Een rommelige tafel, een kat en een vegende vrouw. Is dit schilderij een willekeurig inkijkje in een 17de-eeuws huishouden? Zeker niet. Tijdgenoten van de schilder Cornelis de Man begrijpen direct dat elk detail een betekenis heeft.  

Pikante details en een dienstmeid

Prinsenhof delft homepage

Weet je al wanneer je ons museum gaat bezoeken? Je bestelt alvast eenvoudig je tickets online.

Koop je tickets alvast online

Kom nog één keer, voordat de deuren sluiten

Willem van Oranje

If you know when you will be visiting the museum, book your tickets now, online.

Book your tickets online

William the Silent

Ardi Brouwer

Delft, Markt

dhr. J. van Dalen

onbekend

De Porceleyne Fles - Royal Delft

Dekselvaas

Miniatuur in de vorm van een West-Sumatraanse rijstschuur, rangkiang

'Afbeelding der executie geschiet den XIII May 1619 aen Jan van Oldenbarnevelt gewesene advocaet van Hollant'

P.A. Voogt

De achtkantige balustervormige pot, met hoog koepelvormig, invallend deksel met overschietende kraag en houten kalebasvormige knop, verjongt zich naar onderen toe in een hoge voet en is gedecoreerd met een oosterse voorstelling met rotsen, vogels, en bloem- en bladwerk. De hoge deksel is beschilderd met een zelfde decoratie. 
 
Ondanks het feit dat deze pot op dit moment deel uitmaakt van een driedelig kaststel, werd dit formaat pot waarschijnlijk gedurende de zomermaanden in de haard gezet ter decoratie. Over het gebruik en de mogelijke functie geven ontwerptekeningen (ca. 1700) van de hofarchitect Daniel Marot duidelijkheid. 
In de beschrijving van 'chimney flower pots' in de verslagen van de East India Company uit 1704 kan eveneens bewijs worden gehaald dat dit soort potten een plaats kregen in de schoorsteen. 
In een publicatie van Jan Luyken (1649-1712) 'Het leerzaam huisraad' uit 1711 blijkt een grote balustervormige pot met deksel een 'doofpot' te zijn. 
Kennelijk werd deze naam ook gebruikt voor vergelijkbare, maar fraai gemodelleerde en beschilderde potten met deksels. 
Ook in verscheidene andere beschrijvingen uit de 17de en de 18de eeuw werden doofpotten genoemd.

Bob Bonies

Reeks van vijf geometrische, samengestelde vormen in telkens twee kleuren, gekozen uit de standaardreeks rood, wit, blauw, geel en groen. 
De werken van Bonies zijn veelal gericht op het principe van ordening en zijn geconstrueerd uit een regelmatige voortzetting van een deling, vergroting of koppeling van kleurvlakken. Het schilderij als een groepering van overzichtelijke (kleur)vlakken, als spanningsvelden met een asymetrisch evenwicht.

Motto: Haast U langzaam

Hendrik Cornelisz. Vroom

Delft, gezien vanuit het westen met Waterslootse Poort en Buitenwatersloot. 
Dit schilderij is één van de eerste geschilderde profielen van een Noord-Nederlandse stad. Het geeft een goed beeld van het omringende landschap, de verdedigingswerken en de belangrijkste gebouwen, Waterslootse Poort, de Oude Kerk, het Stadhuis en de Nieuwe Kerk.

