Delft en Willem van Oranje (1533-1584) zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. Wie is deze sleutelfiguur uit de Nederlandse geschiedenis? Ontdek hier de belangrijkste gebeurtenissen in zijn leven, van zijn geboorte tot aan zijn dood in het Prinsenhof. 

Wie was Willem van Oranje?

Willem van Oranje in vogelvlucht

Prinsenhof delft homepage

Weet je al wanneer je ons museum gaat bezoeken? Je bestelt alvast eenvoudig je tickets online.

Koop je tickets alvast online

Kom nog één keer, voordat de deuren sluiten

Willem van Oranje

If you know when you will be visiting the museum, book your tickets now, online.

Book your tickets online

William the Silent

Grape

Fragment van een pot

Atelier van gebrandschilderd glas 'T Prinsenhof

Glas-in-loodraam 'Arbeider met hand op wiel'

onbekend

Kop en schotel met een transferdecor van een draak met vlammende parel en ‘ling long’ motief 


De gewelfde schotel heeft een standring en een rand met lip. De schotel heeft een decor van een landschap met bomen, rotsen met planten en een huis met dames voor het raam die kijken naar een oosterse heer in een verrijdbare zetel, die omgeven is door zes staande figuren, alsmede naar een gezelschap met gewapende ruiters te paard.

Schotel

Jan Schoonhoven

Wit reliëf R81-14

Stervormige insigne/pin/speld, zespuntig, hol aan de achterkant met twee uitstekende pinnen eraan vast gesoldeerd. Deze pinnen dienen om de ster aan de kleding te bevestigen.

Knoop / pin, zilverkleurig. Uit achterkant steken 2 metalen pinnen uit, die gebruikt kunnen worden om het object op kleding te bevestigen. 
 
De licht gebolde voorkant draagt een staande gekroonde leeuw, met zwaard, op een mat aandoende achtergrond. De zijkant van het object is niet gematteerd.

Hubert Goltzius

Josse van Gietleughen

portret van Karel IV (1316 - 1378)

Portret van Ferdinand I (1503 - 1564)

De afbeelding op de munt is een zwaard en een exploderende bom, met banderol waarin de tekst; 'Nunc aut nunquam'. De sleutelhanger is van het KCT (Korps Commando Troepen) 
 
(Sleutel)hanger, bestaande uit een geslagen penning, een ring met veer (voor het openen om sleutels aan te hangen) en een ketting.

De slank conische, gedekselde koffiekan heeft een standring, een gebogen tuit met een vissenkopvormige monding, een gekruld accoladevormig handvat en een afgeplat half-ellipsoïdisch deksel met een omgekeerd tolvormige knop. 
De buik heeft decors van pioenrozen en losse bloemen. Langs de onderrand loopt een band met bloemservetwerk. De bovenrand is gedecoreerd met bloemservetwerk onderbroken door ovale cartouches met bloemen. De tuit en het oor zijn versierd met rankwerk. Het deksel heeft een decor van bloesemtakken met langs de rand bloemservetwerk onderbroken door ovale cartouches met bloemen. De knop is gedecoreerd met een bloem. 
De koffiekan is gemaakt naar een Europees zilveren voorbeeld.

Koffiepot naar een metalen voorbeeld uit het Midden-Oosten, beschilderd met pioenrozen en andere bloemen

Anoniem

Een grote stadsbrand richtte op 3 mei 1536 enorme verwoestingen in Delft aan. Ongeveer 2000 huizen gingen hierbij verloren. De Oude en Nieuwe Kerk werden zwaar beschadigd, evenals een groot aantal kloosters. Alleen het zuidoostelijk deel van de stad (het huidige winkelcentrum De Veste) en de terreinen in het noordoosten bleven gespaard. 
De hitte was zo groot dat de klokken in de torens smolten. Op het schilderij zijn de delen van de stad die verbrand zijn in lichtere kleuren geschilderd dan het deel dat behouden bleef. 
Het is de oudste geschilderde plattegrond van een Noord-Nederlandse stad. De schilder heeft een combinatie toegepast van de plattegrond, recht van boven gezien voor de vorm en het stratenpatroon van de stad en de vogelvlucht voor de gebouwen, waar men als van schuin boven tegenaan kijkt. 
 
