Weet je al wanneer je ons museum gaat bezoeken? Je bestelt alvast eenvoudig je tickets online.

Koop je tickets alvast online

Kom nog één keer, voordat de deuren sluiten

Willem van Oranje

Een rommelige tafel, een kat en een vegende vrouw. Is dit schilderij een willekeurig inkijkje in een 17de-eeuws huishouden? Zeker niet. Tijdgenoten van de schilder Cornelis de Man begrijpen direct dat elk detail een betekenis heeft.  

Pikante details en een dienstmeid

Prinsenhof delft homepage

Het museum is tijdelijk gesloten voor verbouwing en venieuwing

Plan je bezoek

Johannes Lutma (I)

John Osborne

Ovaalvormig medaillon met een halfportret van Amalia van Solms

Medaillonportret van Amalia van Solms

If you know when you will be visiting the museum, book your tickets now, online.

Book your tickets online

William the Silent

In februari 2024 heeft de gemeenteraad van Delft het definitieve akkoord gegeven op de verbouwings- en vernieuwingsplannen van ons museum. De deuren zijn op 5 januari 2025 gesloten. We zijn nu echt gestart met de verbouwing. Graag lichten we de grote veranderingen die het historische monument binnen én buiten zal ondergaan toe.

Bouwen aan een nieuw Museum Prinsenhof Delft

Verbouwing & vernieuwing

onbekend

Vaandel 'Roeivereeniging De Delftsche Sport, 1885'.

Rijk van Lavieren

Lezende, naakte man met snor, zittend op een bankje

Karel van Mander (II)