Gezicht op Delft vanuit het westen

Jan Naezer

Zonder titel

De collectioneur F.E. Vlielander Hein, die in 1913 zijn omvangrijke verzameling 'oud' Wit-Delfts legateerde aan het Gemeentemuseum Den Haag, stelt in een artikel uit datzelfde jaar vast dat voor velen het 'oud-wit Delftsch aardewerk' onbekend is of zelfs 'het als niets waardig' aan hen voorbijgaan. Volgens hem verdient 'het witte goed' dat hem zo na aan het hart ligt, in meer dan 'één opzicht belangstelling'. Hij benadrukt de historische waarde van deze Delftse productie. De voorwerpen zijn immers slechts met een ondoorzichtig wit tinglazuur bedekt, waardoor dergelijk goed de onderzoeker alle mogelijkheden biedt de basis van de technische aspecten van het tinglazuuraardewerk grondig te bestuderen. 
Vervolgens gaat Vlielander Hein uitvoerig in op een in 1778 gezamenlijk door de Delftse plateelbakkers opgestelde prijslijst. Evenals de prijs van het 'blauw of geschilderd goed' komt de prijs van het aanzienlijk goedkopere witgoed aan bod, dat als alledaags gebruiksgoed kan worden betiteld. Bovendien werden de prijzen vastgesteld van zowel het 'schone' oftewel ongeschonden Delfts als van het 'wrakke' goed met bakfoutjes. 
Een grote groep Wit-Delfts is in 1980 op het voormalige terrein van plateelbakkerij De Porceleyne Fles aan het licht gekomen. Deze bodemvondst, waartoe overigens tevens gedecoreerd goed behoort, dateert uit 1660-1680. Aangezien Wit-Delfts nagenoeg nooit een merk vertoont, is het in tegenstelling tot het wel gemerkte goed, onmogelijk de fabriek van herkomst vast te stellen. Gelet op de locatie van de bodemvondst is dat dus niet het geval met de in onze recente publicatie over De Porceleyne Fles beschreven groep wit-goed. Het belang van deze bodemvondst is dan ook groot. Enerzijds gaat het daarbij om Wit-Delftse producten waarvan de herkomst wél bekend is. Anderzijds werpt deze omvangrijke groep licht op het productieassortiment dat men toentertijd voerde, nota bene slechts een zevental jaren na de start van De Porceleyne Fles in 1653. 
Drie eeuwen later produceert De Porceleyne Fles opnieuw ongedecoreerd Delfts waarvan een aanzienlijk aantal tot de collectie van de Gemeentemusea Delft behoort. Bij het bekijken van deze uit 29 voorwerpen bestaande groep 'nieuw' Wit-Delfts aardewerk blijkt dat menig voorwerp is ontleend aan vormen van weleer. Zo is de plooischotel uit de jaren 1930-1976 het evenbeeld van het exemplaar uit de beerput. Ook het tweetal 'vaasjes' met een brede rand is niet te bestempelen als een nieuwe creatie, maar vindt zijn oorsprong in het vertrouwde model van de kwispedoor. 
In de jaren dertig van de twintigste eeuw hervatte men de productie van het wit-goed, omdat het vanwege de lage onkosten immers aanzienlijk voordeliger was dan het beschilderde. Vooral deze prijsfactor bracht De Porceleyne Fles ertoe om tijdens de crisis van de jaren dertig opnieuw het ongedecoreerde Delfts aan de man te brengen. Wellicht zou het een gunstige invloed hebben op de omzet van de fabriek.

Schotel

Vaandel 'Dienstdoende Schutterij'