Op de lijst staat, in gotische letters: 'viertien.kerkcken,veel.menschen.ende.huusen.al.sonder.ghetal.sijn.in. Delft ghebrant, dat stadhuys.ende.die.vleis.hal.1536' 
Dit is een chronodisticon (rijmend historisch chronogram). De rode letters vormen, omgezet naar Romeinse cijfers, het jaartal 1536. 
 
Het werk zou zijn getoond aan de landsheer Karel V als ondersteuning van een verzoek om vrijstelling van belastingen. De stad was in een dermate erbarmelijke staat, dat de jaarlijkse belastingen 'ordinaris bede' onmogelijk betaald konden worden. Delft kreeg uiteindelijk voor een periode van twintig jaar vrijstelling van deze belastingen. 
(zie artikel Een unieke plattegrond, Delft kort na de stadsbrand', Wim Weve, Delf zomer 2012)

Plattegrond van Delft na de stadsbrand van 1536

Strandbeesten van Theo Jansen vinden rustplaats in Kabeldistrict Delft

De Porceleyne Fles - Royal Delft

Leon Senf

In 1904 werd H.W. Mauser aangesteld als technisch directeur van de fabriek. In 1903/04 wordt Heinrich W. Mauser aangesteld als technisch directeur van de fabriek. Samen met Leon Senf bestudeerd hij collecties met Islamitische keramiek. De schilder W.D. Oosterloo krijgt de opdracht de oude techniek zo dicht mogelijk te benaderen door bestudering van oude scherven. Vanaf oktober 1909 ontstaan zo het ‘Nieuw Delfts’ met het Oud-Perzisch, Nieuw-Perzisch en het Luster aardewerk

Vaas

Doosje waar sirihpruimen in werden gedaan voor onderweg. Een sirihpruim bestaat uit stukjes pinang, de noot van de arecapalm, tezamen met kalkpasta - vaak gemaakt van schelpen - en het sap van de gambirplant en eventueel nog tabak. Deze ingrediënten worden in een betelblad (= daun sirih) gewikkeld. Het kauwen produceert rood speeksel en het geeft een licht stimulerend effect.

Stel terrines

Th.A.B. Van Lingen

Op Delfts aardewerk werd in de loop der eeuwen een scala aan onderwerpen afgebeeld. Naast onder meer bijbelse- en allegorische voorstellingen schilderde men landschappelijke taferelen die bijvoorbeeld te zien zijn in de series borden met afbeeldingen van de maanden van het jaar. Andere populaire onderwerpen waren de walvisvaart en de haringvangst. Bij de productie van het Blauw-Delfts greep men terug op dergelijke voorstellingen, zo zien we bijvoorbeeld waterlandschapjes op klokken, jardinières en dekselvazen.

Richard Roland Holst

NV De Sphinx v/h Petrus Regout & Co

Nederlandsche Oliefabriek 

NOF Calvé-Delft schaal

Fenneke van der Elst

zicht op Delft de Oostpoort

Terrine

Zicht op Delft, De toren van het Stadhuis

Portret van Pierre de Melun

Op 10 juli 1584, wordt in het Prinsenhof Willem van Oranje doodgeschoten. De kogelgaten die achterblijven in de muur, herinneren nog elke dag aan deze tragische en cruciale gebeurtenis uit de Nederlandse geschiedenis. In Museum Prinsenhof Delft ervaar je het verhaal van prins Willem van Oranje in Delft. Wat zijn komst betekende voor de stad en hoe hij en zijn nakomelingen het fundament van dit land legden. In het Prinsenhof loop je door de vertrekken waar Willem van Oranje en zijn familieleden verbleven, en sta je oog in oog met de kogelgaten.