Mander is de signatuur op het wandtapijt. 'Jonge Mander' noemde Karel van Mander zich vaak, ter onderscheiding van zijn gelijknamige vader, die vooral bekend gebleven is door de kunstenaarsbiografieën in zijn Schilder-Boeck. Hij kwam naar Delft als ontwerper voor de tapijtwever François Spiering. Spiering was na de Spaanse Furie met al zijn arbeiders van Antwerpen naar Delft uitgeweken. Het stadsbestuur had hem een van de vroegere kloosters in gebruik gegeven, want voor het weven van tapijten was veel ruimte nodig. Hij leverde veel series tapijten, vooral van het buitenland. 
Karel van Mander werd in dit bedrijf in 1607 of 1608 aangenomen. Hij moest de ontwerpen maken en ze ook vergroten tot kartons. Deze waren een belangrijk hulpmiddel, want de tapijten werden liggend geweven met de voorkant naar beneden, zodat de wevers het resultaat nauwelijks konden beoordelen. Van Mander heeft voor Spiering heel wat ontwerpen gemaakt, met steeds minder genoegen, want de repen van het karton werden meteen in productie genomen en men zat altijd op hem te wachten. Hij bedronk zich regelmatig, geld was er nooit in huis en krediet kreeg hij niet meer. 
Toch lukte het hem in 1615 met financiële steun een eigen bedrijf te stichten, dat in het volgende jaar met de productie begon. Zijn eerste opdracht was een grote serie tapijten voor de Deense koning, die in 1620 tot 26 stuks was uitgegroeid. Er moet hard gewerkt zijn op het atelier, maar waarschijnlijk heeft Van Mander toch te scherp met Spiering willen concurreren. Hij moest grote sommen betalen voor de specialisten. In 1621 werd hijzelf onder curatele gesteld, maar het bedrijf bleef een enorme productie van nog betere kwaliteit behouden. In 1622 werd Van Mander failliet verklaard, in 1623 stierf hij. Zijn materiaal en ontwerpen werden door Spiering overgenomen. 
Alexander de Grote was een geliefd onderwerp voor tapijtwevers. We weten dat Van Mander op zijn minst vier series Alexander-tapijten heeft geproduceerd. Maar al eerder komt Alexander voor als één van de negen beroemde mannen (o.a. in een begin 15 de eeuwse tapijtenserie in The Cloisters, New York) en als grote heerser (in een serie voor het Bourgondische Hof, nu in Roma) In Van Mander's tijd lag de nadruk vooral op de beslissende ogenblikken in de geschiedenis en op de morele eigenschappen van de grote man. 
Op het zojuist verworven wandtapijt is een veldslag te zien. Van de vele veldslagen die Alexander heeft geleverd, is deze te identificeren op grond van de olifanten aan de rechterkant. Zij bewijzen dat het hier om één van de beroemdste gevechten gaat: de slag bij de Hydaspes in 326 v. Chr. Deze rivier (de tegenwoordige Jehlum, West-Pakistan) vormde de scheiding tussen Alexander's leger en dat van koning Porus. Porus was de belangrijkste tegenstander op de grote veroveringstocht naar het Oosten en Alexander was de belangrijkste tegenstander op de grote veroveringstocht naar het Oosten en Alexander was vooral bang voor zijn 200 olifanten. Deze konden alleen door het voetvolk bestreden worden, de ruiters waren er niet op getraind. 
Alexander liet op een stormachtige maanloze nacht een deel van het leger onverwacht een eind verder de rivier oversteken. Zijn tactiek was erop gericht om de olifanten en de ruiterij van Porus te scheiden, zodat zijn voetvolk de olifanten kon aanvallen. Dit lukte en de olifanten gingen, vriend en vijand vertrappend, op de vlucht. De superieure gevechtstechniek van de Grieken, oprukkend in een phalanx met aaneengesloten schilden, zorgde er toen voor dat Alexander de slag won. Hij maakte de overwonnen Porus tot zijn vazal en liet hem verder regeren in zijn koninkrijk. 
Het ontwerp van Van Mander gaat terug op de biografie van Alexander in de parallelle levens van Plutarchus (ca.46 - na 120) In de tweede helft van de 16de eeuw beleefde deze Griekse schrijver een enorme populariteit, vooral na het verschijnen van een zeer matige Franse vertaling van Jacques Amyot (1559, vele malen herdrukt) Deze vertaling werd opnieuw vertaald, in het Engels door Sir Thomas North (1579, uitgebreid geciteerd door Shakespeare) en in het Nederlands door Aarnoud van Zuylen van Nyevelt (Leiden, 1603, herdruk Delft 1644) Er was echter in 1601 in Leiden al een eerdere vertaling van Everart verschenen, die gebaseerd was op een Latijnse versie van Darius Tibertus. Het is onduidelijk of Van Mander één van de Leidse versies heeft gebruikt of de vertaling van Amyot. 
Vele details uit het verhaal zijn op het tapijt terug te vinden. Op de achtergrond is het water van de Hydaspes te zien met aan de rechterkant de slag, waarin de olifanten duidelijk zichtbaar zijn. Het centrum van het tapijt wordt ingenomen door koning Porus, die door Plutarchus beschreven wordt als een enorme man, bijna even groot als zijn olifant, hoewel dit beest groter was dan zijn soortgenoten. Deze olifant beschermde zijn meester, maar toen hij voelde dat Porus door zijn wonden was verzwakt, knielde hij neer en liet Porus zachtjes op de grond glijden. Daarna trok hij met zijn slurf voorzichtig de spiesen en pijlen uit de wonden. Toen Porus voor Alexander gebracht was vroeg deze, hoe hij behandeld wilde worden. Het antwoord was: koninklijk. Alexander vroeg of hij er niet nog iets aan toe te voegen had, maar Porus antwoordde dat het woord koninklijk reeds alles inhield. Daarop gaf Alexander hem niet alleen de regering over zijn eigen koninkrijk, maar voegde er nog een groot gebied aan toe. 
Op het tapijt is het ogenblik afgebeeld waarop Porus in zijn macht wordt bevestigd. Alexander heeft zijn blinkende zwaard opgeheven. Hij zit op zijn beroemde paard Bucephalus, dat korte tijd later zou sterven. Naast Porus lijkt de 30-jarige Alexander een tengere jongeling. 
Van Mander heeft Porus en de zijnen onderscheiden van de Grieken door ze negroïde trekken te geven: platte neuzen en dikke lippen. Met historische en topografische juistheid nam men het in de 17de eeuw nog niet zo nauw. 
De compositie van het tapijt is door Van Mander op superieure wijze opgelost. Porus vormt de verbinding van de hoofdscène links met de veldslag rechts. Vanuit onze links-rechts leesrichting kijken we met Alexander mee, worden tegengehouden door Porus, maar tegelijkertijd in een diagonaal dalende lijn naar rechts geleid, vanwaar we in een slinger van vechtenden naar boven terugkomen bij de gebeurtenissen aan de rivier. Het geheven zwaard van Alexander, dat in de drukke achtergrond gemakkelijk verloren zou kunnen gaan, heeft bijzondere nadruk gekregen door het erachter geplaatste vaandel. 
Overal is de liefde voor het detail merkbaar. Vooral in de wapenrustingen, maar ook in de bloemen op de voorgrond, waar de toen nog nieuwe tulpen opvallen (zouden ze daarom precies onder de speer van Porus zijn geplaatst?) De rand, met een vlechtwerk van bloemen en druiven, verlevendigd door vogels, is sterk verwant aan de boorden van de Scipiotapijten van Spiering, die waarschijnlijk ook door Van Mander ontworpen zijn. 
In de documentatie, die door G.T. van IJsselsteyn is bijeen gebracht, is ons tapijt niet met zekerheid te traceren. Hoewel juist over de Alexander-serie vrij veel informatie bestaat, zijn de gegevens over de kleur van de rand en de maten moeilijk met dit tapijt in overeenstemming te brengen. In ieder geval kunnen we concluderen dat Van Mander vier, misschien wel vijf "kameren van Alexander" heeft geweven. En waarschijnlijk kennen we de oude naam van de voorstelling, al wordt die genoemd in verband met een tapijt met rode rand, terwijl het onze een blauwe heeft: 'de battalie van Poorus'.

