Delft en Willem van Oranje (1533-1584) zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. Wie is deze sleutelfiguur uit de Nederlandse geschiedenis? Ontdek hier de belangrijkste gebeurtenissen in zijn leven, van zijn geboorte tot aan zijn dood in het Prinsenhof. 

Wie was Willem van Oranje?

Willem van Oranje in vogelvlucht

Prinsenhof delft homepage

Weet je al wanneer je ons museum gaat bezoeken? Je bestelt alvast eenvoudig je tickets online.

Koop je tickets alvast online

Kom nog één keer, voordat de deuren sluiten

Willem van Oranje

If you know when you will be visiting the museum, book your tickets now, online.

Book your tickets online

William the Silent

De vaas is balustervormig en heeft een standring, een rechte hals en een klokvormig deksel met een knop in de vorm van een boeddhistische leeuw met een bal onder de voorpoot. Op de standring loopt een band met spiraalvormige versiering. Boven de standring bevindt zich een blauwe band waarin bloemvormige cartouches met een bloem en ovale cartouches met een bloesemtak. Op de schouder loopt een blauwe band waarin bloemen en bloemvormige cartouches waarin een decor van een veranda met hekjes en een bloeiende potplant. De buik is gedecoreerd met ranken van onder andere pioenroos, lotus en chrysant, en grote bloemvormige cartouches met floraalmotieven. De hals is versierd met afwisselend driehoeken en ovale cartouches met een bloem. Het deksel is gedecoreerd met bloemen en rankwerk, en een band met bloembladvormige cartouches met bloemen. Op de rand loopt een band waarin geschulpte cartouches met floraalmotieven.

Dekselvaas

Simon de Vlieger

Het grootste schip is de ‘Aemilia’ Tromps vlaggenschip waarmee hij in 1639 de Tweede Spaanse Armada vernietigt tijdens de Slag bij Duins. Achter het schip vaart een sloep met hoge officieren naar de wal. De ‘Aemilia’ vuurt aan bakboord een saluut af.

Het vlaggenschap de ‘Aemilia’ van admiraal Maarten Harpertsz. Tromp op de Maas voor Den Briel

Wie was Willem van Oranje? En waarom wordt hij vaak de Vader des Vaderlands genoemd? Op deze pagina lees je het hele verhaal. De kogelgaten boven de trap in Museum Prinsenhof getuigen van de beroemde moord op Willem van Oranje. Het museum is nu tijdelijk gesloten voor verbouwing en vernieuwing. In 2027 zijn de beroemde kogelgaten weer te zien.

Van de alles veranderende erfenis op 11-jarige leeftijd tot de moord in het Prinsenhof.

Rijk van Lavieren

'De stad van God' boven het wapen van Florence

onbekend

Christiaen Jansz. van Bieselingen

Portret van Willem van Oranje op zijn doodsbed. Het betreft een dun, schetsmatig opgezet schilderij dat Van Bieselingen waarschijnlijk heeft gemaakt naar het opgebaarde lichaam van Oranje. Het leverde een realistisch aandoend portret op. 
Op de lijst staat het rondschrift: 'den.tienden.iuli.twelck.den.menschen.heft.verdoeten.werde.den.Prinsche.Dorange.tot.Delft.doerschoeten'. De rode letters vormen een chronodisticon (rijmend chronogram): omgezet naar Romeinse cijfers leveren zij opgeteld het jaartal 1584 op. 
Het opschrift 'Aetatis 51' duidt op de leeftijd van Oranje in 1584. 
De Staten van Holland hadden verboden een portret van de dode prins te maken.

Doodsportret van Willem van Oranje (1533-1584)

Herman Sanders

Schets met abstracte voorstelling

De uitlekschalen zijn gewelfd en hebben een geaccoleerde rand en een standring. De bodem is radiaalgewijs geperforeerd; boven de standring loopt een band met perforaties. De borden hebben een standring en een brede, licht oplopende geaccoleerde rand. Het plat heeft een centraal decor van bloesemtakken. De rand is gedecoreerd met een band met stervormig servetwerk in cartouches en afhangende, afwisselend grote en kleine bloemen.

Kom alles te weten over de verbouwing en vernieuwing

Bezoek ons infopunt!