Tegel met voorstelling van een eekhoorn aan de voet van een boom in een landschap. Met een tekst rechtsboven 'Spaarbank te Delft' en tekst onder de afbeelding 'Spaart opdat gij, oud van dagen, een ander niet om hulp moet vragen' 
 
De tegel werd als premie voor spaarders van de 'Mij tot Nut van 't Algemeen', uitgereikt op de Delftse spaardag in 1937.

Cloisonné tegel  'Spaarbank te Delft', 'Spaart opdat gij, oud van dagen, een ander niet om hulp moet vragen'

Anthonie Palamedesz.

Elegant gezelschap in een interieur

A.E.V. Roggeveen

Henricus Arnoldus Piccardt

De Porceleyne Fles

Bord met transferprint in mangaan. Op het plat is een bloempot met diverse bloemen en rondom bloemranken en vogels. Op de rand zijn diverse florale motieven. Op de achterkant staat in een zwart geschilderde tekst: 'Steen uit Engeland // En Glans van den Heer Piccardt // gebakken alhier den 2e Junij 1845 // Delft' 
 
H.A. Piccardt had veel concurrentie van het populaire Engelse industriële aardewerk, waardoor hij zijn traditionele tinglazuuraardewerkproductie aanpastte aan dit modernere goed. 
 
In 1804 verkoopt Dirck Harlees de plateelfabriek aan Henricus Arnoldus Piccardt. Harlees gaat hierbij tevens de verplichting aan Piccardt gedurende een periode van twee jaar wegwijs te maken in het plateelbakkersvak. Om concurrentie vanuit zowel het binnen- als buitenland het hoofd te bieden, ontwikkelde Piccardt een nieuwe techniek om een harder soort aardewerk te fabriceren. In vergelijking met de bestaande Delftse faience was dit een sterkere en goedkopere keramieksoort met een witte scherf. Hiermee werd getracht het Engelse roomkleurige aardewerk, het zogenaamde creamware van met name Josiah Wedgwood (1730-1795) te imiteren. Dit creamware werd al vanaf het midden van de achttiende eeuw geïmporteerd en vormde een serieuze bedreiging voor de Delftse markt. 
Piccardt reisde naar Engeland om het productieproces nader te bestuderen. In 1811 ging hij een compagnieschap aan met een zekere Herman Bezoet de Bie om 'te exerceeren de fabricq van Delftsch en Engelsch aardewerk', voor een periode van twaalf jaar. Twee jaar later werd deze overeenkomst ontbonden. Piccardt doet opnieuw een poging tot een samenwerkingsverband. Dit keer met de graveur Leonardus Schweickhardt die zich bezig zal houden met het 'drukken op aardewerk'. Alle moeite werd uiteindelijk beloond; voor bevredigende resultaten ontving hij diverse prijzen en eervolle vermeldingen.

