Delft en Willem van Oranje (1533-1584) zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. Wie is deze sleutelfiguur uit de Nederlandse geschiedenis? Ontdek hier de belangrijkste gebeurtenissen in zijn leven, van zijn geboorte tot aan zijn dood in het Prinsenhof. 

Wie was Willem van Oranje?

Willem van Oranje in vogelvlucht

Prinsenhof delft homepage

Weet je al wanneer je ons museum gaat bezoeken? Je bestelt alvast eenvoudig je tickets online.

Koop je tickets alvast online

Kom nog één keer, voordat de deuren sluiten

Willem van Oranje

If you know when you will be visiting the museum, book your tickets now, online.

Book your tickets online

William the Silent

Henriëtte Vaillant

Reliëf

De melkkan heeft een standring. De melkkan is bootvormig, en heeft aan de ene zijde een decor van een zittende acteur en aan de andere zijde een Japanse tekst.

Hendrik Hondius (I)

Portret van Prins Willem I

(laat 18de eeuws) orgel in (19de eeuwse) mahoniehouten kast. Orgel is voorzien van houten holpijp (8-voet) en fluit (4-voet). Beide registers in bas en diskant verdeling. Voorts een 2-voets octaaf (bas en diskant) en een 8-voets prestant (alleen diskant).

Op 10 juli 1584, wordt in het Prinsenhof Willem van Oranje doodgeschoten. De kogelgaten die achterblijven in de muur, herinneren nog elke dag aan deze tragische en cruciale gebeurtenis uit de Nederlandse geschiedenis. In Museum Prinsenhof Delft ervaar je het verhaal van prins Willem van Oranje in Delft. Wat zijn komst betekende voor de stad en hoe hij en zijn nakomelingen het fundament van dit land legden. In het Prinsenhof loop je door de vertrekken waar Willem van Oranje en zijn familieleden verbleven, en sta je oog in oog met de kogelgaten.

onbekend

Beker

L. Schakwijk

Beschrijving van het (kunst)werk: Beeld / object in de vorm van een open envelop

Zonder titel

Arthur Stam

Kroonzugtig voorspook van den Engelschen Geweldenaer, Olivier Kromwel. Levendigh vertoont binnen Londen, in het verbannen des Parlements, op den lesten van April, des Jaers 1653.

Philip van Pieterson

Drie maal twee houten stengels zijn in lancetvorm aaneengebonden en omspannen met geel/wit papier. De drie 'bladeren' die hierdoor ontstaan staan elk op een punt. De bovenste punten zijn vastgebonden, waardoor een wigwam-vorm ontstaat.

Zonder titel '82 (autumn leaves)

Cornelis Jan Mension

Twee maraboes

Beeld van zittende vrouw

Johannes Wierix

Portret van Eleonora Charlotte van Bourbon (1587-1619), kniestuk naar links, de rechterhand op een tafel en in de afhangende linkerhand een zakdoek. 
opschrift; 'Helionora Borbonia Princeps Auraicae etc' 
 
Gemalin van prins Philips Willem 
Eleonora Charlotte van Bourbon 
Geboren 30 april 1587. Overleden 20 januari 1619 in Muret-Picardie 31 jaar oud.

Portret van Eleonora van Bourbon

Steven de Swart

Joris Arentsz. van Cleef

De drie bewaarde lijsten (PDMeu 89, 90, 91) behoorden oorspronkelijk tot een reeks van elf. Deze lijsten zijn vervaardigd in opdracht van de burgemeesteren van Delft ter plaatsing in de Burgemmesteren-, Schepenen- en Weeskamer van het Stadhuis. 
 
Het bijzonder van deze lijsten is, dat Dirck van Bleyswijck (1639-1681) het door hemzelf bedachte maar op gangbaar symboolgebruik berustende zinnebeeldige programma van de decoraties, dat telkens is afgestemd op de bestemming van de drie kamers in het stadhuis waar de kaarten kwamen te hangen, heeft gepubliceerd in het bijvoegsel van het tweede deel (ca. 1680) van zijn 'Beschryvinge der stadt Delft'. 
 
Deze lijst (PDMeu 91) was bestemd voor de Schepenenkamer en bevat 'wereldlijke gebouwen van Delft'.