BV De Sphinx Maastricht

Schotel

Fotoreportagebedijf N. v.d. Horst

Bezoek van H.M. de Koningin Juliana en Prins Bernhard aan Leiden, 1954

Fragment van een pot

Cornelis Tulk

De Porceleyne Fles - Royal Delft

Nadat Joost Thooft in 1876 de fabriek had overgenomen van Geertruida Piccardt, begon hij met proeven om het Blauw-Delfts aardewerk te verbeteren en de productie hiervan nieuw leven in te blazen. 
Wel bleef hij vuurvaste stenen en gebruiksaardewerk vervaardigen. 
In tegenstelling tot het traditionele Delftse aardewerk met een gele scherf, trachtte Thooft uit te gaan van witbakkend aardewerk. 
Dit aardewerk werd samengesteld uit vier soorten aarde waarvan een witbakkende plastische klei uit Devon (Engeland) het hoofdbestanddeel vormde. 
Hieraan werd onder andere porseleinaarde (kaolien) toegevoegd om de gewenste witheid te verkrijgen. 
Na de eerste bakgang kon direct op de witte, harde scherf worden geschilderd. 
De eerste jaren na de overname bestonden uit een reeks experimenten om de kwaliteit te verbeteren. 
De vaas is beschilderd met het zogenoemde 'Tulk-zonnebloemmotief' dat is ontworpen door de plateelschilder Cornelis Tulk die van 1814 tot 1887 bij het bedrijf werkte. 
Dit decor werd in de eerste jaren van de wederopbouw veelvuldig op het nieuwe product toegepast. 
Het zonnebloemmotief is uitgevoerd in een blauwe beschildering en wordt vooral gebruikt om cartouches op te vullen. 
Op 24 februari 1884 herdacht 'de laatste der oud-Delftsche plateelschilders, de tachtigjarige Cornelis Tulk, den dag waarop hij, tien jaren oud, als leerling zijns vaders in dienst trad bij de plateelbakkerij' zo vermeldt een artikel uit 1885. 
Toen werd in een aflevering van De Navorscher uitgebreid stilgestaan bij dit heuglijke feit. 
'De tegenwoordige eigenaars dier fabriek, de heeren Joost Thooft en Labouchere, boden hem te dezer gelegenheid een feest aan' zo wordt gemeld. 
Opvallend waren de vele blijken van waardering, 'die den wakkeren en nog onvermoeiden grijsaard ten deel vielen, niet alleen van zijne patroons, maar ook van zijne mede-werklieden en vooral van de schilders en schilderessen, die allen erkenden, dat zij de kunst, die het Delfsch aardewerk weder in eere bracht, van hem hebben geleerd'.

Vaas

Richard Roland Holst

NV De Sphinx v/h Petrus Regout & Co

Calvé-Delft hors d'oeuvrebakje

Schets met driekwart portret van een jongen

Nadat Joost Thooft in 1876 de fabriek had overgenomen van Geertruida Piccardt, begon hij met proeven om het Blauw-Delfts aardewerk te verbeteren en de productie hiervan nieuw leven in te blazen. Wel bleef hij vuurvaste stenen en gebruiksaardewerk vervaardigen. 
In tegenstelling tot het traditionele Delftse aardewerk met een gele scherf, trachtte Thooft uit te gaan van witbakkend aardewerk. Dit aardewerk werd samengesteld uit vier soorten aarde waarvan een witbakkende plastische klei uit Devon (Engeland) het hoofdbestanddeel vormde. Hieraan werd onder andere porseleinaarde (kaolien) toegevoegd om de gewenste witheid te verkrijgen. Na de eerste bakgang kon direct op de witte, harde scherf worden geschilderd. 
De eerste jaren na de overname bestonden uit een reeks experimenten om de kwaliteit te verbeteren. 
De cilindrische bekervaas is evenals de andere voorwerpen uit deze groep beschilderd met het zogenoemde 'Tulk-zonnebloemmotief' dat is ontworpen door de plateelschilder Cornelis Tulk die van 1814 tot 1887 bij het bedrijf werkte. 
Dit decor werd in de eerste jaren van de wederopbouw veelvuldig op het nieuwe product toegepast. Het zonnebloemmotief is uitgevoerd in een blauwe beschildering en wordt vooral gebruikt om cartouches op te vullen. 
 