De Porceleyne Byl

Jacobus Cranendoncq

Piet Kramer

Kermis Delft

J. de Wit

Het eerste, op grote schaal naar de Republiek vervoerde oosterse porselein is het Kraakporselein. Met de oprichting van de VOC in 1602 werd dit in blauw op een witte ondergrond gedecoreerde goed in grote hoeveelheden aangevoerd en werd binnen korte tijd bijzonder populair. Dit porselein met onbekende modellen en exotisch aandoende decoraties vormde de eerste aanzet tot de vervaardiging van het Delfts aardewerk, dat toentertijd Hollands dan wel Delfts 'porselein' werd genoemd. 
Naar voorbeeld van het Kraakporselein werden eenden in een waterlandschap afgebeeld, bloeiende struiken of tot dan toe onbekende vogelsoorten. Uit de gloriedagen van de Delftse aardewerkindustrie zijn bijzonder fraaie nabootsingen van dit Kraakporselein bekend, zoals schotels, flessen en dekselpotten én decors die hiervan zijn afgeleid. Daarvan getuigt dit bord, dat is ontstaan nadat vanaf omstreeks 1876 de herproductie van traditioneel Delfts in gang werd gezet. Tevens werden afgeleide motieven afgebeeld op nieuwe vormen zoals is te zien in het tweede kwart van de twintigste eeuw uitgegeven verkoopcatalogus. Hieruit blijkt dat bijna drie eeuwen later de ooit succesvolle motieven van het Kraakporselein nog steeds met verve werden toegepast.

Bord

Claes Jansz. Visscher II

Willem J.M. Kerklaan

TGW-804

Leon Senf

'700 jaar het Valkhof, Noviomagum 1230 - 1930'

Gillis van Oosten

De Grieksche A

Pieter Adriaensz. Kocx

Johanna van der Heul

De met standring uitgevoerde verdiepte schotel is aan de achterkant beschilderd met enkel toefje bloemen. Op de voorkant is bij het aanbrengen van de chinoiserie decoratie geen rekening gehouden met de overgang van het plat naar de rand. De voorstelling toont een tuinachtig landschap met vliegende vogels, bloemen en wolkmotieven. Links is een tafel afgebeeld met hierop een rechthoekige gevulde bloemenschaal. Naar Kangxi voorbeeld is de voorstelling gestoffeerd met een Lange Lijs en een springend Zotje. De rand van het bord is licht geakkouleerd.

Diana van Hal

'Dit is de meest abstracte van de serie blue prints en ook die waarbij het meest van stofmotieven is uitgegaan. Het was dan ook de eerste prent. Het is heel spannend om van veelkleurigheid - mijn normale werkwijze - als het ware terug te gaan naar een minimaal kleurgebruik. Vooral het spel tussen blauw en blauw-zwart maakte veel los (citroengeel is toegevoegd voor licht en contrast). Het zal nog lang naklinken in mijn werk, denk ik zo.'

Blue Print I

De vazen zijn balustervormig en hebben een brede standring en een rechte hals. De buik heeft een decor van rotsen met bloeiende planten. De schouder is gedecoreerd met bloemen en rankwerk, en de hals met bloemen.

Fenneke van der Elst

zicht op Delft de Oostpoort

centralisation III

'Delft, Delfts blauw, indigoblauw en West-Afrikaanse stofmotieven. Dit was mijn gedachtengang. Zo associërend besloot ik een idee dat al geruime tijd door mijn hoofd speelde uit te werken. Tijdens mijn reizen door West-Afrika werd ik gefascineerd door de indigo stoffen uit Nigeria en Ghana. Eigenlijk zie je ze overal in West-Afrika. In de tie-and-dye of gestempeld en ook in wax. Alle kleuren blauw tussen wit en blauw-zwart. Hierdoor geïnspireerd ben ik aan de slag gegaan. Al werkend ontstonden de motieven en voorstellingen als een soort tegelachtige patronen. Soms grijpen ze terug op wat ik gezien heb, vaak gingen ze een eigen leven leiden.'

Blue Print II

Jan de Baen

Gerard van Honthorst

Een van twee pendanten met het portret van Frederik Hendrik. Het andere schilderij toont zijn echtgenote Amalia van Solms. Frederik Hendrik draagt een zwart harnas met witte kraag en zijn linkerhand rust op een commandostaf. Om zijn nek hangt de Engelse Orde van de Kouseband. Het portret onderstreept zijn militaire kwaliteiten. 
 