Schilderijlijst bekroont met gekruiste olijftakken

Leon Senf

De Porceleyne Fles - Royal Delft

De tweede groep die tot het Nieuw Delfts behoort is het Nieuw-Perzisch dat is geïnspireerd op Syrische en Iranese keramiek uit de zeventiende eeuw. Kenmerkend voor dit Islamitische product zijn de kleuren blauw en groen op een wit fond onder een doorzichtig, kleurloos glazuur. 
Hiernaast werd ook gebruik gemaakt van een karakteristiek turkooize, doorzichtig glazuur waaronder de zwarte tekening direct op de lichtgrijze scherf werd aangebracht. 
Dit laatste inspireerde De Porceleyne Fles tot het maken van de groene, dekkende glazuurlaag die een enkele keer kobaltblauw was. 
De beschildering van de voorwerpen is eenvoudig. 
De decoratie van flessen en kleine vazen bestaat voornamelijk uit geometrische en florale motieven in banden of compartimenten. 
De patronen op kleine borden worden vanuit het midden opgebouwd en waaieren als bloemen uit. 
De grote vazen en borden tenslotte zijn voorzien van een hoofdmotief van een hert of een vogel tussen rankwerk. 
Ondanks de overeenkomsten zijn de voorbeelden niet slaafs gekopieerd maar zijn de repeterende geometrische ornamenten en slingerende plantenranken eerder geïmiteerd. 
Bij vroege voorbeelden werd niet alleen gebruik gemaakt van doorzichtig turkooiskleurig glazuur, maar ook van kleurloos transparant glazuur. 
Om de kleuren wat op te lichten, gebruikte De Porceleyne Fles licht- en donkerblauw in plaats van de combinatie donkerblauw en zwart zoals bij de Oriëntaalse voorbeelden. 
Het oppervlak van de vazen, kannetjes en kommen van De Porceleyne Fles is veelal verdeeld in rechthoekige vlakken of ruitpatronen die zijn opgevuld met kleine spiralen of gestileerde fantasiebloemen in een alles bedekkend patroon (horror vacui). 
Verder werden herten afgebeeld en vissen in scholen of paarsgewijs.

Fragment

Ki Ledjar Subroto

wajang kulit in de vorm van een Gunungan met afgebeeld het Prinsenhof

Hermina Agatha Theodora van Stipriaan Luïscius

Bloemstilleven

Roel van Boshuysen May

Delfia Bioscoop aan de Binnenwatersloot hoek Westvest vóór de sloop

Adolf le Comte

Jurrien Adrianus Burghoorn

Het Jacoba-aardewerk wordt vanaf 1897 gemaakt van binnenlandse kei, ingekrast en vaak voorzien van metaalglazuren. Jacoba-aardewerk verwijst naar Jacoba van Beieren (1401 – 1436) mogelijk vanwege de zogeheten 15de-eeuwse Jacoba-kannetjes.

Tegelplaat van Jacoba-aardewerk met 'Jacoba van Beyeren'

De Twee Scheepjes

Anthony Pennis

Rachel Pennis-Overgaauw

Ronde botervloot met op de deksel een liggende koe versierd met bloemguirlandes om zijn nek en rug. Op de rand van de botervloot bloemranken in reliëf.

Botervloot met koe

Dirck Harlees

De Porceleyne Fles

Het unieke karakter van dit voorwerp ligt in het feit dat het hier om een plateelbakkersproef gaat, die in 1654 werd ingevoerd voor het behalen van het meesterschap. De drie verplichte voorwerpen om deze proef met goed gevolg te doorstaan, waren 'een sirooppot, een winckel salaet schotel, ende een ront zoutvat van binnen hol uijt een stuck gedraijt', aldus een gildenbepaling uit 1654. De plateelbakkers vielen onder het Delftse Lucasgilde. Na een leertijd van zes jaar bij een meester, kon een leerling een proef afleggen ''tzij als draijers ofte als schilders'. Gelet op het opschrift op deze voorwerpen is het duidelijk wat wij heden ten dage dienen te verstaan onder een sirooppot, 'salaet' schotel en een rond zoutvat. Talloze boedelbeschrijvingen vermelden 'winckel salaet' schotels en strooppotten, waarvan we ons dankzij deze stukken dus een idee kunnen vormen van de verschijningsvorm. 
Slechts geregistreerde meesters mochten in Delft een plateelbakkerij leiden. Voorwaarde hiervoor was het bezit van poorterrecht, een bepaling waarmee het mogelijk was 'vreemde' (van buiten Delft) meesters te weren. De proef kon echter wel worden afgelegd door een meester of een leerling uit een andere stad, mits hij 'bij behoorl. attestatie uijt andere steden doen blijcken dat hij aldaer meester ware geweeste ofte den tijt van zes jaren voors. bij meesters geleert hadde'. De leerling diende in ieder geval de volledige zes jaar bij een meester in de leer te zijn geweest. Om een plateelbakkerij te leiden, moest een 'vreemde' meester wel nog het poorterrecht verwerven. 
De proef werd afgenomen in het huis van de 'oudsten hoffman', waarmee de langst in functie zijnde hoofdman van het Lucasgilde werd bedoeld. Als een meester kwam te overlijden, mocht zijn weduwe 'de neringe zonder prouff te doen continueren, haer leven langh'. In het geval dat zij was hertrouwd en kwam te overlijden, dan diende haar man 'de neringe willen[de] continueren, gehouden zijn hare prouven te doen binnen de zes weken naert overlijden van hare vrouwen'.

