Een rommelige tafel, een kat en een vegende vrouw. Is dit schilderij een willekeurig inkijkje in een 17de-eeuws huishouden? Zeker niet. Tijdgenoten van de schilder Cornelis de Man begrijpen direct dat elk detail een betekenis heeft.  

Pikante details en een dienstmeid

Prinsenhof delft homepage

Weet je al wanneer je ons museum gaat bezoeken? Je bestelt alvast eenvoudig je tickets online.

Koop je tickets alvast online

Kom nog één keer, voordat de deuren sluiten

Willem van Oranje

If you know when you will be visiting the museum, book your tickets now, online.

Book your tickets online

William the Silent

Jan Maurits Quinkhard

Jean Jacques Flipart

Portret van Adriaan van der Goes

onbekend

tabaksdoos waarop stadsgezicht Gouda

Armando

Twaalf zwarte bouten op wit

G.F.J. Bley

Graf te Singaradja

Maximiliaan van der Gucht

Stoel met los tapijtweefsel, waarschijnlijk gediend hebbende voor de vergaderingen van van Veerigraden. Tapisserie met een patroon van gestrooide bloemen (op een donker fond) en door een lint samengebonden en -gestrikte bloemtakken en -tuiltjes. 
 
Opdracht aan Van der Gucht 'een en veertich tapijte stolen daer onder eene presidiale armstoel' welke M. v.d. Gucht 8 mei 1662 aannam te vervaardigen. Uit het oorspronkelijke contract verder dat 'de heeren Burgemeesteren zullen tot voldoeninge van betalinge van de voorz. tapijten aan voorn. Van der Gucht cedeeren en opdragen zeeckere huysinge en de erve daerinne de voorn. Van der Gucht tegenswoordig woont, genaemt het Catarinen Convent, vrij sonder eenige oncosten van de opdrachte XL penningh, mitsgadens noch twee hondert guldens des zal bij Van der Gucht gehouden zijn gelijck hij belooft mits dese boven de voorsz. tapijten ten behoeven als voren te maecken een en veertich tapijte stoelen [...]'

Joannes Bemme

Dirk Langendijk

'Vertrek van Z.D.H. Willem den Vijfden, Prins van Oranje Nassau enz. enz. enz. van Scheveningen na Engeland den 17de van Louwmaand 1795'

Jacob Jan van Goor

Koninklijke Begeer [Voorschoten]

Penning op het aftreden van prof. dr. J .Böeseken als hoogleraar aan de Technische Hogeschool te Delft

Leon Senf

Cornelis Springer

De Porceleyne Fles - Royal Delft

Na het aantreden van directeur Thooft in 1876 was het vanaf omstreeks 1880 dankzij technische verbeteringen mogelijk om op aardewerk verfijnde beschilderingen in blauw of sepia aan te brengen. Hiervoor werden werken van beroemde oude meesters als Rembrandt, Vermeer en Jan van Eyck gebruikt en voorts van eigentijdse schilders als Cornelis Springer (1817-1891) en Gerke Henkes (1844-1927). 
Rond 1878 werden de eerste contacten gelegd met schilders van de Haagse School via Adolf le Comte, de zwager van Anton Mauve (1838-1888). De eerste kunstenaars die ontwerpen leverden aan De Porceleyne Fles waren onder anderen C. Bisschop, J. Bosboom (1817-1891) en H.W. Mesdag (1831-1915). Met name van Bisschop zijn enkele succesvolle decorontwerpen bekend, zoals een botervloot met florale motieven. Aanvankelijk voerden deze schilders hun ontwerpen zelf uit. Als het een geslaagd ontwerp betrof, vroeg Joost Thooft de schilder permissie het ontwerp te kopiëren. Behalve speciaal voor De Porceleyne Fles gemaakte ontwerpen werden tevens bestaande schilderijen van contemporaine meesters gebruikt, waarvan dit tegeltableau een voorbeeld is. 
Op dit tegeltableau uit 1891/92 is het Gemeenlandshuis aan de Oude Delft te Delft weergegeven naar een schilderij van de Amsterdamse schilder Cornelis Springer. Voor het Gemeenlandshuis zijn diverse figuren en een koets afgebeeld. Op de achtergrond is de toren van de Oude Kerk, de zogenoemde Oude Jan te zien. Veel van dit soort tegeltableaus werd uitgevoerd door Leon Senf. 
Ondanks de dikwijls geuite kritiek van de zijde van kunstcritici was het een veel gevraagd genre en werd de diversiteit van aangeboden voorstellingen steeds groter. Ook de keuze aan objecten die als drager hiervoor werden gebruikt, werd uitgebreid. 
 
Het grote laatgotische woonhuis is circa 1505 gebouwd voor Jan de Huyter, onder meer schout van Delft, hoogheemraad- en baljuwdijkgraaf van Delfland. Sinds 1645 zetelt hier het Hoogheemraadschap van Delfland. De wapenschilden boven de ingang dateren uit 1652 en zijn ontworpen door Pieter Post, zie W. Weve, Monumenten in Delft. Vijftig monumenten in de historische binnenstad van Delft, Delft 1996, 56-58.

Gezicht op Oude Delft

Jacques de Gheyn (II)

Portret van Philips van Marnix van Sint Aldegonde (1540 - 1598), op 58-jarige leeftijd.