Frederik Hendrik (1584-1647) werd in het Prinsenhof geboren als zoon van Willem van Oranje en diens vierde echtgenote Louise de Coligny. 
Het huwelijk met Amalia van Solms (1602-1675) werd hem dringend aanbevolen door de stervende Maurits, tot behoud van de Oranje-dynastie (Maurits was ongehuwd gebleven) Ze kregen twee zonen en een dochter. Amalia was tactisch, eerzuchtig en intelligent en gaf het Haagse hof allure.

Portret van Frederik Hendrik (1584-1647)

Portret van Catalina Francsdr. van der Goes (1648-1700)

Een van twee pendanten met het portret van Amalia van Solms (1602-1675), echtgenote van Frederik Hendrik. Amalia van Solms was een intelligente en ambitieuze vrouw die het Haagse hof een koninklijke allure gaf. Links van haar is een doorkijk op een statig huis: Huis ten Bosch. Dit paleis werd gebouw als zomerresidentie van het stadhouderlijke paar, maar werd na de dood van Frederik Hendrik door Amalia veranderd in een mausoleum ter nagedachtenis aan haar echtgenoot. 
De Oranjezaal, geheel gewijd aan leven en werk van de stadhouder, toont Frederik Hendrik als triomfator op een doek van Jacob Jordaens.

Portret van Amalia van Solms-Braunfels (1602-1675)

De Hollandse Vloot voor Philippine

Gezeten op een tuinbank met haar linkerarm leunend op een rood kussen; haar gezicht iets naar rechts gewend, een krulllende lok over de linkerschouder; gekleed in een oranje gewaad met een blauw geborduurd kleed, gedrapeerd over de linker zijde en beide bovenbenen; op achtergrond een loofboom met een vergezicht over een landschap.

Portret van Maria van der Dussen (1660-1692)

Gehuld in ijzeren harnas; gezicht iets naar links gewend; linkerhand op de heup; rechterhand steunend op een rode doek, daarachter ligt een helm met rode veren; achter de balustrade een vergezicht op een ruiterslag.

Portret van Jacob van Kinschot (1653 - 1711)

Portret ten halve lijve naar recht; rechterhand leunend op een balustrade; in rechterbeeldvlak gezicht op tuinbeeld staande op een balustrade; linksonder putti

Portret van Mr. Dirck van der Dussen

Leonaert Bramer

David zittend op een troon met achter hem zijn raadsheren. Links daarvan drie staande onderdanen en voor hem op de grond liggen schatten, bestaande uit twee borstharnassen en zilveren schalen. Voorts twee knielende schataanbieders. Rechts is een half opengetrokken gordijn te zien, links op de achtergrond een ruine en op de middenachtergrond een beschilderde wand.

De Egyptische slaafgemaakte voor koning David

Jaap Hoffman

Gezicht op Delft

Portret van Mr. Jacob van Vredenburch van Adrichem (1643-1714)

Kaststel "kamelenvaas"

Wan Liya

Rond (diner)bord met een decoratie van een Chinees landschap met brug en paviljoen, randen met servetwerk en cartouches met landschapjes en geluksemblemen.

'Made in Holland'

Maximiliaan van der Gucht

Kussen met episode uit de geschiedenis van Jozef: Jozef legt dromen van medegevangenen (bakker en schenker) uit (Gen. 40)

Kussen met Jozef die dromen van medegevangenen uitlegt

Dubbele stervormige insigne / knoop, zespuntig. De ene ster heeft een busje met inwendige schroefdraad, de andere ster een pennetje met schroefdraad.

J.R. Gaunt, London

Speld, koperkleurig. 
 
Speld in de vorm van een opengewerkte staande, gekroonde leeuw, met in ene voorpoot een zwaard, in de andere een bundel pijlen. De leeuw staat op banderol met de tekst 'NEDERLAND'. 
 
De achterkant bestaat uit een brede pin om het object op kleding te bevestigen.