Delftse Plateelbakkersproef voor het behalen van het meesterschap in de vorm van een zoutvat met het wapen van het Sint Lucasgilde

Johan Bernhard Wittkamp

‘Kiest u voor koning Filips II of voor de Opstand?’ Voor dit dilemma staat de katholieke Huijg Van Groenewegen van Delft in 1573. Moedig zou de voormalige burgemeester ‘Ik kies voor Delft’ hebben geantwoord. 
 
Huijg van Groenewegen was in 1572 een van de laatste katholieke burgemeesters van Delft. Aanleiding voor de ontmoeting was een mogelijke verdenking van samenzwering tegen de prins. Toen een aantal watergeuzen eind 1572 in opdracht van hun aanvoerder Lumey, de prior van het Delftse Sint Agathaklooster Cornelis Musius vermoordden, was voor velen de maat vol. Tot Van Groenewegens genoegen kregen de Delftse stadsbestuurders op 5 januari 1573 de opdracht van de prins om namens de Staten Lumey gevangen te zetten. Van Groenewegen was als aanvoerder van de schutterij een van de mensen die Lumey persoonlijk in de kraag vatte. Toen de Spaanse stadhouder Bossu hoorde van deze gevangenneming dacht hij dat er sprake was van verzet tegen de opstandelingen en schreef hij Van Groenewegen een brief waarin hij hem aanmoedigde ook Willem van Oranje gevangen te nemen. Deze brief belandde echter via een vertrouweling bij de prins, die vervolgens Van Groenewegen bij hem liet komen in het Prinsenhof. Van Groenewegen verklaarde onder ede dat hij onschuldig was en niet verantwoordelijk kon worden gehouden voor Bossu’s schrijven. Hij koos de kant van de opstandelingen, maar toen hij vervolgens ook niet in een plan van de prins wilde meegaan, om Bossu op zijn beurt in de val te lokken, werd hij onder huisarrest geplaatst. Na zijn vrijlating besloot Van Groenewegen zijn stad voorgoed te verlaten. 
 
Het schilderij van Wittkamp was een geschenk van de kinderen van de Delftse burgemeester Hendrik van Berckel (1783-1862), bij zijn aftreden als burgemeester in 1848. Zijn oudste zoon had voor de schilder een uittreksel vervaardigd uit Oorsprongh, begin en vervolgh der Nederlandsche oorlogen (1621) van Pieter Christiaensz Bor (1559-1635), waar een uitgebreide passage over de ontmoeting tussen Van Groenewegen en Willem van Oranje in te lezen staat. Zijn vader was in 1840 de eerste katholieke burgemeester van Delft sinds Van Groenewegen.