Koning Porus voor Alexander de Grote

Jan Christoffel Schultsz

Afgietsel van gedenkplaat van Anthoni van Leeuwenhoek

Maximiliaan van der Gucht

Kussen met episode uit de geschiedenis van Jozef: Jozef die zijn vader Jacob voorstelt aan de farao (gen. 47, vs 7).

Kussen met Jozef die zijn vader Jacob voorstelt aan de farao

Metalen kruis, ook wel Hasseltkruis genoemd, toegekend aan zij die zonder dienstplichtig te zijn en die zich zonder handgeld opgegeven hadden voor de tiendaagse veldtocht (2 - 12 augustus 1831).

Metalen Kruis Vrijwilligers 1830-1831

Fragment

Lakzegel met het familiewapen Tromp

'het laatst avondmaal'

Erik Pape

Avond

Claes Jansz. Visscher II

't Arminiaens Testament

Dirk van Dien

Beschrijving van het (kunst)werk: doos (a) met catalogus (b) behorende bij de tentoonstelling Dirk van Dien en prent (c) 18/50

Duel Duet

Patrick Bergsma

Gezicht op Delft

Romeyn de Hooghe

Johannes Tangena

'Herstelling der waere godsdienst en grondwetten in G: Brittanien...'

Henk Peeters

Pirografiek 8 x 8

Frans Hogenberg

bovenschrift: Inzugk des Prinsen von Oranien in Antorff.