Kussen met episode uit de geschiedenis van Jozef: Jozef, in ere hersteld, temidden van krijgslieden (Gen. 41, vs 37-42)

Kussen met Jozef, in ere hersteld, temidden van krijgslieden

Zicht op Delft, De toren van het Stadhuis

Bronzen knop, sehad of sekad, behorend bij een priester- of wichelaarsstaf. 
De stafknop symboliseert Si Apo' nimema' in Tana: de Grootmoeder die de aarde heeft bewerkt. Het is een andere naam voor Limimuut, de stammoeder van de Minahassers, die hen volgens de overlevering de landbouw heeft geleerd.

Jan Henderikse

Op paneel bespannen met rozerood flanel zijn centen (zowel kop als munt boven) opgeplakt in vierkant, zo dat aan de rand nog slechts een paar centimeter stof te zien is. 
 
Het werk wordt momenteel gerestaureerd om gepresenteerd te kunnen worden op de tentoonstelling over Jan Schoonhoven, in najaar 2015. Jan Henderikse en Jan Schoonhoven maakten beiden deel uit van de Nul-groep. Deze werd in Delft opgericht. Henk Peeters en Armando maakten eveneens deel uit van deze groep.

Assemblage met munten

Op een met bedrukt textiel (in blauw en groen) bespannen paneel is een brede horizontale rij met opgeplakte antilliaanse centen uit 1965 geplaatst, met daaronder naast elkaar twee blauwe nummerborden met in daarop in wit 'Curacao, N.A. 1962-C, 1960'. De ruimte aan weerszijden van de nummerborden is opgevuld met centen.

Assemblage met munten en nummerborden

Kussen met episode uit de geschiedenis van Jozef: Tien van Jozef's broers liggen geknield voor hem (Gen. 42, vs 6)

Kussen met tien van Jozef's broers knielend voor hem

Christina Linaris-Coridou

Beschrijving van het (kunst)werk: Applicatie van een porseleinen scherf op een hennep ondergrond. Hennep doek op een houten frame met een applicatie van garen, acryl verf en half bord van aardewerk met de resten van een geschilderde soldaat. De voorstelling is aangevuld op het hennep.

Soldaatje

Karel van Mander (II)