Ontmoeting tussen Willem van Oranje en de Delftse burgemeester Huig Jansz. van Groenewegen

Isaac van Haastert

De Schoolpoort van buiten de stad gezien met op de achtergrond de toren van de Oude Kerk. De Schoolpoort is in 1829 afgebroken

De Schoolpoort

Jaap Gidding

Adrianus Koert

Naast de traditionele bloem- en landschapsdecors van het Blauw-Delfts, was er ook ruimte voor nieuwe ontwerpen. 
Hiervoor werden decors ontworpen door schilders die werkzaam waren bij De Porceleyne Fles zoals Leon Senf, J.T.M Visser, W.D. Oosterloo. 
Ook verleende De Porceleyne Fles opdracht aan zelfstandig werkende kunstenaars. 
Vooral in de crisisjaren '30 van de vorige eeuw werd geëxperimenteerd met vernieuwde decors. 
Daarmee werd getracht een groter, artistiek bewust publiek te bereiken door de productie van minder traditionele vormen en decors in gang te zetten. 
De omzet van het Blauw-Delfts was immers drastisch gedaald. 
Eén van de kunstenaars die werd gevraagd decors te ontwerpen was Jaap Gidding. 
Kenmerkend voor zijn werk is de expressieve wijze van decoreren die bestaat uit grillige lijnen in combinatie met op de natuur geïnspireerde vormen. 
De meeste ontwerpen van Gidding zijn symmetrisch. 
Opvallend is de overeenkomst die de decors op het aardewerk vertonen met die op de vazen van glas en de gordijnstoffen van zijn hand. 
De Porceleyne Fles behaalde hiermee niet de beoogde verkoopresultaten en de ontwerpen van Gidding werden slechts in blauw en goud uitgevoerd. 
Toch werden in 1943 opnieuw enkele ontwerpen van Gidding in productie genomen. 
Behalve voor De Porceleyne Fles ontwierp Gidding omstreeks 1925/26 ook voor de Plateelbakkerij Zuid-Holland (PZH) en Regina, twee aardewerkfabrieken in Gouda. Voor de PZH maakte hij circa 40 decors in de Art Deco-stijl die vergeleken kunnen worden met zijn ontwerpen voor de Glasfabrieken in Leerdam waar hij in de periode 1916-1930 glas versierde. 
Nadat Gidding in eerste instantie bestaand glas versierde, ging hij over tot het versieren van glas naar eigen ontwerp. 
De glasmodellen waren vergelijkbaar met bijvoorbeeld het hier afgebeelde vaas uit 1933 voor De Porceleyne Fles. 
De vorm is slank, met een getrapte voet en een licht naar buitengebogen liprand. De versieringsmotieven op het glas en aardewerk vertonen onderlinge overeenkomsten in de grillige lijnen en abstracte naturalistische motieven.

Bord

Vaas gedecoreerd met een rand met papegaaien op een tak en bloemen.

Bekervaas

Guus Zuiderwijk

Tegeltableau

Jan Heesterman

Boerderij aan rivier

Raadhuis en burgemeesterswoning van de gemeente Vrijenban aan de Nieuwe Plantage 58

'Delftsche Courant'

Dekselvaas gedecoreerd met een rand met papegaaien op een tak en bloemen.

Dekselvaas

Vaas

Jan van Lijnschooten

Bekervaas met trompetvormige hals en een in reliëf uitgevoerde cartouche waarbinnen een op een soort rots weergegeven bloeiende tak.

Museum Prinsenhof Delft is housed in a former medieval monastery. There is no lift anywhere in the museum complex and there are many stairs, and steps up and down. If you use a wheelchair, mobility scooter or baby stroller, the museum unfortunately is not (yet) accessible. Soon the museum will renovate and become accessible to all.If you use a wheelchair, walker or other aid, you can use it to sit down on or for help walking. We are happy to help you lift the wheelchair or walker up and down the stairs with you. Feel free to ask our staff for help.Assistace dogs Assistance dogs are very welcome in the museum, if recognizable as such.

Accessibility

Cornelis Tulk

Nadat Joost Thooft in 1876 de fabriek had overgenomen van Geertruida Piccardt, begon hij met proeven om het Blauw-Delfts aardewerk te verbeteren en de productie hiervan nieuw leven in te blazen. Wel bleef hij vuurvaste stenen en gebruiksaardewerk vervaardigen. 
In tegenstelling tot het traditionele Delftse aardewerk met een gele scherf, trachtte Thooft uit te gaan van witbakkend aardewerk. Dit aardewerk werd samengesteld uit vier soorten aarde waarvan een witbakkende plastische klei uit Devon (Engeland) het hoofdbestanddeel vormde. Hieraan werd onder andere porseleinaarde (kaolien) toegevoegd om de gewenste witheid te verkrijgen. Na de eerste bakgang kon direct op de witte, harde scherf worden geschilderd. 
De eerste jaren na de overname bestonden uit een reeks experimenten om de kwaliteit te verbeteren. 
De cilindrische bekervaas is evenals de andere voorwerpen uit deze groep beschilderd met het zogenoemde 'Tulk-zonnebloemmotief' dat is ontworpen door de plateelschilder Cornelis Tulk die van 1814 tot 1887 bij het bedrijf werkte. 
Dit decor werd in de eerste jaren van de wederopbouw veelvuldig op het nieuwe product toegepast. Het zonnebloemmotief is uitgevoerd in een blauwe beschildering en wordt vooral gebruikt om cartouches op te vullen. 
 