Bord

J.R. Gaunt, London

Vaas met portret van Koning Willem I

Zicht op Delft de Nieuwe Kerk

Calvé-Delft hors d'oeuvrebakje

Jurrien Adrianus Burghoorn

In 1904 werd H.W. Mauser aangesteld als technisch directeur van de fabriek. 
Dit was het begin van een periode vol technische experimenten waaruit onder andere de sectieltechniek en Porselein-Biscuit voortvloeiden. 
Tevens werd de aanzet gegeven tot het opzetten van een aparte afdeling voor bouwkeramiek. 
Rond hetzelfde jaar maakte Mauser een begin met het bestuderen van keramiek uit het Nabije en Midden Oosten. 
Samen met Leon Senf bezocht hij musea met belangrijke collecties Islamitische keramiek in Parijs en Berlijn. 
De schilder W.D. Oosterloo (dienstverband 1895-1948) kreeg de opdracht het effect van de oude techniek zo dicht mogelijk te benaderen door minutieuze bestudering van oude scherven. 
De eerste experimenten startten in oktober 1909 met als resultaat een aantal typen Nieuw Delfts, namelijk het Oud-Perzisch, het Nieuw-Perzisch en het Luster. 
Deze vernieuwde producten werden kort na elkaar vervaardigd, waarbij dezelfde basistechnieken werden toegepast. 
Een half jaar na het begin van de experimenten werd de eerste collectie gepresenteerd in de verkoopruimte van firma M.A. Reckers in Rotterdam. 
De officiële presentatie vond plaats in de rotonde van het toenmalige Kunstnijverheidmuseum in Haarlem. 
De hier afgebeelde kom behoort tot het zogenoemde Oud-Perzisch. 
De decors zijn uitgevoerd in de kleuren rood, blauw en groen op een wit fond. 
De kleur rood is de onderscheidende factor met het hierna beschreven Nieuw-Perzisch. 
De voorstellingen bestaan uit bloemen zoals anjers, tulpen en andere bolgewassen of het 'saz'blad. 
Deze motieven werden bij De Porceleyne Fles getrouw gekopieerd waarbij vooral het Turkse 'Iznik III' aardewerk (circa 1555-1700) tot voorbeeld heeft gediend. 
Dit aardewerk toont de karakteristieke kleuren blauw, turkoois en rood op een fijne witte sliblaag, bedekt met een kleurloos glazuur.

Hanny Reneman

Hersenschudding

Jackson Li

Plastiek dat twee voorzijden van koeien combineert. Het geheel is overgoten met goudglazuur, waarbij enkele delen van de koppen onbedekt zijn gelaten.

Koe plastiek

cloisonné tegel 'demobilisatie'

faience- en tegelfabriek Westraven, 1661 -

Cloisonné tegel Geertekerk Utrecht

Johannes Beck

Boekslot

Koninklijke Goedewaagen Gouda

Cloisonné tegel 100 jaar spoorwegen

Wouter Muller

Penning met op de voorzijde borststuk van Maerten Harpertsz. Tromp omhangen met het ordeteken van Sint Michaël, omgeven door palmtakken, oorlogsattributen en bovenaan twee bazuinblazende engelen een kroon vasthoudend. Onderaan een lint met opschrift 'mijn hert en handt was voor het landt'. 
Op de keerzijde Engels en Hollands oorlogsschip met op de voorgrond een zinkend schip. en het omschrift 'Waarom doet muller Tromp door kunst van gout en silver leeven: om dat hij d’ijser eew door krijgsdeugd heeft verdreven.obijt den 10 aug 1653'

Penning op het sneuvelen van Maerten Harpertsz. Tromp op 10 augustus 1653 in de zeeslag bij Ter Heijde

Zak, afkomstig uit de Weeskamer (stadhuis Delft), waarin officiële stukken (rechtstukken e.d.) in bewaard werden. Op de zak is een etiket genaaid waarop staat wat in de zak zit. (in dit geval stukken in een zaak van de Weesmeesteren der Stad Delft contra Jonas en Gerrit Blijdenburch). 
 
De tekst op het etiket luidt: 
'Weesmeesteren der Stadt Delfs ged[aagd]ens in (...?) Contra Jonas ende Gerrit Blij(d?)enburch imp[etrant]en Breur(?) adv[okaa]t Ad. van Stenevelt(?) pr[ocureu]r'

In februari 2024 heeft de gemeenteraad van Delft het definitieve akkoord gegeven op de verbouwings- en vernieuwingsplannen van ons museum. De deuren zijn op 5 januari 2025 gesloten. We zijn nu echt gestart met de verbouwing. Graag lichten we de grote veranderingen die het historische monument binnen én buiten zal ondergaan toe.

Bouwen aan een nieuw Museum Prinsenhof Delft

Verbouwing & vernieuwing

Christiaan Luyckx

Afgebeeld is een hemelglobe staande op opengeslagen foliant met een gravure van de maarschalk Hendrik van den Bergh (1573-1638). Hij was veldheer in Spaanse dienst. Misschien is hij de opdrachtgever van het schilderij geweest. Voorts zijn twee vliegende distelvinken, drie schelpen, twee padjes en twee vlinders afgebeeld. 
 