'Inzugk des Prinsen von Oranien in Antorff'

Bram Zwartjens

Serie huidonderzoek versus muis 'With Love'

De Porceleyne Fles - Royal Delft

De collectioneur F.E. Vlielander Hein, die in 1913 zijn omvangrijke verzameling 'oud' Wit-Delfts legateerde aan het Gemeentemuseum Den Haag, stelt in een artikel uit datzelfde jaar vast dat voor velen het 'oud-wit Delftsch aardewerk' onbekend is of zelfs 'het als niets waardig' aan hen voorbijgaan. Volgens hem verdient 'het witte goed' dat hem zo na aan het hart ligt, in meer dan 'één opzicht belangstelling'. Hij benadrukt de historische waarde van deze Delftse productie. De voorwerpen zijn immers slechts met een ondoorzichtig wit tinglazuur bedekt, waardoor dergelijk goed de onderzoeker alle mogelijkheden biedt de basis van de technische aspecten van het tinglazuuraardewerk grondig te bestuderen. 
Vervolgens gaat Vlielander Hein uitvoerig in op een in 1778 gezamenlijk door de Delftse plateelbakkers opgestelde prijslijst. Evenals de prijs van het 'blauw of geschilderd goed' komt de prijs van het aanzienlijk goedkopere witgoed aan bod, dat als alledaags gebruiksgoed kan worden betiteld. Bovendien werden de prijzen vastgesteld van zowel het 'schone' oftewel ongeschonden Delfts als van het 'wrakke' goed met bakfoutjes. 
Een grote groep Wit-Delfts is in 1980 op het voormalige terrein van plateelbakkerij De Porceleyne Fles aan het licht gekomen. Deze bodemvondst, waartoe overigens tevens gedecoreerd goed behoort, dateert uit 1660-1680. Aangezien Wit-Delfts nagenoeg nooit een merk vertoont, is het in tegenstelling tot het wel gemerkte goed, onmogelijk de fabriek van herkomst vast te stellen. Gelet op de locatie van de bodemvondst is dat dus niet het geval met de in onze recente publicatie over De Porceleyne Fles beschreven groep wit-goed. Het belang van deze bodemvondst is dan ook groot. Enerzijds gaat het daarbij om Wit-Delftse producten waarvan de herkomst wél bekend is. Anderzijds werpt deze omvangrijke groep licht op het productieassortiment dat men toentertijd voerde, nota bene slechts een zevental jaren na de start van De Porceleyne Fles in 1653. 
Drie eeuwen later produceert De Porceleyne Fles opnieuw ongedecoreerd Delfts waarvan een aanzienlijk aantal tot de collectie van de Gemeentemusea Delft behoort. Bij het bekijken van deze uit 29 voorwerpen bestaande groep 'nieuw' Wit-Delfts aardewerk blijkt dat menig voorwerp is ontleend aan vormen van weleer. Zo is de plooischotel uit de jaren 1930-1976 het evenbeeld van het exemplaar uit de beerput. Ook het tweetal 'vaasjes' met een brede rand is niet te bestempelen als een nieuwe creatie, maar vindt zijn oorsprong in het vertrouwde model van de kwispedoor. 
In de jaren dertig van de twintigste eeuw hervatte men de productie van het wit-goed, omdat het vanwege de lage onkosten immers aanzienlijk voordeliger was dan het beschilderde. Vooral deze prijsfactor bracht De Porceleyne Fles ertoe om tijdens de crisis van de jaren dertig opnieuw het ongedecoreerde Delfts aan de man te brengen. Wellicht zou het een gunstige invloed hebben op de omzet van de fabriek.

Kwispedoor

Greet van Amstel

73-16

Hanger in de vorm van een roofvogel. Voorzijde: voorkant vogel met gespreide vleugels, onder zijn poten 7 kleine vogels die in zijn poten pikken, de vogel heeft de nek gebogen. Achterzijde: achterkant vogel. Aan de hals een langwerpig oogje.

Hanger Vrijmetselaarsorde Jhr G.H.A. van Kinschot

Reinier Hendricksz van Hasselt

Coupe of dessertschaal bestaande uit achtlobbige kelk en voet van schildpad in zilveren montuur met twee oren.

Coupe

Aart Houtman

Zonder titel

A. Duyck

Hillebrant Jacobsz van Wouw I

PLACCAET. Maurits by der Gratien Gods Prince van Orangien Grave van Nassau [....]