Portret van Philips van Marnix

Kijk met andere ogen naar de stad en ontdek verborgen verhalen die lange tijd ongehoord bleven. Deze bijzondere wandeling nodigt je uit om stil te staan bij plekken in Delft die verbonden zijn met het koloniale slavernijverleden. In gesprek met een gids én elkaar reflecteren we op ons gedeelde verleden – en hoe dit nog steeds doorwerkt in het heden.


Interactieve stadswandeling: Sporen van Slavernij

Van Chinees porselein naar Delfts Blauw met echt Delftse schilderingen 

Een 'Chinese' Bramer-vaas

Bangli

Steven de Swart

Joris Arentsz. van Cleef

De drie bewaarde lijsten (PDMeu 89, 90, 91) behoorden oorspronkelijk tot een reeks van elf. Deze lijsten zijn vervaardigd in opdracht van de burgemeesteren van Delft ter plaatsing in de Burgemmesteren-, Schepenen- en Weeskamer van het Stadhuis. 
 
Het bijzonder van deze lijsten is, dat Van Bleyswijck het door hemzelf bedachte maar op gangbaar symboolgebruik berustende zinnebeeldige programma van de decoraties, dat telkens is afgestemd op de bestemming van de drie kamers in het stadhuis waar de kaarten kwamen te hangen, heeft gepubliceerd in het bijvoegsel van het tweede deel (ca. 1680) van zijn 'Beschryvinge der stadt Delft'. 
 
Deze lijst (PDMeu 90) was bestemd voor de Weeskamer en bevat plattegrond en profiel van Delft.

Schilderijlijst bekroont door een kip

Greet van Amstel

No. 72-033 "Force réunie"

Waarschijnlijk werden de eerste cloisonné tegels omstreeks 1907 vervaardigd bij De Porceleyne Fles. Deze werden aangebracht bij tegelversieringen in het inmiddels gesloopte Rotterdamse station Hofplein. Vanaf 1915 is L.E.F. Bodart betrokken bij de productie van cloisonné tegels met gekristalliseerd glazuur. Bodart leverde vrijwel zeker alle ontwerpen voor deze tegels, zoals de tegel met een pauwachtige vogel in een nis (pda 416). Tot aan zijn pensionering in 1933 heeft Bodart in samenwerking met D.J. van Arum (dienstverband 1890-1945) en W.D. Oosterloo een grote variëteit aan tegelontwerpen geleverd. 
In het begin van de jaren '20 worden hieraan de herdenkingstegels toegevoegd die werden vervaardigd ter gelegenheid van een bepaalde gebeurtenis. Deze tegels werden veelal in een beperkte oplage geproduceerd. Na de Tweede Wereldoorlog werd opnieuw een serie tegels in het assortiment opgenomen, die betrekking hadden op de afgelopen oorlogsperiode. De productie van cloisonné tegels werd in 1977 gestaakt vanwege het arbeidsintensieve en dus kostbare productieproces

Cloisonné tegel 25 jaar Technische Hogeschool

Roy Villevoye

Z.t., ('Schema Melanine')

Aart Houtman

Regenplasstudie met Nieuwe Kerk te Delft

Seeckere Missive uyt Londen van den 24 May 1641. nopende de Iustitie van Milord Depute.

Dukaat uit de provincie Utrecht 
 
vz: 'MO: NO: ARG: PRO: CONFOE: BELG: TRAI' 
az: 'CONCORDIA RES PARVÆ CRESCUNT'

Dukaat uit de provincie Utrecht

Caspar Netscher

Cornelis Tromp afgebeeld in harnasdelen, met witte doek om hals en over de rechterborst blauw lint waaraan olifantje hangt. Op de linkerarm een ster-medaille, de linkerhand leunend op een helm. In de andere hand een stok. Op de achtergrond rechts een gebloemd bruinachtig gordijn. 
Tromp draagt de versierselen der Orde van de Witte Olifant met welke hij werd omhangen bij zijn in diensttreding bij de Deense marine in 1676. Tromp bleef tot en met 1678 in dienst van de Denen, het jaar waarin hij werd geroepen De Ruyter op te volgen als luitenant-admiraal-generaal. 
 