Het Vanitasschilderij toont enerzijds de vergankelijkheid van macht en roem, anderzijds symboliseren de vlinders, distelvinkjes en kikkers de opstanding van de ziel. Graaf Hendrik overleed op 12 mei 1638 in een armoedige herberg in Zutphen na een ongeval met zijn koets. 
 
De exotische schelpen waren kostbare verzamelobjecten, waarmee de ijdelheid van het aardse bezit dat niet kan worden meegenomen naar het hiernamaals, geïnspireerd wordt. 
De vlinders zijn hun antithese, symbolen van de verloste zielen die ten hemel kunnen opstijgen, oftewel opstandingssymbolen. 
Van de verschillende betekenissen die aan de padden of kikkers worden toegekend is die van de opstanding de meest waarschijnlijke. De kikker lijkt in het najaar te sterven, maar gaat in winterslaap en verblijft in die periode onder het ijs. In het voorjaar ontwaakt hij weer. 
De distelvink is een in de kunst veel toegepast Christus-symbool, omdat hij zijn voedsel zoekt tussen distels. 
 
Luycx specialiseerde zich in stillevens met hemel- of aardglobes. De globe is waarschijnlijk geschilderd naar een voorbeeld uit 1613.

Stilleven met boek en hemelglobe

Boter- of suikerpot

Balthasar van der Ast

Van der Ast werkte sinds 1632 in Delft. Hij was gespecialiseerd in bloemstillevens met insecten en schelpen. Kweeperen, appels en druiven vormen hier de achtergrond voor een selectie van oosterse schelpen. Schelpen werden in de zeventiende eeuw verwoed verzameld. Ook vormden zij de inspiratiebron voor talrijke gedichten, schilderijen en prenten en waren zij het onderwerp van wetenschappelijke verhandelingen. Daarnaast werden ze gebruikt voor de vervaardiging van bijvoorbeeld pronkbekers.

Fruitstilleven met schelpen

Plooischotel

Rokende en muziekmakende soldaten in een interieur

Aardewerk mayonaisekom N.O.F. Nederlandse Olie Fabriek

naar links gewend; grote kanten kraag, waaier in de rechterhand met handschoen aan.

Portret van Agatha Cornelis Leendertsdr. van Schagen (1639-1683)

Nicolaes Adriaensz. de Grebber

Jan Jorisz. van den Burgh

Nautilusbeker met zingende faunen

Kom alles te weten over de verbouwing en vernieuwing

Bezoek ons infopunt!

Adriaen Claesz. de Grebber

Gedenkpenning op het 50-jarig huwelijk van Paulus van Beresteyn en Volkera Nicolai

Cornelis Troost

Familieportret van Johanna Suzanna Teding van Berkhout-Ghijs (1688-1717) en haar drie zonen, Pieter (1711-1744), Jan (1713-1766) en Coenraad (1714-1770). 
 
Johanna Susanna Ghijs is postuum afgebeeld als Flora achter een balustrade met haar drie zoontjes: Pieter (1711-1744), Jan (1713-1766) en Coenraad (1714-1770); dochter Susanna Maria (1717-1779) niet afgebeeld; het geheel in een landschap, met linksboven grote draperie, op de voorgrond een etend aapje. 
Johanna Susanna Ghijs was in 1717 overleden na de geboorte van haar vierde zoontje, dat in 1720 stierf. Troost maakte haar portret naar een schilderij van Hieronymus van der My, dat hij in opzet vrij nauwkeurig overnam. Hij voegde er wel zijn zwierige schilderwijze aan toe en gaf haar in plaats van de pruik, met stijve naar achteren lopende rijen krullen, een bloemenmutsje. 
Volgens Mario Praz, in zijn boek "Conversation Pieces" (London 1971), heeft Troost in het schilderij willen aanduiden dat de moeder was overleden door haar als het ware uit een graftombe te laten rijzen. De beide cypressen op de achtergrond zouden dan een funeraire betekenis hebben. Het stenen postament was echter een zeer gebruikelijk compositie-element en het landschap en de bloemen zijn geheel in traditie van Caspar Netscher. Wel typerend voor Troost is het virtuoze kleurgebruik, de directheid waarmee hij zijn geportretteerden heeft 'gevangen' en de ongedwongen pose, die vooral opvalt bij de blokfluit spelende jongen rechts. 
 