Op 24 februari 1884 herdacht 'de laatste der oud-Delftsche plateelschilders, de tachtigjarige Cornelis Tulk, den dag waarop hij, tien jaren oud, als leerling zijns vaders in dienst trad bij de plateelbakkerij' zo vermeldt een artikel uit 1885. 
Toen werd in een aflevering van De Navorscher uitgebreid stilgestaan bij dit heuglijke feit. 'De tegenwoordige eigenaars dier fabriek, de heeren Joost Thooft en Labouchere, boden hem te dezer gelegenheid een feest aan' zo wordt gemeld. Opvallend waren de vele blijken van waardering, 'die den wakkeren en nog onvermoeiden grijsaard ten deel vielen, niet alleen van zijne patroons, maar ook van zijne mede-werklieden en vooral van de schilders en schilderessen, die allen erkenden, dat zij de kunst, die het Delfsch aardewerk weder in eere bracht, van hem hebben geleerd'.

Bekervaas met 'Tulk-zonnebloemmotief'

Foto's van de studententijd van F.H. van Kinschot

Robert Smit

Skubic's future

Th.A.B. Van Lingen

De met een fraai decor beschilderde vaas maakt deel uit van een groep voorwerpen die tot het tinglazuuraardewerk behoren. Vanaf circa 1895 trachtte de latere technisch directeur H.W. Mauser (1868-1940) de techniek van het traditionele Delftse tinglazuuraardewerk in ere te herstellen, dat zowel in een blauwe als een polychrome variant werd uitgevoerd. 
Naast de bekende vormen werd vooral voor dit type aardewerk een grote verscheidenheid aan modellen ontworpen door Adolf le Comte. Tot deze langgerekte vormen, vaak met decoratieve oren, behoren vazen, kannen en kandelaars die zijn beschilderd met Hollandse florale motieven en vrouwen in klederdracht. Zo werd het Hollandse karakter benadrukt. Behalve Le Comte leverden Leon Senf en de schilder L.E.F. Bodart (dienstverband 1888-1933) eveneens ontwerpen voor decors voor tinglazuuraardewerk. 
Evenals bij het in blauw gedecoreerde tingoed kampte de productie van het polychrome tinglazuuraardewerk eveneens met problemen. De oorzaak lag mogelijk in de veranderde samenstelling van de grondstoffen, de productiewijze en het stoken. De tinglazuur brokkelde af hetgeen moeilijkheden opleverde voor de schilders. In 1907 is nog een poging gewaagd met dezelfde techniek, maar nu met gebruikmaking van loodvrij tinemail. Helaas slaagde ook die toepassing niet en omstreeks 1910 werd de productie dan ook gestaakt.

Cornelis Hartog

schaal

Ijzeren schaar van een schapenscheerder/droogscheerder.

Huwelijksbord Willem Wijnmaal en Maria Gronedaal 1843

Cornelis de Man

Clara van Sparwoude trouwde in 1556 met Van der Meer, de gemeentesecretaris van Delft. 
Zij stichtte in 1596 van een deel van haar vermogen een weldadigheidsfonds. Uit haar nalatenschap werd jaarlijks een huwelijksgift uitgekeerd aan 'vroome ende eerlicke jongemans ende jonge dochteren' van haar geslacht, zowel wettige als onwettige afstammelingen van haar voorvaderen van vaderszijde konden een huwelijksgift krijgen of een beurs om in Leiden theologie te gaan studeren. Met de ten uitvoerlegging van het testament waren de weesmeesters van Delft belast. Tussen 1913 en 1918 werd nog aan ca. 500 personen een huwelijksgift van ongeveer 20 gulden (9,08 euro) uitgekeerd. In 1922 werd het fonds opgeheven en het kapitaal verdeeld onder de nog levende nakomelingen 
 
Portrait of Clara van Sparwoude (Delft ca. 1530-1615-Delft) It is a copy, made in ca. 1680, of an original dated 1565. She started a fund for her posterity. Yet till 1918 money out of her estate was payed to relatives as a marriage-porti

Portret van Clara van Sparwoude (circa 1530 - 1615)

Kom met goudluster beschildering

Pieter Jansz. van Ruyven

Pyrrha en Deucalion brengen na de overstromingen een offer op het altaar van Zeus. Op aanraden van de Oppergod gooien zij stenen over hun schouder, die daarna in mensen veranderen.

