichtig wit tinglazuur bedekt, waardoor dergelijk goed de onderzoeker alle mogelijkheden biedt de basis van de technische aspecten van het tinglazuuraardewerk grondig te bestuderen. 
Vervolgens gaat Vlielander Hein uitvoerig in op een in 1778 gezamenlijk door de Delftse plateelbakkers opgestelde prijslijst. Evenals de prijs van het 'blauw of geschilderd goed' komt de prijs van het aanzienlijk goedkopere witgoed aan bod, dat als alledaags gebruiksgoed kan worden betiteld. Bovendien werden de prijzen vastgesteld van zowel het 'schone' oftewel ongeschonden Delfts als van het 'wrakke' goed met bakfoutjes. 
Een grote groep Wit-Delfts is in 1980 op het voormalige terrein van plateelbakkerij De Porceleyne Fles aan het licht gekomen. Deze bodemvondst, waartoe overigens tevens gedecoreerd goed behoort, dateert uit 1660-1680. Aangezien Wit-Delfts nagenoeg nooit een merk vertoont, is het in tegenstelling tot het wel gemerkte goed, onmogelijk de fabriek van herkomst vast te stellen. Gelet op de locatie van de bodemvondst is dat dus niet het geval met de in onze recente publicatie over De Porceleyne Fles beschreven groep wit-goed. Het belang van deze bodemvondst is dan ook groot. Enerzijds gaat het daarbij om Wit-Delftse producten waarvan de herkomst wél bekend is. Anderzijds werpt deze omvangrijke groep licht op het productieassortiment dat men toentertijd voerde, nota bene slechts een zevental jaren na de start van De Porceleyne Fles in 1653. 
Drie eeuwen later produceert De Porceleyne Fles opnieuw ongedecoreerd Delfts waarvan een aanzienlijk aantal tot de collectie van de Gemeentemusea Delft behoort. Bij het bekijken van deze uit 29 voorwerpen bestaande groep 'nieuw' Wit-Delfts aardewerk blijkt dat menig voorwerp is ontleend aan vormen van weleer. 
In de jaren dertig van de twintigste eeuw hervatte men de productie van het wit-goed, omdat het vanwege de lage onkosten immers aanzienlijk voordeliger was dan het beschilderde. Vooral deze prijsfactor bracht De Porceleyne Fles ertoe om tijdens de crisis van de jaren dertig opnieuw het ongedecoreerde Delfts aan de man te brengen. Wellicht zou het een gunstige invloed hebben op de omzet van de fabriek.

Vaas

NV Porselein- en Tegelfabriek MOSA

Bord t.g.v. de 75ste verjaardag van Prinses Juliana

Tegelveld

Het betreft een ronde penning met aan bovenzijde een schakel om aan op te hangen. 
Voorzien van een een etui van de Koninklijke Begeer, Voorschoten.

Penning Gemeente Delft

Amateur-Album

Kurkentrekker

Hendrik Ilcken

Visschep

Willem van den Hoed

706, Hotel Intercontinental, Genève

Ontwerp voor tegeltableau met drie friezen waarop putti de werkzaamheden in de fabriek tonen.

De vaas is afgeplat cilindrisch van vorm en heeft een standring, een korte rechte hals en een verdikte rand. Op de schouder loopt een band waarin zich acht hartvormige cartouches met servetwerk bevinden. De buik heeft een decor van een landschap met bergen, rotsen, bomen, een huis en een brug, en twee elkaar overlappende vierkante panelen, de onderste met floraalmotieven, de bovenste met een decor van een gezelschap van dames en heren met bedienden bij een boom.

Garenklos

Bloempot

Button Delft 750 jaar muziekmakerij 't zooitje

Tegeltableau van 6x8 zeeschiptegels. Steeds zes tegels op een rij met dezelfde voorstelling. In totaal 8 scenes, die de verschillende fasen van de bouw van een schip voorstellen.

Tafelkomfoor

Hendrik Cornelisz. Vroom

Delft, gezien vanuit het westen met Waterslootse Poort en Buitenwatersloot. 
Dit schilderij is één van de eerste geschilderde profielen van een Noord-Nederlandse stad. Het geeft een goed beeld van het omringende landschap, de verdedigingswerken en de belangrijkste gebouwen, Waterslootse Poort, de Oude Kerk, het Stadhuis en de Nieuwe Kerk.

Our collection

Sort by

A found earth Dussen

Baardmankruik

De Ark van Noach

Drinkkan

Drinkkan

Kan

Kan

Kan

Kan

Kan

Kat op stoel

Kom

Kruik

Kruik

Kruik

Kruik met wapen van Willem van Oranje

View

About us

Address

Towards a new museum

Stay in touch

Will you accept our cookies?

Our collection

Sort by

A found earth Dussen

Baardmankruik

De Ark van Noach

Drinkkan

Drinkkan

Kan

Kan

Kan

Kan

Kan

Kat op stoel

Kom

Kruik

Kruik

Kruik

Kruik met wapen van Willem van Oranje

View

About us

Address

Towards a new museum

Sign up to our newsletter

Stay in touch

Will you accept our cookies?