Jan Teding van Berkhout (1713-1766) bezat later een collectie schilderijen en tekeningen die in 1767 geveild werd. De familieportretten bleven buiten de veiling.

Familieportret van Johanna Susanna Teding van Berkhout-Ghijs als Flora en haar drie zonen


Henk Tieman

Waarschijnlijk werden de eerste cloisonné tegels omstreeks 1907 vervaardigd bij De Porceleyne Fles. Deze werden aangebracht bij tegelversieringen in het inmiddels gesloopte Rotterdamse station Hofplein. Vanaf 1915 is L.E.F. Bodart betrokken bij de productie van cloisonné tegels met gekristalliseerd glazuur. Bodart leverde vrijwel zeker alle ontwerpen voor deze tegels, zoals de tegel met een pauwachtige vogel in een nis (pda 416). Tot aan zijn pensionering in 1933 heeft Bodart in samenwerking met D.J. van Arum (dienstverband 1890-1945) en W.D. Oosterloo een grote variëteit aan tegelontwerpen geleverd. 
In het begin van de jaren '20 worden hieraan de herdenkingstegels toegevoegd die werden vervaardigd ter gelegenheid van een bepaalde gebeurtenis. Deze tegels werden veelal in een beperkte oplage geproduceerd. Na de Tweede Wereldoorlog werd opnieuw een serie tegels in het assortiment opgenomen, die betrekking hadden op de afgelopen oorlogsperiode. De productie van cloisonné tegels werd in 1977 gestaakt vanwege het arbeidsintensieve en dus kostbare productieproces

Cloisonné tegel 'Verzet Voor Vaderland, Spoorwegstaking sept. 1944 mei 1945'

De collectioneur F.E. Vlielander Hein, die in 1913 zijn omvangrijke verzameling 'oud' Wit-Delfts legateerde aan het Gemeentemuseum Den Haag, stelt in een artikel uit datzelfde jaar vast dat voor velen het 'oud-wit Delftsch aardewerk' onbekend is of zelfs 'het als niets waardig' aan hen voorbijgaan. Volgens hem verdient 'het witte goed' dat hem zo na aan het hart ligt, in meer dan 'één opzicht belangstelling'. Hij benadrukt de historische waarde van deze Delftse productie. De voorwerpen zijn immers slechts met een ondoorzichtig wit tinglazuur bedekt, waardoor dergelijk goed de onderzoeker alle mogelijkheden biedt de basis van de technische aspecten van het tinglazuuraardewerk grondig te bestuderen. 
Vervolgens gaat Vlielander Hein uitvoerig in op een in 1778 gezamenlijk door de Delftse plateelbakkers opgestelde prijslijst. Evenals de prijs van het 'blauw of geschilderd goed' komt de prijs van het aanzienlijk goedkopere witgoed aan bod, dat als alledaags gebruiksgoed kan worden betiteld. Bovendien werden de prijzen vastgesteld van zowel het 'schone' oftewel ongeschonden Delfts als van het 'wrakke' goed met bakfoutjes. 
Een grote groep Wit-Delfts is in 1980 op het voormalige terrein van plateelbakkerij De Porceleyne Fles aan het licht gekomen. Deze bodemvondst, waartoe overigens tevens gedecoreerd goed behoort, dateert uit 1660-1680. Aangezien Wit-Delfts nagenoeg nooit een merk vertoont, is het in tegenstelling tot het wel gemerkte goed, onmogelijk de fabriek van herkomst vast te stellen. Gelet op de locatie van de bodemvondst is dat dus niet het geval met de in onze recente publicatie over De Porceleyne Fles beschreven groep wit-goed. Het belang van deze bodemvondst is dan ook groot. Enerzijds gaat het daarbij om Wit-Delftse producten waarvan de herkomst wél bekend is. Anderzijds werpt deze omvangrijke groep licht op het productieassortiment dat men toentertijd voerde, nota bene slechts een zevental jaren na de start van De Porceleyne Fles in 1653. 
Drie eeuwen later produceert De Porceleyne Fles opnieuw ongedecoreerd Delfts waarvan een aanzienlijk aantal tot de collectie van de Gemeentemusea Delft behoort. Bij het bekijken van deze uit 29 voorwerpen bestaande groep 'nieuw' Wit-Delfts aardewerk blijkt dat menig voorwerp is ontleend aan vormen van weleer. Zo is de plooischotel uit de jaren 1930-1976 het evenbeeld van het exemplaar uit de beerput. Ook het tweetal 'vaasjes' met een brede rand is niet te bestempelen als een nieuwe creatie, maar vindt zijn oorsprong in het vertrouwde model van de kwispedoor. 
In de jaren dertig van de twintigste eeuw hervatte men de productie van het wit-goed, omdat het vanwege de lage onkosten immers aanzienlijk voordeliger was dan het beschilderde. Vooral deze prijsfactor bracht De Porceleyne Fles ertoe om tijdens de crisis van de jaren dertig opnieuw het ongedecoreerde Delfts aan de man te brengen. Wellicht zou het een gunstige invloed hebben op de omzet van de fabriek.