Pyrrha en Deucalion

Bakvorm

Ovale scheerbekken met inkeping in de rand met op het plat het opschrift: 'ANTOONIUSTHE / ODOOREG VAN EIJK'. Hier omheen florale motieven en op de rand een bloemrank.

Scheerbekken

Calvé-Delft's Mayonnaise

'Handwassing  van Pilatus'

Johannes Huibert Prins

De achterzijde van de Nieuwe Kerk te Delft.

Lambert Eugen Florian Bodart

Gekristalliseerd glazuur, dat zich kenmerkt door kleine vlekjes die het object een schittering verlenen, is een bekend fenomeen in de keramiek. 
In eerste instantie was dit glazuur alleen geschikt voor architectonische producten. 
Voor de vorming van kristallen was een glazuurtype nodig dat tijdens de bakgang min of meer vloeibaar werd waardoor het alleen toegepast kon worden op tegels die horizontaal werden gebakken. 
Bij het gebruik van meerdere kleuren op één vlak moest worden voorkomen dat deze doorliepen. 
Dit was mogelijk door de glazuren te scheiden door middel van de cloisonné- dan wel de hollijn-techniek. 
Bij de cloisonné-techniek (verhoogd) werden met behulp van een ballonspuit verhoogde lijnen van klei op het ongebakken aardewerk gespoten die zich tijdens de eerste bakgang hechtten aan het oppervlak. 
Vervolgens werden de glazuren opgebracht. 
Bij de tweede techniek, de hollijn-techniek (verdiept) werden lijnen op het biscuitgebakken aardewerk gelegd. 
Hiervoor werd een mengsel met weinig kleur en glazuur gebruikt, waaraan was werd toegevoegd. 
De gestolde contouren werkten als een soort dam die de glazuren scheidde. Tijdens de tweede bakgang verbrandde de was en kwamen de lijnen wat dieper te liggen ten opzichte van de aangrenzende kleuren. 
Omstreeks 1914 ontwikkelde Mauser een nieuw glazuur dat bij het bakken voldoende stroperig bleef om op verticale vlakken gebruikt te worden. 
Hierdoor konden kristalglazuren tevens op vazen en bijvoorbeeld de hier afgebeelde schaal toegepast worden. 
Hiervan heeft met name de schilder en ontwerper L.E.F. Bodart gebruik gemaakt. Tevens legde Bodart zich toe op het ontwerpen van tegels waarbij hij eveneens het gekristalliseerde glazuur toepaste. 
Door de eerder genoemde verbetering van kristalglazuren werd een nieuw soort aardewerk ontwikkeld. 
Bodart leverde hiervoor niet alleen de decors en de modellen, maar voerde deze tevens uit. 
Dit grèsachtige zogenaamde 'Bodart'-aardewerk bestaat voornamelijk uit vazen en schalen.

Het schoteltje is gewelfd en heeft een standring. Het plat heeft, binnen een lotusvormige cartouche, een decor van een haan op een rots en bloeiende planten, waaromheen zich geaccoleerde cartouches met floraalmotieven bevinden. Langs de rand loopt een band met afwisselend servetwerk en bloemen.

Leon Senf

Van Marken Delft Drukkers

Nederlandsche Gist- en Spiritusfabriek, Delft, Koningsgist

Daniel Jacobsz. de Bergh

Lepel met ronde bak , spits toelopend, de steel beneden vierkant, voor het bovendeel getorst en bekroond door een schildhoudende griffioen. Met op het schild de initialen P.C.D.H. 
 
Spoon. The twisted stem terminates in a griffin holding a shield engraved with the initials P.C.D.H.

Lepel

Bram Bogart

De geometrische vorm en de primaire kleuren treden nadrukkelijk op de voorgrond. Door een grote hoeveelheid pigment met olie en vulmiddel te mengen ontstaat een massa kleurige materie die in een dikke laag is aangebracht op het doek, zonder dat de indruk van een verfstreek hierbij verloren gaat. Materie is kleur en kleur is materie.