De geribde cilindrische vaas loopt enigszins taps toe en is voorzien van een ingesnoerde nek met korte naar buiten gebogen rand. 
De collectioneur F.E. Vlielander Hein, die in 1913 zijn omvangrijke verzameling 'oud' Wit-Delfts legateerde aan het Gemeentemuseum Den Haag, stelt in een artikel uit datzelfde jaar vast dat voor velen het 'oud-wit Delftsch aardewerk' onbekend is of zelfs 'het als niets waardig' aan hen voorbijgaan. Volgens hem verdient 'het witte goed' dat hem zo na aan het hart ligt, in meer dan 'één opzicht belangstelling'. Hij benadrukt de historische waarde van deze Delftse productie. De voorwerpen zijn immers slechts met een ondoorzichtig wit tinglazuur bedekt, waardoor dergelijk goed de onderzoeker alle mogelijkheden biedt de basis van de technische aspecten van het tinglazuuraardewerk grondig te bestuderen. 
Vervolgens gaat Vlielander Hein uitvoerig in op een in 1778 gezamenlijk door de Delftse plateelbakkers opgestelde prijslijst. Evenals de prijs van het 'blauw of geschilderd goed' komt de prijs van het aanzienlijk goedkopere witgoed aan bod, dat als alledaags gebruiksgoed kan worden betiteld. Bovendien werden de prijzen vastgesteld van zowel het 'schone' oftewel ongeschonden Delfts als van het 'wrakke' goed met bakfoutjes. 
Een grote groep Wit-Delfts is in 1980 op het voormalige terrein van plateelbakkerij De Porceleyne Fles aan het licht gekomen. Deze bodemvondst, waartoe overigens tevens gedecoreerd goed behoort, dateert uit 1660-1680. Aangezien Wit-Delfts nagenoeg nooit een merk vertoont, is het in tegenstelling tot het wel gemerkte goed, onmogelijk de fabriek van herkomst vast te stellen. Gelet op de locatie van de bodemvondst is dat dus niet het geval met de in onze recente publicatie over De Porceleyne Fles beschreven groep wit-goed. Het belang van deze bodemvondst is dan ook groot. Enerzijds gaat het daarbij om Wit-Delftse producten waarvan de herkomst wél bekend is. Anderzijds werpt deze omvangrijke groep licht op het productieassortiment dat men toentertijd voerde, nota bene slechts een zevental jaren na de start van De Porceleyne Fles in 1653. 
Drie eeuwen later produceert De Porceleyne Fles opnieuw ongedecoreerd Delfts waarvan een aanzienlijk aantal tot de collectie van de Gemeentemusea Delft behoort. Bij het bekijken van deze uit 29 voorwerpen bestaande groep 'nieuw' Wit-Delfts aardewerk blijkt dat menig voorwerp is ontleend aan vormen van weleer. 
In de jaren dertig van de twintigste eeuw hervatte men de productie van het wit-goed, omdat het vanwege de lage onkosten immers aanzienlijk voordeliger was dan het beschilderde. Vooral deze prijsfactor bracht De Porceleyne Fles ertoe om tijdens de crisis van de jaren dertig opnieuw het ongedecoreerde Delfts aan de man te brengen. Wellicht zou het een gunstige invloed hebben op de omzet van de fabriek.

Vaas

De schaaltjes zijn gewelfd en hebben een standring en een vlakke geaccoleerde rand. De deksels zijn gewelfd en hebben een zegelvormige knop. De randen van de bordjes en de deksels zijn blauw geglazuurd en gedecoreerd met floraal motieven in bovenglazuur goud. De deksels hebben een decor van een slakkenhuis en de buitenwanden van de schotels zijn gedecoreerd met twee bladranken.

Dekschaal

Raamdecoratie, van glas-in-lood, rechthoekig, oranje, groen, zwart en wit. Centraal in groen wapenvormig vlak staat een ooievaar. Aan de bovenkant tekst, die luidt: 'HAAGSE WANDELSPORT VERENIGING'. 
Onderaan de tekst: '20e voorjaarsserie - 1951 "DE VIERDAAGSCHE"'. 
 