Cornelis Tromp 
Leefde: van 1629 tot 1691 
 
Cornelis Tromp werd net als zijn vader een belangrijk Nederlands vlootvoogd. Hij vocht in de eerste Engelse oorlog, in de Noordse oorlog (tussen Noordeuropese staten om de heerschappij van de Oostzee) en tegen de Algerijnse kapers. Onder De Ruijter streed hij in de tweede Engelse oorlog. In 1666 werd Tromp afgezet wegens eigenmachtig optreden. In 1673 trad hij weer in dienst en streed succesvol tegen de Engelsen bij Schooneveld en Kijkduin. Op papier werd hij na de dood van De Ruijter opperbevelhebber van de Nederlandse vloot. 
Cornelis had, als zoon van een bekend en gevierd Nederlander, een tegengesteld karakter ontwikkeld ten opzichte dat van zijn vader. Maartens eenvoudigheid, bescheidenheid, innemendheid en ook wel integere vaderlandslievende aanpak was bij Cornelis niet altijd direct terug te vinden. Cornelis leefde ook op grote voet, voerde grote staat. Hij stierf kinderloos aan het eind van de 17de eeuw. In zijn leven was er veel gedoe met rechtszaken over goederen, veroverde schatten en schepen. Door de Fransen werd hij bedreigd met het in brandsteken van zijn buiten, de later genoemde Trompenburg. De gevraagde brandschatten betaalde hij niet, waarna zijn buiten totaal vernield werd. Kenmerkend voro Cornelis is de volgende episode. 
Eind juli 1673 was er de apotheose van de drie Engelse zeeoorlogen waarin Cornelis vocht. 75 oorlogsschepen, 22 branders en 18 jachten met 4245 stukken geschut aan boord en 20.000 manschappen vormden de Nederlandse vloot met Tromp in de voorhoede. De Ruyter leidde de middentocht en Banckert de achterhoede. De vijandelijke Engelse-Franse vloot van ongeveer gelijke grootte stond onder Prins Rupert, D'Estrées en Spragge en ontmoette op 21 augustus de Nederlandse vloot bij Kijkduin (niet bij Den Haag, maar een andere kijkduin ten zuiden van Huisduinen). Om acht uur 'sochtends brandde de strijd los. Tromp raakte in gevecht met Spragge. Beider eskaders dwaalden af van de hoofdmacht. Het gevecht tussen de vlaggenschepen van Tromp en Spragge behoort tot de felste die ooit zijn gestreden in het tijdperk van de zeilende oorlogsschepen, aldus biograaf Prud'homme van Reine. Spragge had bij aanvang gezworen om Tromp dood of levend te pakken te krijgen om wraak te nemen voor een eerdere nederlaag. Tromp toonde zich echter een onverbeterlijke vechtjas, terwijl de kogels hem om het hoofd vlogen. Spragge moest door opgelopen schade van schip wisselen. Bij de tweede wissel werd zijn sloep getroffen, waarna hij verdronk. Ook Tromp ging over van de "Gouden Leeuw" naar de "Comeetstar". Beide eskaders hadden enorme schade. Nadat de hoofmachten van De Ruyter en prins Rupert zich bij hen hadden gevoegd, ontstond een vernieuwd hevig gevecht. Omstreeks zeven uur in de avond blies de Frans-Engelse vloot de aftocht, waarbij de Fransen zich opvallend afzijdig hadden gehouden. Prins Rupert was daarover furieus. Aan Nederlandse zijde sneuvelden twee helden die geen vrienden van Tromp waren geweest: Isaac Sweers en Johan de Liefde. De Nederlandse vloot had een strategische overwinning behaald. Een vijandelijke overmachtige vloot was weggejaagd en de Engelse planning van een landing in Zeeland of Holland konden de "ijskast" in. De Ruyter berichtte hierover bescheiden, Tromp niet. Vooral zijn overwinning op Spragge mat hij breed uit. Willem III bedankte Tromp hartelijker voor de overwinning dan de inmiddels 66-jarige De Ruyter. In Tromp zag hij meer de toekomst met een stevige band met de Oranjes. De Staten van Holland schonken De Ruyter een rentebrief van 6000 en Tromp een rentebrief van 4000 gulden. Kort na terugkeer van de vloot kon Tromp naar 'sGraveland vertrekken om de restanten van zijn buitenhuis waar te nemen. In de tweede helft van de jaren zeventig zou het herbouwd worden.

Portret van admiraal Cornelis Tromp (1629-1691)

Johannes Bosboom

Interieur van de Oude Kerk aan de Oude Delft met links het praalgraf van Maerten Harpertszoon Tromp en rechts de koorhekken. Gezien naar het zuidoosten met figuren in 17de eeuwse kleding.

Brandemandus

Het album bevat 82 bladen met in totaal 121 tulpen. Tulpen genoten in de zeventiende eeuw een enorme populariteit: talloze nieuwe soorten werden gekweekt en er werd druk in gespeculeerd. 
Dergelijke tulpenboeken komen voor in de inventarissen van Delftse verzamelingen, zoals die van Boudewijn de Man (1570-75 - na 1644) 
 
p.70 Aurora of Morgensterre van Delft; Op p.10 het vers 't kan verkeren van Bredero.Van sommige tulpen, waarin van 1634-1637 handel werd gedreven, zijn het gewicht en de prijzen vermeld.

Tulpenboek waarin 81 afbeeldingen van tulpen met de namen en soms gewicht en prijsvermelding

Grote waterval Jepuran Tukat

Jan Frederik Christiaan Reckleben

Johann Wilhelm Kaiser (I)

De laatste ogenblikken van de graaf van Egmond in zijn cel, vóór zijn terechtstelling op 5 juni 1568. Egmond zit aan tafel bij een kruisbeeld, achter hem een priester, links soldaten.

De laatste ogenblikken van Egmond in zijn cel, 1568

Dirk van de Goorberg

Jan Reghter

Suikerstrooier in rococo-stijl



Maggi Giles

Beschrijving van het (kunst)werk: Oorspronkelijk gegeven objectnaam 'ingekleurde pentekening in schetsblok'

Zonder titel

Peter Snayers

op voorgrond geharnaste ridders te paard met elkaar vechtend; op achtergrond resp. galg, kerk toren en standerdmolen. 
 
Lekkerbeetje was de bijnaam van Gerard Abrahamsz van Houwelingen, genaamd Leckerbeetje, bevelhebber van een Bossche ruiterpatrouille, die uitgedaagd werd tot een gevecht op de Vugter heide door kapitein Pierre Breauté, en Normandisch edelman in Spaanse dienst.