Deyellowblue

Het Jonge Moriaanshooft

Het rechthoekige model van de zogenoemde 'flower brick' vertoont een decor in de niet alledaagse kleur paars. Een lange en de twee korte zijden zijn beschilderd met een heuvelachtig landschap dat is gestoffeerd met een aantal personages. De andere lange zijde vertoont evenals de bovenkant een sierlijk ornament van krullend acanthusblad. Het decor op de bovenkant wordt onderbroken door een aantal rijen gaatjes. Het landschappelijke decor is nagenoeg identiek aan een wand van het in dat geval blauw gekleurde decor op een tweetal 'flower bricks' in de collectie van het Rijksmuseum Amsterdam. Dit stel is AK gemerkt en afkomstig uit De Grieksche A. Ongetwijfeld beschikte men bij Het Jonge Moriaanshooft over eenzelfde voorbeeld als bij De Grieksche A of maakte men van hetzelfde ponsief gebruik. Daarnaast kennen we een 'flower brick' uit De Grieksche A met een gestileerd bloemdecor. 
Bij het vermaarde bedrijf Het Moriaanshooft werd reeds ver voor de in 1692 uitgevoerde splitsing van het bedrijf in Het Oude en Jonge Moriaanshooft geexperimenteerd met de toepassing van kleuren. Bekend is dat eigenaar Van Dalen van Het Jonge Moriaanshooft niet alledaags Delfts op de markt bracht, zoals de met olijfgroene ondergrond uitgevoerde theepotjes illustreren. Mogelijk was deze in paars beschilderde flower brick eveneens een nouveaute van deze plateelbakkerij. De tot op heden oudst bekende verhandeling (1679) met de receptuur van de Hollandse 'porceleynschilders' die is samengesteld door de Duitse wetenschapper Johann Kunckel (1632/34-1703) geeft een tweetal recepten om de kleuren 'Violen=blaue' en 'Violet' te verkrijgen. 
Het weergegeven decor past in de traditie van de landschapjes van de Delftse kunst- en plateelschilder Frederik van Frytom (circa 1632-1702) waarvan vele navolgingen bekend zijn. 
Het model van de bloemenhouders met gaatjes zal zijn voortgekomen uit de al voor 1687 vervaardigde Delftse bloemenmanden met een vast rooster met gaatjes als hulpmiddel bij het schikken van bloemen. In een latere periode worden gaatjes gecombineerd met één of meer tuiten die zijn aangebracht op een deksel van een komachtige vorm. Zo kan het object naast bloemenvaas ook als pot-pourri worden gebruikt. In Engeland wordt het model van de 'flower brick wel in verband gebracht met keramische inkstellen die eveneens met tal van gaatjes voor het schrijfgerei waren uitgerust. Tot ver in de achttiende eeuw werd dit type bloemenhouders door Engelse aardewerkproducenten op de martkt gebracht. 
 
Bron: deel IV, Vazen met tuiten

Bloemhouder

Theebus

De Klaauw

Rond bord, zonder standring; op het plat een klein bladmotief; op de rand een bladerkrans met hetzelfde bladmotief in alternerend blauw en mangaan met geel-oranje bessen;

Bord

Jaap van den Ende

Grillige stapeling van geometrische vormen, aan de zijden met elkaar verbonden. De ondergrond is blauw / groen, daarover in diverse richtingen rode / roze penseelstreken. 
 
Het algemene uitgangspunt voor een werk als dit is, ook al is het niet meer als zodanig uit het werk op te merken, een raster. Volgens een bepaald telsysteem worden hier lijnen overheen geplaatst. Van dit geheel wordt een schets gemaakt. Deze schets is de grondvorm voor het uiteindelijke schilderij. De oorsprong is dus deels systematisch.

Overlappend schilderij

Cornelis Troost

Familieportret van Johanna Suzanna Teding van Berkhout-Ghijs (1688-1717) en haar drie zonen, Pieter (1711-1744), Jan (1713-1766) en Coenraad (1714-1770). 
 