Op 24 februari 1884 herdacht 'de laatste der oud-Delftsche plateelschilders, de tachtigjarige Cornelis Tulk, den dag waarop hij, tien jaren oud, als leerling zijns vaders in dienst trad bij de plateelbakkerij' zo vermeldt een artikel uit 1885. 
Toen werd in een aflevering van De Navorscher uitgebreid stilgestaan bij dit heuglijke feit. 'De tegenwoordige eigenaars dier fabriek, de heeren Joost Thooft en Labouchere, boden hem te dezer gelegenheid een feest aan' zo wordt gemeld. Opvallend waren de vele blijken van waardering, 'die den wakkeren en nog onvermoeiden grijsaard ten deel vielen, niet alleen van zijne patroons, maar ook van zijne mede-werklieden en vooral van de schilders en schilderessen, die allen erkenden, dat zij de kunst, die het Delfsch aardewerk weder in eere bracht, van hem hebben geleerd'.

Bekervaas met 'Tulk-zonnebloemmotief'

Dirk van de Goorberg

Vierkante doorsnede met afgeschuinde hoeken. De verhoogde voet versierd met schuin staande knorren en profielen. De gekanneleerde stam onderbroken door een platte nodus. De kaarsenhouder is eveneens gekanneleerd. De versiering van de vetvanger is overeenkomstig met die van de voet.

Jan Henderikse

Opmars

I.I. M.

Samuel Lankhout & Co

Het voorlezen van het Plakkaat van Verlatinghe op 26 juli 1581, met onderschrift; 'Voorlezing der Acte van Afzwering'

'Voorlezing der Acte van afzwering'

Bezoekers bij de trap in het Prinsenhof te Delft waar Willem van Oranje is vermoord door Balthasar Gerards op 10 juli 1584.

'Gezigt op de trap, op welke Willem Ie werd doodgeschoten te Delft, den 10 July 1584'

Ardi Brouwer

Armamentarium

Henk (Hendricus Johannes) Etienne

Portretbuste in reliëf, afgietsel, van koningin Wilhelmina

Button Delft zet 'm op de rails, Regiotram Delft

Het Jonge Moriaanshooft

Het rechthoekige model van de zogenoemde 'flower brick' vertoont een decor in de niet alledaagse kleur paars. Een lange en de twee korte zijden zijn beschilderd met een heuvelachtig landschap dat is gestoffeerd met een aantal personages. De andere lange zijde vertoont evenals de bovenkant een sierlijk ornament van krullend acanthusblad. Het decor op de bovenkant wordt onderbroken door een aantal rijen gaatjes. Het landschappelijke decor is nagenoeg identiek aan een wand van het in dat geval blauw gekleurde decor op een tweetal 'flower bricks' in de collectie van het Rijksmuseum Amsterdam. Dit stel is AK gemerkt en afkomstig uit De Grieksche A. Ongetwijfeld beschikte men bij Het Jonge Moriaanshooft over eenzelfde voorbeeld als bij De Grieksche A of maakte men van hetzelfde ponsief gebruik. Daarnaast kennen we een 'flower brick' uit De Grieksche A met een gestileerd bloemdecor. 
Bij het vermaarde bedrijf Het Moriaanshooft werd reeds ver voor de in 1692 uitgevoerde splitsing van het bedrijf in Het Oude en Jonge Moriaanshooft geexperimenteerd met de toepassing van kleuren. Bekend is dat eigenaar Van Dalen van Het Jonge Moriaanshooft niet alledaags Delfts op de markt bracht, zoals de met olijfgroene ondergrond uitgevoerde theepotjes illustreren. Mogelijk was deze in paars beschilderde flower brick eveneens een nouveaute van deze plateelbakkerij. De tot op heden oudst bekende verhandeling (1679) met de receptuur van de Hollandse 'porceleynschilders' die is samengesteld door de Duitse wetenschapper Johann Kunckel (1632/34-1703) geeft een tweetal recepten om de kleuren 'Violen=blaue' en 'Violet' te verkrijgen. 
Het weergegeven decor past in de traditie van de landschapjes van de Delftse kunst- en plateelschilder Frederik van Frytom (circa 1632-1702) waarvan vele navolgingen bekend zijn. 
Het model van de bloemenhouders met gaatjes zal zijn voortgekomen uit de al voor 1687 vervaardigde Delftse bloemenmanden met een vast rooster met gaatjes als hulpmiddel bij het schikken van bloemen. In een latere periode worden gaatjes gecombineerd met één of meer tuiten die zijn aangebracht op een deksel van een komachtige vorm. Zo kan het object naast bloemenvaas ook als pot-pourri worden gebruikt. In Engeland wordt het model van de 'flower brick wel in verband gebracht met keramische inkstellen die eveneens met tal van gaatjes voor het schrijfgerei waren uitgerust. Tot ver in de achttiende eeuw werd dit type bloemenhouders door Engelse aardewerkproducenten op de martkt gebracht. 
 