Bovenaan zijn 2 metalen ogen bevestigd waaraan een bruin koordje is aangebracht.

20e voorjaarsserie 1951 "DE VIERDAAGSCHE".

Leon Senf

Bolvormige vaas met aan weerszijden een oor in de vorm van een staande panter. Het Nieuw-Perzisch is geïnspireerd op Syrische en Iranese keramiek uit de zeventiende eeuw. Het oppervlak van de vazen, kannetjes en kommen van het Nieuw-Perzisch is veelal verdeeld in rechthoekige vlakken of ruitpatronen die zijn opgevuld met kleine spiralen of fantasiebloemen. Herten en vissen worden ook veel gebruikt.

Vaas met panters

Experimentele Afdeling van De Porceleyne Fles

Kandelaar

Museum Prinsenhof Delft

Tentoonstellingsaffiche 'De snijkunst verbeeld', 2003

Het aanbieden van het Smeekschrift aan Margaretha van Parma door 200 lagere edelen op 5 april 1566. In het Smeekschrift, dat is opgesteld door Jan van Marnix en Lodewijk van Nassau, vragen de edelen om het stoppen van de geloofsvervolging en het bijeenroepen van de Staten-Generaal. Charles de Berlaymont, een hoge adviseur van de landvoogdes, noemt de edelen minachtend 'des geux', bedelaars. Op initiatief van Hendrik van Brederode wordt 'geuzen' enkele dagen later tot partijnaam gekozen. Als herkenningstekenen gaan de geuzen vervolgens geuzenpenningen om hun hals en bedelnappen aan hun riem dragen.

'De edelen leveren haer request'

George Friedrich Schmidt

'Le Prince d'Orange Guillaume Second, a qui Cats explique un trait de l'histoire de ses incêtres'

Kunstgras

berglandschap met bomen

Hollandsch-Zwitsersche Chocoladefabriek Tjoklat

Stamboom van de Oranjes. Van Willem de Rijke tot Juliana en Bernard. 10 portretten zijn opgeplakt, 16 stuks zijn los. Onder de stamboom staat het opschrift: Verzamel de 95 historische en officieele foto's van het "Huis van Oranje" van onze Oranje Stamboom reepen. Zend ons uiterlijk voor 30 juni 1938 een geheel volgeplakten "stamboom" toe en gij ontvangt van ons een zeer fraaie bijpassende verrassing ook den volgeplakten stamboom ontvangt u terug 
N.V. Hollandsch-Zwitsersche chocoladefabriek Vaartstraat 84 - Amsterdam

De Oranje Stamboom

Henk Molenaar

'number five'

Ni Haifeng

Voor het project 'Van de aankomst en het vertrek' heeft de Chinese kunstenaar Ni Haifeng aan de Delftse burgers om gebruiksvoorwerpen gevraagd die iets zeggen over het hedendaagse leven in de stad. Veel Delftenaren hebben spontaan gereageerd op het verzoek van deze in Nederland wonende kunstenaar. 
Er werden 140 objecten ingeleverd, variërend van een handschoen tot een tube tandpasta en een puntenslijper. De bonte verzameling is naar China verzonden en in het stadje Jing De Zhing, waar in de 17de eeuw ook porselein werd gemaakt, exact in porselein nagemaakt. Het porselein is vervolgens gedecoreerd met blauwe motieven. In totaal kwamen 1500 porseleinen kopieën per schip weer terug naar Delft.