Gevecht tussen Bréauté en Leckerbeetje

De Porceleyne Fles

Misbaksel van aan elkaar gebakken schoteltjes met proenen ertussen.

Misbaksel

juwelier H.C. Jedeloo

Penning op de 70ste verjaardag van burgemeester F.M.de Vries van Heyst

Rijkscommissie ter vervaardiging en ruiling van reproductiën van kunstvoorwerpen

Afgietsel van het beeld of balkdrager voorstellende een heilige diaken

H.K.H. Prinses Juliana

Op het doosje staat de volgende tekst: (tussen haakjes de hedendaagse benaming) 
Anno 1684 dato 18 Xber (december) uijt Delft vertrocken, dito 20 te Hellevoet, 21 onder zeijl na Indien met d' fluijt Voorschooten, 1685, maij 12 aan den Caab (Kaap de Goede Hoop), 21 augustus op Batavia, 23 na Zouratta (Surat, India) met Odijk, 15 9ber (november) gekomen, 1686 maart 10 na Brootchia (Bharuch, India) en Amedabad (Ahmadabad, India), 1687 na Zourattta, 25 april Adrichem, na 3 junij in Persia, 1690 januari in de ambass. v. J.v.L. door enige struijkrovers, 6 april veradis swaar gequest, 20 maij door Laar en Chiraaf na 't hoff van Spohan (Esfahan, Iran), 1691 februari 10 over land na Bassoura (Al Basrah, Irak) voor Secunde, 7ber (september) 10 opperhooft, 1692 door den oorlog etc. 5 meij gevlugt, 6 junij in Gamron (Bandar-e-Abbas, Iran), 1693 7ber (september) met Chilida na Batavia, in 8ber (oktober) op Mallebaer (Malabarkust, India), 9ber (november) Ceijlon, 1694 april 3 op Batavia en julij 8 getrouwt aldaer, 1697 meij 5 met d' Nirop (de Nierop) over Siam na Japan, 1698 julij met d' Handboog na Japan, 1699 augustus in 't casteel pakhuijsmr., 1700 aan de westside Secunde administrateur, 1704 januari ultimo moeder Taalman gestorven, februari hooft administrateur der W.Z., 1707 junij suster D' Heijde gestorven, 9ber (november) 10 met Beijeren na Holland, 9ber (november) 21 seer leck weer na Batavia, xber (december) 20 met Donkervliet de nova in zee, 1708 januari 2 mijn seer waerde huijsvrouw Joh. Taalman op de gemelde bodem (het genoemde schip) overleden, 15 februari aan en 23 april van de Cabo, den 14 september behoude in Helfut (Hellevoetsluis) en den 15 dito godtloff weder in mijne gebortestadt Delft' 
 
Maximiliaan de Rave (1666 – 1725) liet na zijn terugkeer uit de Oost dit snuifdoosje maken. De belangrijkste data van zijn jarenlange verblijf in Azië zijn op de onderkant gegraveerd. Hij vertrok op 18 december 1684 uit Delft en arriveerde tien maanden later op 21 augustus 1685 in Batavia. Hij kwam 24 jaren later weer terug in Delft. 
 
Op basis van een vergelijking van de genoemde plaatsen op het doosje in combinatie met de generale landmonsterrollen bij het Rijksarchief kon de eigenaar van dit doosje vastgesteld worden: Maximiliaan de Rave (1666 – 1725). Hij begint als boekhouder in Bassoura, vervult in 1700 dezelfde rol op Batavia. In 1703 wordt hij benoemd tot vaandrig van de stadspennisten en in 1704 wordt hij aangesteld als administrateur. Nadat hij in 1705 de rang van ‘koopman’ krijgt wordt hij in 1707 weer naar Nederland terug gestuurd. 
 
Maximiliaan is op zijn 18de jaar vertrokken uit Delft, trouwt op 28-jarige leeftijd met Johanna Paalman op Batavia en keert na 24 jaar weer terug in Delft. Omdat zijn vrouw onderweg naar Nederland (in 1708) sterft, hertrouwt Maximiliaan in 1709 met Maria Durve. 
 
De dame die aan de binnenkant van het deksel is geschilderd zou Maximiliaans overleden vrouw Johanna Taalman kunnen zijn. Het doosje herinnert aan de lange reis die De Rave heeft gemaakt. Of dit portretje is nagemaakt van een bestaand portret is niet bekend.

Snuifdoosje waarop een reisbeschrijving van een Delftenaar naar Oostindië en zijn verblijf aldaar

Marianne Aulman

Anna

Vaandel genootschap Geestesbeschaving

Vaandel 'Geestesbeschaving 1860-1881'

Job Denijs

Nederlandsche Oliefabriek 

Reclamebord 'Delfsche slaolie voor visch natúúrlijk'

Van 18 oktober 2024 t/m 5 januari 2025 pakt Museum Prinsenhof Delft uit met de tentoonstelling De KunstParade. Verrassend – Kleurrijk – Hedendaags. Een omvangrijke selectie kunstwerken, van gevestigde en opkomende kunstenaars die een bijzondere band met Delft hebben, is voor het eerst samen te zien. In de feestelijk vormgegeven tentoonstelling geven 38 grote installaties, objecten, schilderijen en tekeningen een kijkje in de nieuwe beeldende kracht die de stad voortbrengt. De KunstParade strooit de werken als confetti over de museumzalen en ver daarbuiten én verrast keer op keer. Deze laatste tentoonstelling voor de tijdelijke sluit van het museum voor een grootschalige verbouwing, is een mooie opmaat naar het ‘nieuwe’ museum waarin er meer ruimte is voor kunst uit de 20ste en 21ste eeuw.