Bron: deel IV, Vazen met tuiten

Bloemhouder

Piet Kramer

Kruisgang van het St. Agathaklooster, de benedenkruisgang in het huidige Museum het Prinsenhof, zoals deze er voor de restauratie (1939 - 1962) uitzag. In de achtergrond staat een non.

Kruisgang van het St. Agathaklooster, Delft

Strandbeesten van Theo Jansen vinden rustplaats in Kabeldistrict Delft

Jan Reghter

Achtkantige vorm op geprofileerde voet met geprofileerd balustervormig lijf. Acht zijden afwisselen vlak en concaaf. Doppen in ajour werk van tot ruiten gelegde rozetten of symmetrische bouwsels van bandwerk met palmet, rozetten en lambrequin.

Suikerstrooier in rococo-stijl

Clara Froger

Beschrijving van het (kunst)werk: Kop van wit geglazuurd ceramiek. Ingekraste blauwe, groene en bruine lijnen lopen over het gehele gezicht. Soms zijn de ruimtes tussen die lijnen opgevuld met kleur. De haren zijn vrijwel geheel wit en lijken geboetseerd.

Lucas

Nadat Joost Thooft in 1876 de fabriek had overgenomen van Geertruida Piccardt, begon hij met proeven om het Blauw-Delfts aardewerk te verbeteren en de productie hiervan nieuw leven in te blazen. 
Wel bleef hij vuurvaste stenen en gebruiksaardewerk vervaardigen. 
In tegenstelling tot het traditionele Delftse aardewerk met een gele scherf, trachtte Thooft uit te gaan van witbakkend aardewerk. 
Dit aardewerk werd samengesteld uit vier soorten aarde waarvan een witbakkende plastische klei uit Devon (Engeland) het hoofdbestanddeel vormde. 
Hieraan werd onder andere porseleinaarde (kaolien) toegevoegd om de gewenste witheid te verkrijgen. 
Na de eerste bakgang kon direct op de witte, harde scherf worden geschilderd. 
De eerste jaren na de overname bestonden uit een reeks experimenten om de kwaliteit te verbeteren. 
De vaas is beschilderd met het zogenoemde 'Tulk-zonnebloemmotief' dat is ontworpen door de plateelschilder Cornelis Tulk die van 1814 tot 1887 bij het bedrijf werkte. 
Dit decor werd in de eerste jaren van de wederopbouw veelvuldig op het nieuwe product toegepast. 
Het zonnebloemmotief is uitgevoerd in een blauwe beschildering en wordt vooral gebruikt om cartouches op te vullen. 
Op 24 februari 1884 herdacht 'de laatste der oud-Delftsche plateelschilders, de tachtigjarige Cornelis Tulk, den dag waarop hij, tien jaren oud, als leerling zijns vaders in dienst trad bij de plateelbakkerij' zo vermeldt een artikel uit 1885. 
Toen werd in een aflevering van De Navorscher uitgebreid stilgestaan bij dit heuglijke feit. 
'De tegenwoordige eigenaars dier fabriek, de heeren Joost Thooft en Labouchere, boden hem te dezer gelegenheid een feest aan' zo wordt gemeld. 
Opvallend waren de vele blijken van waardering, 'die den wakkeren en nog onvermoeiden grijsaard ten deel vielen, niet alleen van zijne patroons, maar ook van zijne mede-werklieden en vooral van de schilders en schilderessen, die allen erkenden, dat zij de kunst, die het Delfsch aardewerk weder in eere bracht, van hem hebben geleerd'.