Of the departure and arrival

Hugo Vermeulen

'feestscène uit de T.V. serie "Willem van Oranje" getekend naar de opstelling in museum het Prinsenhof te Delft'

Kate

Schotel

Koeprint

De geribde balustervormige vaas heeft een rechte nek met naar buiten gebogen rand. 
De collectioneur F.E. Vlielander Hein, die in 1913 zijn omvangrijke verzameling 'oud' Wit-Delfts legateerde aan het Gemeentemuseum Den Haag, stelt in een artikel uit datzelfde jaar vast dat voor velen het 'oud-wit Delftsch aardewerk' onbekend is of zelfs 'het als niets waardig' aan hen voorbijgaan. Volgens hem verdient 'het witte goed' dat hem zo na aan het hart ligt, in meer dan 'één opzicht belangstelling'. Hij benadrukt de historische waarde van deze Delftse productie. De voorwerpen zijn immers slechts met een ondoorzichtig wit tinglazuur bedekt, waardoor dergelijk goed de onderzoeker alle mogelijkheden biedt de basis van de technische aspecten van het tinglazuuraardewerk grondig te bestuderen. 
Vervolgens gaat Vlielander Hein uitvoerig in op een in 1778 gezamenlijk door de Delftse plateelbakkers opgestelde prijslijst. Evenals de prijs van het 'blauw of geschilderd goed' komt de prijs van het aanzienlijk goedkopere witgoed aan bod, dat als alledaags gebruiksgoed kan worden betiteld. Bovendien werden de prijzen vastgesteld van zowel het 'schone' oftewel ongeschonden Delfts als van het 'wrakke' goed met bakfoutjes. 
Een grote groep Wit-Delfts is in 1980 op het voormalige terrein van plateelbakkerij De Porceleyne Fles aan het licht gekomen. Deze bodemvondst, waartoe overigens tevens gedecoreerd goed behoort, dateert uit 1660-1680. Aangezien Wit-Delfts nagenoeg nooit een merk vertoont, is het in tegenstelling tot het wel gemerkte goed, onmogelijk de fabriek van herkomst vast te stellen. Gelet op de locatie van de bodemvondst is dat dus niet het geval met de in onze recente publicatie over De Porceleyne Fles beschreven groep wit-goed. Het belang van deze bodemvondst is dan ook groot. Enerzijds gaat het daarbij om Wit-Delftse producten waarvan de herkomst wél bekend is. Anderzijds werpt deze omvangrijke groep licht op het productieassortiment dat men toentertijd voerde, nota bene slechts een zevental jaren na de start van De Porceleyne Fles in 1653. 
Drie eeuwen later produceert De Porceleyne Fles opnieuw ongedecoreerd Delfts waarvan een aanzienlijk aantal tot de collectie van de Gemeentemusea Delft behoort. Bij het bekijken van deze uit 29 voorwerpen bestaande groep 'nieuw' Wit-Delfts aardewerk blijkt dat menig voorwerp is ontleend aan vormen van weleer. 
In de jaren dertig van de twintigste eeuw hervatte men de productie van het wit-goed, omdat het vanwege de lage onkosten immers aanzienlijk voordeliger was dan het beschilderde. Vooral deze prijsfactor bracht De Porceleyne Fles ertoe om tijdens de crisis van de jaren dertig opnieuw het ongedecoreerde Delfts aan de man te brengen. Wellicht zou het een gunstige invloed hebben op de omzet van de fabriek.

Hanger vrijmetselaarsorde Jhr G.H.A. van Kinschot

Adolf le Comte

Schetsen van witte lelies

Piet Kramer

Interieur van een kamer

Jan Snoeck

Erepenning FME voor 150-jarig bestaan Kipp & zonen?

wijnglas met flauw oplopende voet; rechte stam versierd met knopen waarin luchtbellen; in de kelk gedrild het stadswapen van Delft gehouden door twee klimmende leeuwen;

Wijnglas waarop stadswapen Delft

Groene tegel in de vorm van een wapenschild, kleurloos aan achterkant met aan voorkant de tekst: 'HAAGSE WANDELSPORT VERENIGING, DE VIERDAAGSCHE, VOORJAARSSERIE 1952' en een afbeelding van een ooievaar. 
 
Bovenaan is nog een oog waardoor een touwtje steekt als lusje om het object op te hangen.