Johanna Susanna Ghijs is postuum afgebeeld als Flora achter een balustrade met haar drie zoontjes: Pieter (1711-1744), Jan (1713-1766) en Coenraad (1714-1770); dochter Susanna Maria (1717-1779) niet afgebeeld; het geheel in een landschap, met linksboven grote draperie, op de voorgrond een etend aapje. 
Johanna Susanna Ghijs was in 1717 overleden na de geboorte van haar vierde zoontje, dat in 1720 stierf. Troost maakte haar portret naar een schilderij van Hieronymus van der My, dat hij in opzet vrij nauwkeurig overnam. Hij voegde er wel zijn zwierige schilderwijze aan toe en gaf haar in plaats van de pruik, met stijve naar achteren lopende rijen krullen, een bloemenmutsje. 
Volgens Mario Praz, in zijn boek "Conversation Pieces" (London 1971), heeft Troost in het schilderij willen aanduiden dat de moeder was overleden door haar als het ware uit een graftombe te laten rijzen. De beide cypressen op de achtergrond zouden dan een funeraire betekenis hebben. Het stenen postament was echter een zeer gebruikelijk compositie-element en het landschap en de bloemen zijn geheel in traditie van Caspar Netscher. Wel typerend voor Troost is het virtuoze kleurgebruik, de directheid waarmee hij zijn geportretteerden heeft 'gevangen' en de ongedwongen pose, die vooral opvalt bij de blokfluit spelende jongen rechts. 
 
Jan Teding van Berkhout (1713-1766) bezat later een collectie schilderijen en tekeningen die in 1767 geveild werd. De familieportretten bleven buiten de veiling.

Familieportret van Johanna Susanna Teding van Berkhout-Ghijs als Flora en haar drie zonen


Johan de Haas

Het werk van Johan de Haas is een uitsnijding van vorm- en kleurpatronen die in de natuur terug te vinden zijn; een doorsnede door verschillende aardlagen, een verzameling kiezels, microscopische structuren, etc. Een ruimtelijke werking wordt bereikt door bijna doorschijnend opgebrachte kleurlagen en textuurverschillen in de afzonderlijke vlakken. 
 
De Haas schildert altijd scherp afgebakende vormen tegen een egale achtergrondkleur. 
Kleuren en contrasten zijn terughoudend. Stukjes natuur worden geherinterpreteerd op een bescheiden formaat, met een grote hoeveelheid aan details, en met finesse weergegeven.

Bijsturing

Jan Henderikse

Op een op paneel gespannen, blauwe, grof geweven stof zijn centen uit 1967 opgeplakt in de vorm van een 'perspectivische' kubus.

Assemblage met munten

Tegel

Gillis van Oosten

De Drie Klokken

Schotel, met standring, met op het plat een timmermanswerkplaats met timmerman achter zijn werkbank. Op de grond liggen houtkrullen, links een deur, aan de wand hangt gereedschap waaronder houtboren en twee zagen. Met onderschrift 'Teunis Bijleveld 1843'. Op de rand een zoom van florale ornamenten.

Schotel 'Teúnis Bijleveld 1843'

Hendrick van Vliet

Interieur van de Nieuwe Kerk te Delft. Interieur gezien vanuit het koor naar het noordwesten, het schip is nog net zichtbaar. Op de voorgrond een vers gedolven graf. 
 
Met dit genre slaagden de schilders erin de illusie te wekken dat de toeschouwer van het schilderij zich in de afgebeelde ruimte bevindt. De nauwkeurige perspectivistische opbouw en het invallende, heldere zonlicht op de zuilen en vloer geven de ruimte een ijl en open karakter. De zich achterin de kerk bevindende ongedwongen geschilderde personages zorgen voor een natuurlijke, levendige weergave. Het open graf (vaak met doodgraver) komt op veel kerkinterieurs van Van Vliet voor. Het is een verwijzing naar de sterfelijkeid van de mens en een aansporing tot een godvruchtig leven. Toen zijn collega's Emanuel de Witte en Gerard Houckgeest uit Delft vertrokken had Van Vliet een monopoliepositie in dit typisch Delftse genre.