Koninklijke Begeer [Voorschoten]

Penning op het 3de depotbataljon uit Bergen op Zoom wegens hun verdediging van Delft van 10 tot 14 mei 1940 
Op voorzijde: elkaar deels overlappende stadswapens van Delft en Bergen op Zoom, ieder liggend op olijftak; omschrift: 3e DEPOTBATALJON 
Op keerzijde: Hollandse Leeuw, met bundel pijlen in ene klauw en de ander met opgeheven zwaard, wordt bedekt door twee kruiselings liggende geweren; omschrift: HERINNERING AAN DEN OORLOG 10-14 MEI 1940 
Met draagoog en -ring hangend aan blauw lintje met speld.

Penning op het derde Depotbataljon uit Bergen op Zoom wegens hun verdediging van Delft van 10 tot 14 mei 1940

Anoniem

In februari 2024 heeft de gemeenteraad van Delft het definitieve akkoord gegeven op de verbouwings- en vernieuwingsplannen van ons museum. De deuren zijn op 5 januari 2025 gesloten. We zijn nu echt gestart met de verbouwing. Graag lichten we de grote veranderingen die het historische monument binnen én buiten zal ondergaan toe.

Bouwen aan een nieuw Museum Prinsenhof Delft

Verbouwing & vernieuwing

Miniatuurhouder met de portretten van Willem van Oranje en zijn vierde vrouw Louise de Coligny. Willem van Oranje is afgebeeld op zijn sterfbed, Louise de Coligny met een rouwteken op haar hoofd. Volgens de overlevering zou Louise haar man voor Balthasar Gerards hebben gewaarschuwd, omdat zij zijn duistere gestalte niet vertrouwde.

Medaillon met miniatuurportretten van Willem van Oranje op zijn sterfbed en zijn vierde vrouw Louise de Coligny

Johannes Cornelis Wienecke

Penning 'Oranje Fancy Fair'

De schotel is gewelfd en heeft een standring en een centraal decor van rotsen met bloeiende planten. Langs de rand loopt een band met alternerende arcering met daarin vier ovale cartouches met een bloem. De half-bolvormige koppen hebben een standring en zijn op het plat gedecoreerd met een bloempje. Langs de binnenrand loopt een band met alternerende arcering met daarin vier ovale cartouches met een bloem. De buitenwand heeft een decor van rotsen met bloeiende planten.

Antonius Jacobus Goedkint

Bastiaen Stoopendaal

De vruchten van een kokosboom, met in de verschillende talen een bijschrift: waaronder Latijn, de taal van de Malabarkust in Zuidwest-India en Arabisch. Kennis van planten, bloemen en dieren was erg populair geworden in de zeventiende eeuw.

Vloertegel

Schutterij Delft

Willem van der Vliet

Portret van Maria Jorisdr. Pijnaecker (1599 - 1678), staande 3/4 naar links. Zij draagt een zwarte jurk met witte kanten manchetten, plooikraag en vleugelmuts. Zij staat naast een tafel met daar op een bijbel. Zij houdt handschoenen vast in haar linkerhand. Linksboven het familiewapen.

Portret van Maria Jorisdr. Pijnaecker

Nederlandsche Oliefabriek 

'Het laatste potje Pindakaas uit Delft'

Johann Georg Holtzhey

Deze boekjes zijn mogelijk gebruikt als agenda of notitieboekje. Op de leren band is zilverbeslag dat versierd is met een koopvaardijschip en het monogram VOCD, zowel aan voor- als achterkant. Dit betekent dat het boekje behoord heeft aan iemand van de V.O.C. Kamer van Delft. Er bestaan meerdere van dergelijke boekjes.

De collectie

Sorteren op

Kapmes

Dierenschedel (zwijn)

schaakbord en -stukken

Snuifdoosje waarop een reisbeschrijving van een Delftenaar naar Oostindië en zijn verblijf aldaar

Bekijk

Over ons

Bezoekadres

Op weg naar een nieuw museum

Blijf op de hoogte

Ga je akkoord met onze cookies?