Mander is de signatuur op het wandtapijt. 'Jonge Mander' noemde Karel van Mander zich vaak, ter onderscheiding van zijn gelijknamige vader, die vooral bekend gebleven is door de kunstenaarsbiografieën in zijn Schilder-Boeck. Hij kwam naar Delft als ontwerper voor de tapijtwever François Spiering. Spiering was na de Spaanse Furie met al zijn arbeiders van Antwerpen naar Delft uitgeweken. Het stadsbestuur had hem een van de vroegere kloosters in gebruik gegeven, want voor het weven van tapijten was veel ruimte nodig. Hij leverde veel series tapijten, vooral van het buitenland. 
Karel van Mander werd in dit bedrijf in 1607 of 1608 aangenomen. Hij moest de ontwerpen maken en ze ook vergroten tot kartons. Deze waren een belangrijk hulpmiddel, want de tapijten werden liggend geweven met de voorkant naar beneden, zodat de wevers het resultaat nauwelijks konden beoordelen. Van Mander heeft voor Spiering heel wat ontwerpen gemaakt, met steeds minder genoegen, want de repen van het karton werden meteen in productie genomen en men zat altijd op hem te wachten. Hij bedronk zich regelmatig, geld was er nooit in huis en krediet kreeg hij niet meer. 
Toch lukte het hem in 1615 met financiële steun een eigen bedrijf te stichten, dat in het volgende jaar met de productie begon. Zijn eerste opdracht was een grote serie tapijten voor de Deense koning, die in 1620 tot 26 stuks was uitgegroeid. Er moet hard gewerkt zijn op het atelier, maar waarschijnlijk heeft Van Mander toch te scherp met Spiering willen concurreren. Hij moest grote sommen betalen voor de specialisten. In 1621 werd hijzelf onder curatele gesteld, maar het bedrijf bleef een enorme productie van nog betere kwaliteit behouden. In 1622 werd Van Mander failliet verklaard, in 1623 stierf hij. Zijn materiaal en ontwerpen werden door Spiering overgenomen. 
Alexander de Grote was een geliefd onderwerp voor tapijtwevers. We weten dat Van Mander op zijn minst vier series Alexander-tapijten heeft geproduceerd. Maar al eerder komt Alexander voor als één van de negen beroemde mannen (o.a. in een begin 15 de eeuwse tapijtenserie in The Cloisters, New York) en als grote heerser (in een serie voor het Bourgondische Hof, nu in Roma) In Van Mander's tijd lag de nadruk vooral op de beslissende ogenblikken in de geschiedenis en op de morele eigenschappen van de grote man. 
Op het zojuist verworven wandtapijt is een veldslag te zien. Van de vele veldslagen die Alexander heeft geleverd, is deze te identificeren op grond van de olifanten aan de rechterkant. Zij bewijzen dat het hier om één van de beroemdste gevechten gaat: de slag bij de Hydaspes in 326 v. Chr. Deze rivier (de tegenwoordige Jehlum, West-Pakistan) vormde de scheiding tussen Alexander's leger en dat van koning Porus. Porus was de belangrijkste tegenstander op de grote veroveringstocht naar het Oosten en Alexander was de belangrijkste tegenstander op de grote veroveringstocht naar het Oosten en Alexander was vooral bang voor zijn 200 olifanten. Deze konden alleen door het voetvolk bestreden worden, de ruiters waren er niet op getraind. 
Alexander liet op een stormachtige maanloze nacht een deel van het leger onverwacht een eind verder de rivier oversteken. Zijn tactiek was erop gericht om de olifanten en de ruiterij van Porus te scheiden, zodat zijn voetvolk de olifanten kon aanvallen. Dit lukte en de olifanten gingen, vriend en vijand vertrappend, op de vlucht. De superieure gevechtstechniek van de Grieken, oprukkend in een phalanx met aaneengesloten schilden, zorgde er toen voor dat Alexander de slag won. Hij maakte de overwonnen Porus tot zijn vazal en liet hem verder regeren in zijn koninkrijk. 