Interieur van de Nieuwe Kerk in Delft

Nederlandsche Oliefabriek 

Bakpan

Gerard van Loon

erepenning voor de schutterskoning der Confrerie der Handbussen te Delft

de toren van de Nieuwe Kerk nog met oude lage spits, op de voorgrond links de zuidzijde van het Raadhuis, enkele personen passeren een aldaar staande wagen met paard, voor de Nieuwe Kerk een rij geschoren bomen als middelpunt van het schilderij, rechts de huizen van de zuidzijde der Markt waarvan de meeste nog van luifels voorzien

De markt in Delft vanuit het westen gezien

Links op de voorgrond is een grafdelver bezig met de voorbereiding van een graf, 2 figuren, 1 zittend en 1 staand, beide met een hoed naast de linker figuur staat een kruiwagen, rechts een man gekleed in een rode mantel, witte kousen en een zwarte hoge hoed. Op de bank zit een vrouw, gekleed in donkere kleding en haar hoofd is bedekt met een zwarte hoofddoek. In het midden een man met een hoge hoed, groene mantel en een witte broek, naast hem een vrouw gekleed in een zwart/witte jurk met daaronder een rode rok, haar hoofd is bedekt met een zwarte hoofddoek, naast dit koppel een hond. Rechts het koorhek en de kansel, op de trap voor het koorhek zit een man met stok gekleed in het zwart. Links achter 2 mannen gekleed in het zwart. Op de pilaren hangen wapenborden. Aan een lange kabel hangt een kroonluchter.

De Oude Kerk van Delft

1/2 rijder uit de provincie Overijssel

Gepolychromeerd houten beeld van een adellijke Balinese vrouw in bruidskostuum. 
Dit beeld is gemaakt aan het begin van de twintigste eeuw en vormt de overgang naar een meer wereldse houtsnijkunst. Daarvoor was het Balische houtsnijwerk vooral gebruikt voor religieuze doeleinden. Bij dit beeld hoort een man in traditioneel kostuum (zie S 300-122)

Gepolychromeerd houten beeld van een adellijke Balinese vrouw in bruidskostuum

NOF Calvé-Delft schaal

Schets met drie mannelijke figuren

Deksel

Trompe l'oeil lijst met putti

kop met capucijnerbruin fond. In blad- en vruchtvormige cartouches bloemtakjes in famille rose.

Tentoonstelling samen met Stedelijk Museum Breda

Bezoek in Breda: Willem - De prijs van vrijheid

Jan de Baen

Portret ten halve lijve naar recht; rechterhand leunend op een balustrade; in rechterbeeldvlak gezicht op tuinbeeld staande op een balustrade; linksonder putti

Portret van Mr. Dirck van der Dussen

Stel schotels

Erik Pape

Zwak roze vlak, één streep van linksboven naar rechtsboven in meerdere strepen naar beneden

Canal St. Martin, augustus '87

Comfoor

Diagonale streep van linksboven naar middenonder, links daarvan wit vlak, rechts daarvan diverse roze vlakjes, flauw gebogen lijn bovenaan

Bassin rond, mei 1987

Jan Rot

Bordfragment

Zelfportret van de schilder Cornelis de Man

Zelfportret van Cornelis de Man

Schets met engel en drie figuren

P. Schönermarck

De cilindrische tankard is versierd met een hoogreliëf met de voorstelling van de aanbidding door de drie koningen met hun gevolg. Op het deksel is de doop van Christus in de Jordaan door Johannes de Doper afgebeeld. De voet en de rand van het deksel zijn verguld. Het vergulde voluutvormige oor is voorzien van een gorte parelrand. Het duimstuk bestaat uit twee bladeren die aan het scharnierende deksel zijn bevestigd. De binnenkant van het deksel is verguld en versierd met een stippelgravure van een wapen boven een vogel met een weegschaal in de klauwen. Ook de binnenkant van de tankard is verguld.

Our collection

Sort by

Hoog Bailliuw van Delfland

Lakzegel met het familiewapen Tromp

Lakzegel met het wapen van Cornelis Tromp

Lakzegel met het wapen van Cornelis Tromp

Schuttery Delft

Signet van de familie Van der Dussen

View

About us

Address

Towards a new museum

Stay in touch

Will you accept our cookies?

Our collection

Sort by

Hoog Bailliuw van Delfland

Lakzegel met het familiewapen Tromp

Lakzegel met het wapen van Cornelis Tromp

Lakzegel met het wapen van Cornelis Tromp

Schuttery Delft

Signet van de familie Van der Dussen

View

About us

Address

Towards a new museum

Sign up to our newsletter

Stay in touch

Will you accept our cookies?