Delft en Willem van Oranje (1533-1584) zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. Wie is deze sleutelfiguur uit de Nederlandse geschiedenis? Ontdek hier de belangrijkste gebeurtenissen in zijn leven, van zijn geboorte tot aan zijn dood in het Prinsenhof. 

Wie was Willem van Oranje?

Willem van Oranje in vogelvlucht

Prinsenhof delft homepage

Weet je al wanneer je ons museum gaat bezoeken? Je bestelt alvast eenvoudig je tickets online.

Koop je tickets alvast online

Kom nog één keer, voordat de deuren sluiten

Willem van Oranje

If you know when you will be visiting the museum, book your tickets now, online.

Book your tickets online

William the Silent

Collectebus Hof van Delft

Uniek mural project in Delft.

Bewonder de muurschilderingen in de Buitenhof

Philip van Pieterson

Studie voor "vestige"

onbekend

De Porceleyne Fles - Royal Delft

Hendrik Johannes Haverman

Portret van Albertina Izäa van Lochem

Petrus Leonardus Dijkman

De langwerpige bak is aan de voorkant halfrond met twee openingen waarachter twee bakjes zijn. Ook de bovenkant heeft een bakje en is voorzien van een gat zodat de bak kan worden opgehangen. Over het gehele object is een decor van bloemen aangebracht waarover een lint loopt.

5 studies voor Vestige 2

Vaandel van de Koninklijke Nederlandsche Bond van Oud-Onderofficieren- Afdeling Delft

Haak, koperkleurig, waarvan een derde deel (het voorste deel) omgebogen is en waar een wapen in is geponst. Dit wapen draagt een staande leeuw met zwaard en kroon. De achterkant, twee derde deel is aan de bovenkant afgerond en heeft 9 kleine geboorde gaatjes.

Isaac van Haastert

De Waterslootse poort, ook wel St. Jorispoort, van buiten de stadsmuren van Delft af gezien. De Waterslootse poort werd in 1847 afgebroken.

De Waterslootse poort

Gezicht op de Nieuwe Kerk gezien naar het oosten

De toren van de Nieuwe Kerk

Johannes Wierix

Portret van Eleonora Charlotte van Bourbon (1587-1619), kniestuk naar links, de rechterhand op een tafel en in de afhangende linkerhand een zakdoek. 
opschrift; 'Helionora Borbonia Princeps Auraicae etc' 
 
Gemalin van prins Philips Willem 
Eleonora Charlotte van Bourbon 
Geboren 30 april 1587. Overleden 20 januari 1619 in Muret-Picardie 31 jaar oud.

Portret van Eleonora van Bourbon

We bouwen aan een organisatie waar mensen met uiteenlopende achtergronden, kennis en ervaringen zich thuis voelen en bijdragen aan hoe we onze collectie en stad tonen. Op dit moment hebben wij de volgende openstaande vacatures:

Werken bij Museum Prinsenhof Delft

Vacatures

Karel van Mander (II)