De KunstParade

Pot met geranium

Het vaasje is bolvormig en heeft een rechte hals en een vlakke bodem. De buik heeft decors van bloemen in bloemvormige cartouches tussen schubvormig servetwerk. De schouder is gedecoreerd met een spiraalsgewijs bloembladmotief.

Vier jaar Delftse Blik gebundeld in een kleurrijk magazine

Vier jaar Delftse Blik

Feestelijke tentoonstelling De KunstParade van start!

BEYOND gestart met muurschildering Cherished

Serie workshops met kunstenaars uit Pioniers in Keramiek

Keramiek Summerschool groot succes

Tentoonstelling Willem van Oranje in Stedelijk Museum Breda

Verwacht:  Willem! Museum Prinsenhof Delft in Breda

Een muurschildering in de Buitenhof in Delft

Museum Mural Cherished is af!

Een verrassende tentoonstelling die je in beweging brengt

 Hedendaagse kunst in laatste tentoonstelling Museum Prinsenhof Delft

De collectioneur F.E. Vlielander Hein, die in 1913 zijn omvangrijke verzameling 'oud' Wit-Delfts legateerde aan het Gemeentemuseum Den Haag, stelt in een artikel uit datzelfde jaar vast dat voor velen het 'oud-wit Delftsch aardewerk' onbekend is of zelfs 'het als niets waardig' aan hen voorbijgaan. Volgens hem verdient 'het witte goed' dat hem zo na aan het hart ligt, in meer dan 'één opzicht belangstelling'. Hij benadrukt de historische waarde van deze Delftse productie. De voorwerpen zijn immers slechts met een ondoorzichtig wit tinglazuur bedekt, waardoor dergelijk goed de onderzoeker alle mogelijkheden biedt de basis van de technische aspecten van het tinglazuuraardewerk grondig te bestuderen. 
Vervolgens gaat Vlielander Hein uitvoerig in op een in 1778 gezamenlijk door de Delftse plateelbakkers opgestelde prijslijst. Evenals de prijs van het 'blauw of geschilderd goed' komt de prijs van het aanzienlijk goedkopere witgoed aan bod, dat als alledaags gebruiksgoed kan worden betiteld. Bovendien werden de prijzen vastgesteld van zowel het 'schone' oftewel ongeschonden Delfts als van het 'wrakke' goed met bakfoutjes. 
Een grote groep Wit-Delfts is in 1980 op het voormalige terrein van plateelbakkerij De Porceleyne Fles aan het licht gekomen. Deze bodemvondst, waartoe overigens tevens gedecoreerd goed behoort, dateert uit 1660-1680. Aangezien Wit-Delfts nagenoeg nooit een merk vertoont, is het in tegenstelling tot het wel gemerkte goed, onmogelijk de fabriek van herkomst vast te stellen. Gelet op de locatie van de bodemvondst is dat dus niet het geval met de in onze recente publicatie over De Porceleyne Fles beschreven groep wit-goed. Het belang van deze bodemvondst is dan ook groot. Enerzijds gaat het daarbij om Wit-Delftse producten waarvan de herkomst wél bekend is. Anderzijds werpt deze omvangrijke groep licht op het productieassortiment dat men toentertijd voerde, nota bene slechts een zevental jaren na de start van De Porceleyne Fles in 1653. 
Drie eeuwen later produceert De Porceleyne Fles opnieuw ongedecoreerd Delfts waarvan een aanzienlijk aantal tot de collectie van de Gemeentemusea Delft behoort. Bij het bekijken van deze uit 29 voorwerpen bestaande groep 'nieuw' Wit-Delfts aardewerk blijkt dat menig voorwerp is ontleend aan vormen van weleer. Zo is de plooischotel uit de jaren 1930-1976 het evenbeeld van het exemplaar uit de beerput. Ook het tweetal 'vaasjes' met een brede rand is niet te bestempelen als een nieuwe creatie, maar vindt zijn oorsprong in het vertrouwde model van de kwispedoor. 
In de jaren dertig van de twintigste eeuw hervatte men de productie van het wit-goed, omdat het vanwege de lage onkosten immers aanzienlijk voordeliger was dan het beschilderde. Vooral deze prijsfactor bracht De Porceleyne Fles ertoe om tijdens de crisis van de jaren dertig opnieuw het ongedecoreerde Delfts aan de man te brengen. Wellicht zou het een gunstige invloed hebben op de omzet van de fabriek.

Schotel

Ionisch kapiteel met wapen van Delft

Bernard Romein

Ontwerptekening van reclamefolder 'Het opfokken van kuikens met Calvé's opfokvoer'

Dormann

'Delft, Markt'

Lakstempel 'Juge de Paix à Delft'

Peter Odijk

Portret van een vrouw

Plastiek van een appel

De Porceleyne Byl

Justus Brouwer

Anna Christina Brouwer-van Oorden

De botervloot draagt de tekst: Eendragt maakt macht. Godsdienst en Vryheid. Illuminatie op den 15en Meij 1747 door den Weled: Hr: Secretaris van Kinschot gedaan. 
 