Het ontwerp van Van Mander gaat terug op de biografie van Alexander in de parallelle levens van Plutarchus (ca.46 - na 120) In de tweede helft van de 16de eeuw beleefde deze Griekse schrijver een enorme populariteit, vooral na het verschijnen van een zeer matige Franse vertaling van Jacques Amyot (1559, vele malen herdrukt) Deze vertaling werd opnieuw vertaald, in het Engels door Sir Thomas North (1579, uitgebreid geciteerd door Shakespeare) en in het Nederlands door Aarnoud van Zuylen van Nyevelt (Leiden, 1603, herdruk Delft 1644) Er was echter in 1601 in Leiden al een eerdere vertaling van Everart verschenen, die gebaseerd was op een Latijnse versie van Darius Tibertus. Het is onduidelijk of Van Mander één van de Leidse versies heeft gebruikt of de vertaling van Amyot. 
Vele details uit het verhaal zijn op het tapijt terug te vinden. Op de achtergrond is het water van de Hydaspes te zien met aan de rechterkant de slag, waarin de olifanten duidelijk zichtbaar zijn. Het centrum van het tapijt wordt ingenomen door koning Porus, die door Plutarchus beschreven wordt als een enorme man, bijna even groot als zijn olifant, hoewel dit beest groter was dan zijn soortgenoten. Deze olifant beschermde zijn meester, maar toen hij voelde dat Porus door zijn wonden was verzwakt, knielde hij neer en liet Porus zachtjes op de grond glijden. Daarna trok hij met zijn slurf voorzichtig de spiesen en pijlen uit de wonden. Toen Porus voor Alexander gebracht was vroeg deze, hoe hij behandeld wilde worden. Het antwoord was: koninklijk. Alexander vroeg of hij er niet nog iets aan toe te voegen had, maar Porus antwoordde dat het woord koninklijk reeds alles inhield. Daarop gaf Alexander hem niet alleen de regering over zijn eigen koninkrijk, maar voegde er nog een groot gebied aan toe. 
Op het tapijt is het ogenblik afgebeeld waarop Porus in zijn macht wordt bevestigd. Alexander heeft zijn blinkende zwaard opgeheven. Hij zit op zijn beroemde paard Bucephalus, dat korte tijd later zou sterven. Naast Porus lijkt de 30-jarige Alexander een tengere jongeling. 
Van Mander heeft Porus en de zijnen onderscheiden van de Grieken door ze negroïde trekken te geven: platte neuzen en dikke lippen. Met historische en topografische juistheid nam men het in de 17de eeuw nog niet zo nauw. 
De compositie van het tapijt is door Van Mander op superieure wijze opgelost. Porus vormt de verbinding van de hoofdscène links met de veldslag rechts. Vanuit onze links-rechts leesrichting kijken we met Alexander mee, worden tegengehouden door Porus, maar tegelijkertijd in een diagonaal dalende lijn naar rechts geleid, vanwaar we in een slinger van vechtenden naar boven terugkomen bij de gebeurtenissen aan de rivier. Het geheven zwaard van Alexander, dat in de drukke achtergrond gemakkelijk verloren zou kunnen gaan, heeft bijzondere nadruk gekregen door het erachter geplaatste vaandel. 
Overal is de liefde voor het detail merkbaar. Vooral in de wapenrustingen, maar ook in de bloemen op de voorgrond, waar de toen nog nieuwe tulpen opvallen (zouden ze daarom precies onder de speer van Porus zijn geplaatst?) De rand, met een vlechtwerk van bloemen en druiven, verlevendigd door vogels, is sterk verwant aan de boorden van de Scipiotapijten van Spiering, die waarschijnlijk ook door Van Mander ontworpen zijn. 
In de documentatie, die door G.T. van IJsselsteyn is bijeen gebracht, is ons tapijt niet met zekerheid te traceren. Hoewel juist over de Alexander-serie vrij veel informatie bestaat, zijn de gegevens over de kleur van de rand en de maten moeilijk met dit tapijt in overeenstemming te brengen. In ieder geval kunnen we concluderen dat Van Mander vier, misschien wel vijf "kameren van Alexander" heeft geweven. En waarschijnlijk kennen we de oude naam van de voorstelling, al wordt die genoemd in verband met een tapijt met rode rand, terwijl het onze een blauwe heeft: 'de battalie van Poorus'.