Mander is de signatuur op het wandtapijt. 'Jonge Mander' noemde Karel van Mander zich vaak, ter onderscheiding van zijn gelijknamige vader, die vooral bekend gebleven is door de kunstenaarsbiografieën in zijn Schilder-Boeck. Hij kwam naar Delft als ontwerper voor de tapijtwever François Spiering. Spiering was na de Spaanse Furie met al zijn arbeiders van Antwerpen naar Delft uitgeweken. Het stadsbestuur had hem een van de vroegere kloosters in gebruik gegeven, want voor het weven van tapijten was veel ruimte nodig. Hij leverde veel series tapijten, vooral van het buitenland. 
Karel van Mander werd in dit bedrijf in 1607 of 1608 aangenomen. Hij moest de ontwerpen maken en ze ook vergroten tot kartons. Deze waren een belangrijk hulpmiddel, want de tapijten werden liggend geweven met de voorkant naar beneden, zodat de wevers het resultaat nauwelijks konden beoordelen. Van Mander heeft voor Spiering heel wat ontwerpen gemaakt, met steeds minder genoegen, want de repen van het karton werden meteen in productie genomen en men zat altijd op hem te wachten. Hij bedronk zich regelmatig, geld was er nooit in huis en krediet kreeg hij niet meer. 
Toch lukte het hem in 1615 met financiële steun een eigen bedrijf te stichten, dat in het volgende jaar met de productie begon. Zijn eerste opdracht was een grote serie tapijten voor de Deense koning, die in 1620 tot 26 stuks was uitgegroeid. Er moet hard gewerkt zijn op het atelier, maar waarschijnlijk heeft Van Mander toch te scherp met Spiering willen concurreren. Hij moest grote sommen betalen voor de specialisten. In 1621 werd hijzelf onder curatele gesteld, maar het bedrijf bleef een enorme productie van nog betere kwaliteit behouden. In 1622 werd Van Mander failliet verklaard, in 1623 stierf hij. Zijn materiaal en ontwerpen werden door Spiering overgenomen. 
Alexander de Grote was een geliefd onderwerp voor tapijtwevers. We weten dat Van Mander op zijn minst vier series Alexander-tapijten heeft geproduceerd. Maar al eerder komt Alexander voor als één van de negen beroemde mannen (o.a. in een begin 15 de eeuwse tapijtenserie in The Cloisters, New York) en als grote heerser (in een serie voor het Bourgondische Hof, nu in Roma) In Van Mander's tijd lag de nadruk vooral op de beslissende ogenblikken in de geschiedenis en op de morele eigenschappen van de grote man. 
Op het zojuist verworven wandtapijt is een veldslag te zien. Van de vele veldslagen die Alexander heeft geleverd, is deze te identificeren op grond van de olifanten aan de rechterkant. Zij bewijzen dat het hier om één van de beroemdste gevechten gaat: de slag bij de Hydaspes in 326 v. Chr. Deze rivier (de tegenwoordige Jehlum, West-Pakistan) vormde de scheiding tussen Alexander's leger en dat van koning Porus. Porus was de belangrijkste tegenstander op de grote veroveringstocht naar het Oosten en Alexander was de belangrijkste tegenstander op de grote veroveringstocht naar het Oosten en Alexander was vooral bang voor zijn 200 olifanten. Deze konden alleen door het voetvolk bestreden worden, de ruiters waren er niet op getraind. 
Alexander liet op een stormachtige maanloze nacht een deel van het leger onverwacht een eind verder de rivier oversteken. Zijn tactiek was erop gericht om de olifanten en de ruiterij van Porus te scheiden, zodat zijn voetvolk de olifanten kon aanvallen. Dit lukte en de olifanten gingen, vriend en vijand vertrappend, op de vlucht. De superieure gevechtstechniek van de Grieken, oprukkend in een phalanx met aaneengesloten schilden, zorgde er toen voor dat Alexander de slag won. Hij maakte de overwonnen Porus tot zijn vazal en liet hem verder regeren in zijn koninkrijk. 
Het ontwerp van Van Mander gaat terug op de biografie van Alexander in de parallelle levens van Plutarchus (ca.46 - na 120) In de tweede helft van de 16de eeuw beleefde deze Griekse schrijver een enorme populariteit, vooral na het verschijnen van een zeer matige Franse vertaling van Jacques Amyot (1559, vele malen herdrukt) Deze vertaling werd opnieuw vertaald, in het Engels door Sir Thomas North (1579, uitgebreid geciteerd door Shakespeare) en in het Nederlands door Aarnoud van Zuylen van Nyevelt (Leiden, 1603, herdruk Delft 1644) Er was echter in 1601 in Leiden al een eerdere vertaling van Everart verschenen, die gebaseerd was op een Latijnse versie van Darius Tibertus. Het is onduidelijk of Van Mander één van de Leidse versies heeft gebruikt of de vertaling van Amyot. 
Vele details uit het verhaal zijn op het tapijt terug te vinden. Op de achtergrond is het water van de Hydaspes te zien met aan de rechterkant de slag, waarin de olifanten duidelijk zichtbaar zijn. Het centrum van het tapijt wordt ingenomen door koning Porus, die door Plutarchus beschreven wordt als een enorme man, bijna even groot als zijn olifant, hoewel dit beest groter was dan zijn soortgenoten. Deze olifant beschermde zijn meester, maar toen hij voelde dat Porus door zijn wonden was verzwakt, knielde hij neer en liet Porus zachtjes op de grond glijden. Daarna trok hij met zijn slurf voorzichtig de spiesen en pijlen uit de wonden. Toen Porus voor Alexander gebracht was vroeg deze, hoe hij behandeld wilde worden. Het antwoord was: koninklijk. Alexander vroeg of hij er niet nog iets aan toe te voegen had, maar Porus antwoordde dat het woord koninklijk reeds alles inhield. Daarop gaf Alexander hem niet alleen de regering over zijn eigen koninkrijk, maar voegde er nog een groot gebied aan toe. 
Op het tapijt is het ogenblik afgebeeld waarop Porus in zijn macht wordt bevestigd. Alexander heeft zijn blinkende zwaard opgeheven. Hij zit op zijn beroemde paard Bucephalus, dat korte tijd later zou sterven. Naast Porus lijkt de 30-jarige Alexander een tengere jongeling. 
Van Mander heeft Porus en de zijnen onderscheiden van de Grieken door ze negroïde trekken te geven: platte neuzen en dikke lippen. Met historische en topografische juistheid nam men het in de 17de eeuw nog niet zo nauw. 
De compositie van het tapijt is door Van Mander op superieure wijze opgelost. Porus vormt de verbinding van de hoofdscène links met de veldslag rechts. Vanuit onze links-rechts leesrichting kijken we met Alexander mee, worden tegengehouden door Porus, maar tegelijkertijd in een diagonaal dalende lijn naar rechts geleid, vanwaar we in een slinger van vechtenden naar boven terugkomen bij de gebeurtenissen aan de rivier. Het geheven zwaard van Alexander, dat in de drukke achtergrond gemakkelijk verloren zou kunnen gaan, heeft bijzondere nadruk gekregen door het erachter geplaatste vaandel. 
Overal is de liefde voor het detail merkbaar. Vooral in de wapenrustingen, maar ook in de bloemen op de voorgrond, waar de toen nog nieuwe tulpen opvallen (zouden ze daarom precies onder de speer van Porus zijn geplaatst?) De rand, met een vlechtwerk van bloemen en druiven, verlevendigd door vogels, is sterk verwant aan de boorden van de Scipiotapijten van Spiering, die waarschijnlijk ook door Van Mander ontworpen zijn. 
In de documentatie, die door G.T. van IJsselsteyn is bijeen gebracht, is ons tapijt niet met zekerheid te traceren. Hoewel juist over de Alexander-serie vrij veel informatie bestaat, zijn de gegevens over de kleur van de rand en de maten moeilijk met dit tapijt in overeenstemming te brengen. In ieder geval kunnen we concluderen dat Van Mander vier, misschien wel vijf "kameren van Alexander" heeft geweven. En waarschijnlijk kennen we de oude naam van de voorstelling, al wordt die genoemd in verband met een tapijt met rode rand, terwijl het onze een blauwe heeft: 'de battalie van Poorus'.