De vierdaagsche, voorjaarsserie 1952

Beeld of balkdrager voorstellende Sint Maarten

Rijkscommissie ter vervaardiging en ruiling van reproductiën van kunstvoorwerpen

Afgietsel van het beeld of balkdrager voorstellende een heilige diaken

'Zes stuks kleine chafinetten gediend hebbende bij de weder-inwijding der lokalen van de Confrerie in 1811'

Beschrijving van het (kunst)werk: Op een beige ondergrond (waarin het doek doorschemert, evenals de omtrek van de latten van het spieraam) staan zwarte lijnen, die van linksonder, rondlopend via linksboven en boven naar rechtszij doorlopen. Binnen dit 'kader' van lijnen lichtblauwe en meer naar onder zwarte verfstreken (afgeschuurd). Boven de lijnen grijze verfstreken.

Maubert, juli '87

Plattegrond van de stad Batavia, met linksboven een stralenpatroon met de tekst 'MARE DI GIAVA' hieronder een plant met wortels met een lint met de tekst 'BATAVIA' en tussen de wortels de letters 'IHS'. Rechts hiervan de horizontale plattegrond van de stad met linksboven het kasteel van Batavia met hieronder en rechts de door stadsmuren omgeven stad.

Plattegrond van Batavia tussen 1600 en 1700

Jacobus Buys

'S Prinsen leger trekt over de Maas'

Lepelbak van tin; de steel ontbreekt.

Philip van Pieterson

Nelis Oosterwijk

36 momentopnamen van bewogen wateroppervlak, in zes rijen naast en onder elkaar geplaatst. 
Philip van Pieterson observeerde de omgeving en gaf dat weer in het plaatsen van het beeldmateriaal in serie in gelijkwaardige rijen. Dit doet denken aan de serialiteit bij de Nul-groep, maar dan met een meer subjectieve invalshoek. Tegelijkertijd doet de gekozen vorm denken aan geometrisch abstracte kunst.

Studie voor landschap / windsporen / water

Dirk van de Goorberg

De bodebus was een onderscheidingsteken dat werd gedragen door boden die in dienst waren van bestuurslichamen zoals de Kamers der Staten Generaal, de Provinciale Staten, gemeentebesturen, Hoogheemraadschappen, Waterschappen en polders. 
In de middeleeuwen werden geschreven en verzegelde berichten door bodes overgebracht. De berichten werden in een bus aan een gordel gedragen. Soms droeg zo'n bode een staf wanneer hij op reis was. De bode kon gratis gebruik maken van het toenmalige vervoer zoals de trekschuit, veerpont of diligence. 
Vanaf de 15de eeuw werd aan de bodebus een schildje toegevoegd met het wapen van de instantie die werd vertegenwoordigd door de bode.

Bodebus van Delft

Jan Naezer

1e staat no 4073

Bezoekers bij de trap in het Prinsenhof te Delft waar Willem van Oranje is vermoord door Balthasar Gerards op 10 juli 1584.

'Gezigt op de trap, op welke Willem Ie werd doodgeschoten te Delft, den 10 July 1584'

Lepel van tin; de steel is van de bak afgebroken maar hoort er wel bij.

Our collection

Sort by

Vaas

Dekselvaas 'kamelenvaas'

Kalebasvaas met Bijbelse voorstellingen

Vaas met maraboes

Alaksana 1

Balustervaas met ‘Tulk-zonnebloemmotief’

Bekervaas

Bekervaas

Bekervaas

Bekervaas

Bekervaas

Bekervaas

Bekervaas

Bekervaas

Bekervaas

Bekervaas

View

About us

Address

Towards a new museum

Stay in touch

Will you accept our cookies?

Our collection

Sort by

Vaas

Dekselvaas 'kamelenvaas'

Kalebasvaas met Bijbelse voorstellingen

Vaas met maraboes

Alaksana 1

Balustervaas met ‘Tulk-zonnebloemmotief’

Bekervaas

Bekervaas

Bekervaas

Bekervaas

Bekervaas

Bekervaas

Bekervaas

Bekervaas

Bekervaas

Bekervaas

View

About us

Address

Towards a new museum

Sign up to our newsletter

Stay in touch

Will you accept our cookies?