De Oranjegezinde secretaris van Delft, Gaspard Rudolph van Kinschot, laat de botervloot maken ter gelegenheid van de beëdiging van Willem IV van Oranje-Nassau als kapitein-generaal van de Unie van Nederlandse gewesten op 15 mei 1747.

Botervloot gemaakt ter gelegenheid van de feestelijke beëdiging van Willem IV van Oranje-Nassau als kapitein-generaal van de Unie van Nederlandse gewesten op 15 mei 1747.

Beeld of balkdrager voorstellende Sint Maarten

Varkens- en runderbotten; wellicht gebruikt als bikkels (kinderspel)

Drie vazen zijn balustervormig en hebben een hoge standring, een licht conische hals, en een gewelfd deksel met een verdikte rand en een radijsvormige knop. Twee vazen hebben een hoge standring, een concaaf-cilindrische buik en een trompetvormige monding. De vazen hebben op de voet een band met bloemen, waarboven twee potten met bloeiende planten. De buik is gedecoreerd met aan de ene zijde een wapen met drie bokkenkoppen (het familiewapen van Van der Goes) op een zwart fond, met aan de zij- en bovenkant bokken, waarboven een artemisiablad met bloemenrank. De buik is voorts gedecoreerd met plantenpotten, artemisiabladeren en bloesemtakken waarin zich o.a. granaatappels, een ru-yi, een waaier en een plantenpot bevinden. Op de hals loopt een band van rankwerk waarin geschulpte cartouches met gestileerde versieringen en artemisiabladeren. De deksels zijn gedecoreerd met decors van een pot met planten en een artemisiablad met bloemenrank; op de verdikte rand loopt een band met bloemen.

Kaststel, 5 delig

J. van Seuren

Uit onder meer de prijslijsten blijkt dat in de loop der eeuwen tal van soorten kommen in Delft op de markt werden gebracht. Gelet op een prijslijst uit 1724 leverde men maar liefst tien maten kommen, waarbij de grotere maten ook wel kasbakken werden genoemd. Dergelijke exemplaren kregen, zoals de naam aangeeft, een decoratieve plaats boven op de kap van een kast. Van de grotere maten zijn voorbeelden bekend met een diameter van maar liefst veertig cm. Tot de kleinere formaten rekende men de spoelkom. Bovendien had de klant de keuze tussen kommen met een al dan niet geribde wand. 
De kom uit 1947 borduurt voort op een oude traditie en vertoont aan de buitenkant een decoratie van een viertal vakken die zijn opgevuld met op traditionele wijze weergegeven bloemwerk en rotsachtige formaties. Langs de rand aan de binnenkant is een band van lambrequins en ranken aangebracht.

De kop-en-schotels hebben een standring. De schotels hebben een centraal decor van bloeiende planten en een rots met een vogel, vermoedelijk een kraanvogel, met een takje in de snavel. Langs de rand loopt een band met servetwerk waarin zich vier ovale cartouches met bloemen bevinden. De kommen hebben op het plat een kleine bloem en langs de rand een band met servetwerk waarin zich vier ovale cartouches met bloemen bevinden. De buitenwand is gedecoreerd met bloeiende planten en een rots met vermoedelijk een kraanvogel met een takje in de snavel.

Johan Christiaan Grabijn

Nieuwe Kerk met praalgraf Hugo de Groot (1583 - 1645)

Bill Bogaarts

Zicht op Delft vanuit het noorden met links de fabriek van Calvé en rechts het Agnetapark

Gezicht op Delft

Museum Lambert van Meerten, interieur met bedstee

Simon Fokke

Moord op Willem van Oranje door Balthasar Gerard te Delft, 10 juli 1584

Jan Amelisz

Clare Af-beeldinghe, ofte Effigien, der voornaemste Conspirateurs, staende op het Lichaem vande Hoofdeloose Arminiaensche Slange.

Stoel bekleed met tapijtweefsel, waarschijnlijk gediend hebbende voor de vergaderingen van van Veerigraden. Zowel rug en zitting als achterstijlen tussen rug en zitting zijn bekleed met tapisserie met een patroon van gestrooide bloemen (op een donker fond) en door een lint samengebonden en -gestrikte bloemtakken en -tuiltjes. 
 
Opdracht aan Van der Gucht 'een en veertich tapijte stolen daer onder eene presidiale armstoel' welke M. v.d. Gucht 8 mei 1662 aannam te vervaardigen. Uit het oorspronkelijke contract verder dat 'de heeren Burgemeesteren zullen tot voldoeninge van betalinge van de voorz. tapijten aan voorn. Van der Gucht cedeeren en opdragen zeeckere huysinge en de erve daerinne de voorn. Van der Gucht tegenswoordig woont, genaemt het Catarinen Convent, vrij sonder eenige oncosten van de opdrachte XL penningh, mitsgadens noch twee hondert guldens des zal bij Van der Gucht gehouden zijn gelijck hij belooft mits dese boven de voorsz. tapijten ten behoeven als voren te maecken een en veertich tapijte stoelen [...]'