Koning Porus voor Alexander de Grote

We zijn altijd op zoek naar vrijwilligers en invalkrachten voor het nostalgische Winkeltje Kouwenhoven. Een plek waar oudere generaties herinneringen op kunnen halen en jongere generaties de sfeer van vroeger kunnen proeven. De bezoekers kunnen hier terecht voor Oudhollands snoepgoed, blikken speelgoed, ouderwetse schoonmaakmiddelen en olielamponderdelen. Het ophalen van herinneringen levert regelmatig bijzondere gesprekken op over het verleden en heden van Delft.

Vrijwilliger Winkeltje Kouwenhoven

In februari 2024 heeft de gemeenteraad van Delft het definitieve akkoord gegeven op de verbouwings- en vernieuwingsplannen van ons museum. De deuren zijn op 5 januari 2025 gesloten. We zijn nu echt gestart met de verbouwing. Graag lichten we de grote veranderingen die het historische monument binnen én buiten zal ondergaan toe.

Bouwen aan een nieuw Museum Prinsenhof Delft

Verbouwing & vernieuwing

W. de Haan

De Koninklijke Familie aan boord van "de Heemskerk"

Boerderij aan de Rotterdamseweg 161

Een klaverblad van vier

De Schiedamse poort, ook wel Ketelpoort, en de Rotterdamse poort, ook wel St. Jacobuspoort. Ruim een eeuw na Vermeer schilderde Isaac van Haastert de beide stadspoorten. De weergang van de Rotterdamsepoort was toen al lang afgebroken. 
De Schiedamsepoort (rechts) is in 1836 afgebroken. De Rotterdamsepoort is in 1834 afgebroken.

De Schiedamse poort en de Rotterdamse poort

Gregorius van den Toorn II

In het verleden werden tijdens het dessert of bij speciale gelegenheden gekonfijte vruchten geserveerd. In de zeventiende eeuw werden hier vaak opengewerkte manden voor gebruikt. In de late achttiende eeuw werden in Nederland dit soort zoetigheden bewaard en opgediend in speciale grote vazen. Deze vazen die altijd als stel zijn vervaardigd, dienden ook als siervaas op de schoorsteen of het buffet. De vazen kregen de naam 'kastanjevazen' omdat gekonfijte kastanjes zeer geliefd waren. Maar de vazen werden ook gebruikt voor bijvoorbeeld stukjes ananas.