De geribde balustervormige vaas heeft een rechte nek met naar buiten gebogen rand. 
De collectioneur F.E. Vlielander Hein, die in 1913 zijn omvangrijke verzameling 'oud' Wit-Delfts legateerde aan het Gemeentemuseum Den Haag, stelt in een artikel uit datzelfde jaar vast dat voor velen het 'oud-wit Delftsch aardewerk' onbekend is of zelfs 'het als niets waardig' aan hen voorbijgaan. Volgens hem verdient 'het witte goed' dat hem zo na aan het hart ligt, in meer dan 'één opzicht belangstelling'. Hij benadrukt de historische waarde van deze Delftse productie. De voorwerpen zijn immers slechts met een ondoorzichtig wit tinglazuur bedekt, waardoor dergelijk goed de onderzoeker alle mogelijkheden biedt de basis van de technische aspecten van het tinglazuuraardewerk grondig te bestuderen. 
Vervolgens gaat Vlielander Hein uitvoerig in op een in 1778 gezamenlijk door de Delftse plateelbakkers opgestelde prijslijst. Evenals de prijs van het 'blauw of geschilderd goed' komt de prijs van het aanzienlijk goedkopere witgoed aan bod, dat als alledaags gebruiksgoed kan worden betiteld. Bovendien werden de prijzen vastgesteld van zowel het 'schone' oftewel ongeschonden Delfts als van het 'wrakke' goed met bakfoutjes. 
Een grote groep Wit-Delfts is in 1980 op het voormalige terrein van plateelbakkerij De Porceleyne Fles aan het licht gekomen. Deze bodemvondst, waartoe overigens tevens gedecoreerd goed behoort, dateert uit 1660-1680. Aangezien Wit-Delfts nagenoeg nooit een merk vertoont, is het in tegenstelling tot het wel gemerkte goed, onmogelijk de fabriek van herkomst vast te stellen. Gelet op de locatie van de bodemvondst is dat dus niet het geval met de in onze recente publicatie over De Porceleyne Fles beschreven groep wit-goed. Het belang van deze bodemvondst is dan ook groot. Enerzijds gaat het daarbij om Wit-Delftse producten waarvan de herkomst wél bekend is. Anderzijds werpt deze omvangrijke groep licht op het productieassortiment dat men toentertijd voerde, nota bene slechts een zevental jaren na de start van De Porceleyne Fles in 1653. 
Drie eeuwen later produceert De Porceleyne Fles opnieuw ongedecoreerd Delfts waarvan een aanzienlijk aantal tot de collectie van de Gemeentemusea Delft behoort. Bij het bekijken van deze uit 29 voorwerpen bestaande groep 'nieuw' Wit-Delfts aardewerk blijkt dat menig voorwerp is ontleend aan vormen van weleer. 
In de jaren dertig van de twintigste eeuw hervatte men de productie van het wit-goed, omdat het vanwege de lage onkosten immers aanzienlijk voordeliger was dan het beschilderde. Vooral deze prijsfactor bracht De Porceleyne Fles ertoe om tijdens de crisis van de jaren dertig opnieuw het ongedecoreerde Delfts aan de man te brengen. Wellicht zou het een gunstige invloed hebben op de omzet van de fabriek.