Cornelis van Dijck

Het licht achthoekige blad heeft een iets oplopende en vlakke gehamerde rand waarop een gegoten profiellijst en de schuine godronlijst zijn gesoldeerd. Het blad rust op vier accoladevormige pootjes. Het vlakke middendeel van het blad is gegraveerd met acanthusbladeren in de hoeken afgewisseld door cartouches met C-voluten. Vanuit een centraal medaillon lopen stralen naar de rand. Op de porten zijn acanthusbladeren gegraveerd.

dienblad met latere decoratie

Blankwaardt & Schoonhoven

De geribde balustervormige vaas heeft een rechte nek met naar buiten gebogen rand. 
De collectioneur F.E. Vlielander Hein, die in 1913 zijn omvangrijke verzameling 'oud' Wit-Delfts legateerde aan het Gemeentemuseum Den Haag, stelt in een artikel uit datzelfde jaar vast dat voor velen het 'oud-wit Delftsch aardewerk' onbekend is of zelfs 'het als niets waardig' aan hen voorbijgaan. Volgens hem verdient 'het witte goed' dat hem zo na aan het hart ligt, in meer dan 'één opzicht belangstelling'. Hij benadrukt de historische waarde van deze Delftse productie. De voorwerpen zijn immers slechts met een ondoorzichtig wit tinglazuur bedekt, waardoor dergelijk goed de onderzoeker alle mogelijkheden biedt de basis van de technische aspecten van het tinglazuuraardewerk grondig te bestuderen. 
Vervolgens gaat Vlielander Hein uitvoerig in op een in 1778 gezamenlijk door de Delftse plateelbakkers opgestelde prijslijst. Evenals de prijs van het 'blauw of geschilderd goed' komt de prijs van het aanzienlijk goedkopere witgoed aan bod, dat als alledaags gebruiksgoed kan worden betiteld. Bovendien werden de prijzen vastgesteld van zowel het 'schone' oftewel ongeschonden Delfts als van het 'wrakke' goed met bakfoutjes. 
Een grote groep Wit-Delfts is in 1980 op het voormalige terrein van plateelbakkerij De Porceleyne Fles aan het licht gekomen. Deze bodemvondst, waartoe overigens tevens gedecoreerd goed behoort, dateert uit 1660-1680. Aangezien Wit-Delfts nagenoeg nooit een merk vertoont, is het in tegenstelling tot het wel gemerkte goed, onmogelijk de fabriek van herkomst vast te stellen. Gelet op de locatie van de bodemvondst is dat dus niet het geval met de in onze recente publicatie over De Porceleyne Fles beschreven groep wit-goed. Het belang van deze bodemvondst is dan ook groot. Enerzijds gaat het daarbij om Wit-Delftse producten waarvan de herkomst wél bekend is. Anderzijds werpt deze omvangrijke groep licht op het productieassortiment dat men toentertijd voerde, nota bene slechts een zevental jaren na de start van De Porceleyne Fles in 1653. 
Drie eeuwen later produceert De Porceleyne Fles opnieuw ongedecoreerd Delfts waarvan een aanzienlijk aantal tot de collectie van de Gemeentemusea Delft behoort. Bij het bekijken van deze uit 29 voorwerpen bestaande groep 'nieuw' Wit-Delfts aardewerk blijkt dat menig voorwerp is ontleend aan vormen van weleer. 
In de jaren dertig van de twintigste eeuw hervatte men de productie van het wit-goed, omdat het vanwege de lage onkosten immers aanzienlijk voordeliger was dan het beschilderde. Vooral deze prijsfactor bracht De Porceleyne Fles ertoe om tijdens de crisis van de jaren dertig opnieuw het ongedecoreerde Delfts aan de man te brengen. Wellicht zou het een gunstige invloed hebben op de omzet van de fabriek.

Vaas

Henk Tieman

Cloisonné tegel 'Voedsel Vrede Vrijheid 29 april 1945 5 mei'