Twee kastanjevazen in Lodewijk XVI-stijl

Vanaf 16 februari 2024 presenteert Museum Prinsenhof Delft de tentoonstelling Pioniers in Keramiek. Keramiek is hot! Een groeiende voorhoede van kunstenaars en ontwerpers kiest voor klei en vernieuwt het ambacht door de grenzen van het materiaal op te zoeken. Pioniers in Keramiek toont topstukken uit de collectie historisch aardewerk zij aan zij met werk van hedendaagse makers. Hierdoor ontstaat een spannende dialoog die bijzondere inzichten oplevert. Want terwijl het basisrecept van keramiek hetzelfde is gebleven, is de wereld waarop makers reageren sterk veranderd. Pioniers in Keramiek brengt meerdere perspectieven en verhalen in beeld en nodigt bezoekers uit om met een hedendaagse blik naar het verleden te kijken.

Werk van studenten in het museum

Pioniers in Keramiek

Kleipijp

Nijgh & Van Ditmar

H.K.H. Juliana Louise Emma Maria Wilhelmina Prinses der Nederlanden

Rijk van Lavieren

Duinen bij Soest

Jan Schoonhoven

'Die door zijn dood onzen dood heeft vernietigd'

Expositie in Kabeldistrict Delft

Ontdek het Strandbeesten Mortuarium

Portret van Philips Willem van Oranje Nassau (1554 - 1618), kniestuk naar rechts, rechts een kolom, links de helm op een tafel. 
opschrift 'Philippus Guil. D.G. Princeps: Auraicae Comes de Nassau Catsenel / Dietz Viand Buren Leerdam etc. Baroin Breda Diest Arlay Grimb. etc.' 
 
Philips Willem van Oranje Nassau 
Geboren 19 december 1554 in Buren als eerste kind van Willem van Oranje. Overleden 20 februari 1618 in Brussel 63 jaar oud. Begraven in Diest.

Portret van Filips Willem van Oranje

Hoofddeksel

De Oostpoort, ook wel St. Catharijnepoort, van buiten de stadsmuren van Delft af gezien

De Oostpoort

Objectgegevens

Heb je een opmerking?

Duik in onze collectie

R70-54

De bewening van Christus

Gezicht in de Nieuwe Kerk te Delft met de memorietafel van Adriaen Teding van Berkhout

Nautilusbeker met zingende faunen

Portret van Willem van Oranje op 22-jarige leeftijd

R70-54

De bewening van Christus

Gezicht in de Nieuwe Kerk te Delft met de memorietafel van Adriaen Teding van Berkhout

Nautilusbeker met zingende faunen

Portret van Willem van Oranje op 22-jarige leeftijd

R70-54

De bewening van Christus

Gezicht in de Nieuwe Kerk te Delft met de memorietafel van Adriaen Teding van Berkhout

Nautilusbeker met zingende faunen

Portret van Willem van Oranje op 22-jarige leeftijd

Bekijk

Over ons

Bezoekadres

Op weg naar een nieuw museum

Blijf op de hoogte

Ga je akkoord met onze cookies?

De Oostpoort

Objectgegevens

Heb je een opmerking?

Duik in onze collectie

R70-54

De bewening van Christus

Gezicht in de Nieuwe Kerk te Delft met de memorietafel van Adriaen Teding van Berkhout

Nautilusbeker met zingende faunen

Portret van Willem van Oranje op 22-jarige leeftijd

R70-54

De bewening van Christus

Gezicht in de Nieuwe Kerk te Delft met de memorietafel van Adriaen Teding van Berkhout

Nautilusbeker met zingende faunen

Portret van Willem van Oranje op 22-jarige leeftijd

R70-54

De bewening van Christus

Gezicht in de Nieuwe Kerk te Delft met de memorietafel van Adriaen Teding van Berkhout

Nautilusbeker met zingende faunen

Portret van Willem van Oranje op 22-jarige leeftijd

Bekijk

Over ons

Bezoekadres

Op weg naar een nieuw museum

Schrijf je in voor de nieuwsbrief

Blijf op de hoogte

Ga je akkoord met onze cookies?