Porseleine suikerpot met twee oren en een deksel met een knop in de vorm van een perzik. Op de bovenrand is een golvend ketting motief in rood en goud met daaronder festoenen in bovenglazuur blauw. Op de buik is het wapen van de familie Van Alderwerelt te zien: een rood schild met drie zilveren papegaaien; daarboven een helm met een rijksappel die geflankeerd wordt door zilveren vleugels. 
 
De Van Alderwerelt familie komt uit Middelburg, maar verplaatste zich later naar Amsterdam en Delft. Joan Carel van Alderwerelt (1726-1791) was raadsman, ouderling en burgermeester van Delft en directeur van de VOC-kamer van 1777-1791. Joan Carel trouwde met Alida Anna de Roo, waardoor de afstammelingen van deze tak van de familie de naam De Roo van Alderwerelt dragen.

Suikerpot met het wapen van de familie Van Alderwerelt

Het schoteltje is gewelfd en heeft een standring. Het plat heeft, binnen een geschulpte cartouche met bloemen op de rand, een decor van een vaas met pioenroostakken en kwastwerk, een rechthoekige plantenbak en een zittende kat. Om de cartouche loopt een band van servetwerk. De wand heeft een band met bloemvormig servetwerk met daarin drie geschulpte cartouches met bloementakken. Langs de rand loopt een band met bloemvormig servetwerk. De buitenwand is gedecoreerd met drie bloesemtakken.

Cloisonné tegel Broederschap der notarissen

Objectgegevens

Heb je een opmerking?

Duik in onze collectie

R70-54

De bewening van Christus

Gezicht in de Nieuwe Kerk te Delft met de memorietafel van Adriaen Teding van Berkhout

Nautilusbeker met zingende faunen

Portret van Willem van Oranje op 22-jarige leeftijd

R70-54

De bewening van Christus

Gezicht in de Nieuwe Kerk te Delft met de memorietafel van Adriaen Teding van Berkhout

Nautilusbeker met zingende faunen

Portret van Willem van Oranje op 22-jarige leeftijd

R70-54

De bewening van Christus

Gezicht in de Nieuwe Kerk te Delft met de memorietafel van Adriaen Teding van Berkhout

Nautilusbeker met zingende faunen

Portret van Willem van Oranje op 22-jarige leeftijd

Bekijk

Over ons

Bezoekadres

Op weg naar een nieuw museum

Blijf op de hoogte

Ga je akkoord met onze cookies?

Cloisonné tegel Broederschap der notarissen

Objectgegevens

Heb je een opmerking?

Duik in onze collectie

R70-54

De bewening van Christus

Gezicht in de Nieuwe Kerk te Delft met de memorietafel van Adriaen Teding van Berkhout

Nautilusbeker met zingende faunen

Portret van Willem van Oranje op 22-jarige leeftijd

R70-54

De bewening van Christus

Gezicht in de Nieuwe Kerk te Delft met de memorietafel van Adriaen Teding van Berkhout

Nautilusbeker met zingende faunen

Portret van Willem van Oranje op 22-jarige leeftijd

R70-54

De bewening van Christus

Gezicht in de Nieuwe Kerk te Delft met de memorietafel van Adriaen Teding van Berkhout

Nautilusbeker met zingende faunen

Portret van Willem van Oranje op 22-jarige leeftijd

Bekijk

Over ons

Bezoekadres

Op weg naar een nieuw museum

Schrijf je in voor de nieuwsbrief

Blijf op de hoogte

Ga je akkoord met onze cookies?