David Derksen

Split vase

Hoogheemraadschap met archief, exterieur

De collectioneur F.E. Vlielander Hein, die in 1913 zijn omvangrijke verzameling 'oud' Wit-Delfts legateerde aan het Gemeentemuseum Den Haag, stelt in een artikel uit datzelfde jaar vast dat voor velen het 'oud-wit Delftsch aardewerk' onbekend is of zelfs 'het als niets waardig' aan hen voorbijgaan. Volgens hem verdient 'het witte goed' dat hem zo na aan het hart ligt, in meer dan 'één opzicht belangstelling'. Hij benadrukt de historische waarde van deze Delftse productie. De voorwerpen zijn immers slechts met een ondoorzichtig wit tinglazuur bedekt, waardoor dergelijk goed de onderzoeker alle mogelijkheden biedt de basis van de technische aspecten van het tinglazuuraardewerk grondig te bestuderen. 
Vervolgens gaat Vlielander Hein uitvoerig in op een in 1778 gezamenlijk door de Delftse plateelbakkers opgestelde prijslijst. Evenals de prijs van het 'blauw of geschilderd goed' komt de prijs van het aanzienlijk goedkopere witgoed aan bod, dat als alledaags gebruiksgoed kan worden betiteld. Bovendien werden de prijzen vastgesteld van zowel het 'schone' oftewel ongeschonden Delfts als van het 'wrakke' goed met bakfoutjes. 
Een grote groep Wit-Delfts is in 1980 op het voormalige terrein van plateelbakkerij De Porceleyne Fles aan het licht gekomen. Deze bodemvondst, waartoe overigens tevens gedecoreerd goed behoort, dateert uit 1660-1680. Aangezien Wit-Delfts nagenoeg nooit een merk vertoont, is het in tegenstelling tot het wel gemerkte goed, onmogelijk de fabriek van herkomst vast te stellen. Gelet op de locatie van de bodemvondst is dat dus niet het geval met de in onze recente publicatie over De Porceleyne Fles beschreven groep wit-goed. Het belang van deze bodemvondst is dan ook groot. Enerzijds gaat het daarbij om Wit-Delftse producten waarvan de herkomst wél bekend is. Anderzijds werpt deze omvangrijke groep licht op het productieassortiment dat men toentertijd voerde, nota bene slechts een zevental jaren na de start van De Porceleyne Fles in 1653. 
Drie eeuwen later produceert De Porceleyne Fles opnieuw ongedecoreerd Delfts waarvan een aanzienlijk aantal tot de collectie van de Gemeentemusea Delft behoort. Bij het bekijken van deze uit 29 voorwerpen bestaande groep 'nieuw' Wit-Delfts aardewerk blijkt dat menig voorwerp is ontleend aan vormen van weleer. 
In de jaren dertig van de twintigste eeuw hervatte men de productie van het wit-goed, omdat het vanwege de lage onkosten immers aanzienlijk voordeliger was dan het beschilderde. Vooral deze prijsfactor bracht De Porceleyne Fles ertoe om tijdens de crisis van de jaren dertig opnieuw het ongedecoreerde Delfts aan de man te brengen. Wellicht zou het een gunstige invloed hebben op de omzet van de fabriek.

Isaac van Haastert

Dit laat achttiende-eeuwse schilderij toont het woonhuis van Balthasar van Ast op de hoek links van de Oude Kerk, zoals het er in de zeventiende eeuw uitzag.

Gezicht op de Oude Delft en de Oude Kerk

Het schoteltje heeft een standring en een schuin oplopende, gecontourneerde en geaccoleerde rand. Het afwijkende schoteltje is gewelfd en licht gecontourneerd, en heeft een standring en een licht geaccoleerde rand. De kommetjes zijn omgekeerd concaaf-conisch van vorm en hebben een standring, een gecontourneerde wand en een geaccoleerde rand. Het schoteltje en het plat van de kommen hebben decors van een landschap met gestileerde wolken, een vesting met een vaandel, een treurwilg en een gewapende krijger te paard. Het schoteltje heeft, rond het centrale decor, ronde cartouches met chrysanten. Langs de binnenranden van het schoteltje en de kommen lopen banden met cartouches waarin een landschap met een zittende oosterse figuur. De buitenwand van het schoteltje heeft boven de standring ovale cartouches en daarboven rechte kaders waarin floraal- en landschapsdecors. De buitenwand van de kommen heeft boven de standring bloembladvormige cartouches waarin afwisselend een krijger te paard en een landschapsdecor. Langs de buitenrand van de kommen loopt een band met vakken waarin floraaldecors. Het afwijkende schoteltje heeft een centraal decor van draken, een band met bloemblaadjes waarin bloempjes waaromheen bloemvormig servetwerk, en langs de rand vakken met bloesemtakken. De buitenwand van het afwijkende schoteltje heeft boven de standring een band met bloemblaadjes waarin bloempjes, en langs de rand vakken met bloemen.

Bord

Objectgegevens

Heb je een opmerking?

Duik in onze collectie

R70-54

De bewening van Christus

Gezicht in de Nieuwe Kerk te Delft met de memorietafel van Adriaen Teding van Berkhout

Nautilusbeker met zingende faunen

Portret van Willem van Oranje op 22-jarige leeftijd

R70-54

De bewening van Christus

Gezicht in de Nieuwe Kerk te Delft met de memorietafel van Adriaen Teding van Berkhout

Nautilusbeker met zingende faunen

Portret van Willem van Oranje op 22-jarige leeftijd

R70-54

De bewening van Christus

Gezicht in de Nieuwe Kerk te Delft met de memorietafel van Adriaen Teding van Berkhout

Nautilusbeker met zingende faunen

Portret van Willem van Oranje op 22-jarige leeftijd

Bekijk

Over ons

Bezoekadres

Op weg naar een nieuw museum

Blijf op de hoogte

Ga je akkoord met onze cookies?

Bord

Objectgegevens

Heb je een opmerking?

Duik in onze collectie

R70-54

De bewening van Christus

Gezicht in de Nieuwe Kerk te Delft met de memorietafel van Adriaen Teding van Berkhout

Nautilusbeker met zingende faunen

Portret van Willem van Oranje op 22-jarige leeftijd

R70-54

De bewening van Christus

Gezicht in de Nieuwe Kerk te Delft met de memorietafel van Adriaen Teding van Berkhout

Nautilusbeker met zingende faunen

Portret van Willem van Oranje op 22-jarige leeftijd

R70-54

De bewening van Christus

Gezicht in de Nieuwe Kerk te Delft met de memorietafel van Adriaen Teding van Berkhout

Nautilusbeker met zingende faunen

Portret van Willem van Oranje op 22-jarige leeftijd

Bekijk

Over ons

Bezoekadres

Op weg naar een nieuw museum

Schrijf je in voor de nieuwsbrief

Blijf op de hoogte

Ga je akkoord met onze cookies?