Koning Porus voor Alexander de Grote

'Op deze prent dienen zich andere zaken aan dan alleen stofmotieven. Er is o.a. een kat te zien, die vanuit mijn verzameling bronzen uit Benin-city, Nigeria, in mijn prent is opgedoken. Ook het lijnenspel er omheen is iets nieuws. Zo ontwikkelen zich werkenderwijze steeds nieuwe motieven en onderwerpen. De nachtelijke sfeer die deze prenten voor mij oproepen, werkt heel inspirerend. Het voelt aan als een avontuur.'

Blue Print III

Auke Hettema

Beeld van Willem van Oranje

Horens met gaatjes aan de top werden gebruikt om met engobe (gekleurd klei-slib) ringeloor decoraties aan te brengen. De techniek is te vergelijken met het aanbrengen van glazuur op taarten.

Lint met de tekst 'Dem Andenken König Wilhelm III Oberstinhaber des ehem. 2 Westfälischen Husaren. Rgt. nr. 11'

(erepenning) op heengaan Mr. G. van Baren als burgemeester van Delft

Een stukje doek van de stoel van Johan van Oldenbarneveldt die hij gebruikt heeft in zijn gevangenis

Kruidnagelmodel in de vorm van een prauw

Pier Pander

Koninklijke Begeer [Voorschoten]

1e prijs Kinderoptocht 31.8.1920

Kussen met episode uit de geschiedenis van Jozef: Jozef's broers tonen diens bonte rok aan hun vader Jacob (Gen. 38 vs 32-33)

Kussen met Jozef's broers die diens bonte rok tonen aan hun vader Jacob

Zicht op Delft de Nieuwe Kerk

De afbeelding op de munt is een zwaard en een exploderende bom, met banderol waarin de tekst; 'Nunc aut nunquam'. De sleutelhanger is van het KCT (Korps Commando Troepen) 
 
(Sleutel)hanger, bestaande uit een geslagen penning, een ring met veer (voor het openen om sleutels aan te hangen) en een ketting.

Lampen als deze worden op de 27ste van de vastenmaand Ramadan aangestoken en voor het huis opgehangen. Een dergelijke vorm is erg populair in Noord- en West-Sumatra. Ze komen ook voor in Zuid-India. Als brandstof wordt kemiri- of kokosolie gebruikt. In de tuiten zitten oliepitten, gemaakt van katoendraad.

panyot gantong

Lint met de tekst '3 Schwadron Reiter Rgt. nr. 15 Ueberlieferungs schwadron der 11 Husaren'

Henk Tieman

'1639 Warmonder Tol 1954'

Harm Kamerlingh Onnes

Albarello

W. Savelkoul [Soerabaja]

broek van ambtskostuum van Louis Christiaan Welsink

draagteken vrijmetselarij 'Loge de Vriendschap', Surabaya, met vrijmetselaarshanddruk

Rudolf Bremmer

Uitzicht atelier Bazarstraat Den Haag

Kussen met episode uit de geschiedenis van Jozef: Jozef die zijn vader Jacob voorstelt aan de farao (gen. 47, vs 7).

Bord

Objectgegevens

Heb je een opmerking?

Duik in onze collectie

R70-54

De bewening van Christus

Gezicht in de Nieuwe Kerk te Delft met de memorietafel van Adriaen Teding van Berkhout

Nautilusbeker met zingende faunen

Portret van Willem van Oranje op 22-jarige leeftijd

R70-54

De bewening van Christus

Gezicht in de Nieuwe Kerk te Delft met de memorietafel van Adriaen Teding van Berkhout

Nautilusbeker met zingende faunen

Portret van Willem van Oranje op 22-jarige leeftijd

R70-54

De bewening van Christus

Gezicht in de Nieuwe Kerk te Delft met de memorietafel van Adriaen Teding van Berkhout

Nautilusbeker met zingende faunen

Portret van Willem van Oranje op 22-jarige leeftijd

Bekijk

Over ons

Bezoekadres

Op weg naar een nieuw museum

Blijf op de hoogte

Ga je akkoord met onze cookies?

Bord

Objectgegevens

Heb je een opmerking?

Duik in onze collectie

R70-54

De bewening van Christus

Gezicht in de Nieuwe Kerk te Delft met de memorietafel van Adriaen Teding van Berkhout

Nautilusbeker met zingende faunen

Portret van Willem van Oranje op 22-jarige leeftijd

R70-54

De bewening van Christus

Gezicht in de Nieuwe Kerk te Delft met de memorietafel van Adriaen Teding van Berkhout

Nautilusbeker met zingende faunen

Portret van Willem van Oranje op 22-jarige leeftijd

R70-54

De bewening van Christus

Gezicht in de Nieuwe Kerk te Delft met de memorietafel van Adriaen Teding van Berkhout

Nautilusbeker met zingende faunen

Portret van Willem van Oranje op 22-jarige leeftijd

Bekijk

Over ons

Bezoekadres

Op weg naar een nieuw museum

Schrijf je in voor de nieuwsbrief

Blijf op de hoogte

Ga je akkoord met onze cookies?